Η επόμενη μέρα στη Γάζα: Η δήλωση Νετανιάχου, η λύση των δύο κρατών και οι διπλωματικές πιέσεις

Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, όπως θα έπραττε και κάθε Πρωθυπουργός του Ισραήλ, έχει σχέδιο και στρατηγική για το πώς θα πορευτεί η χώρα του αναφορικά με την επόμενη ημέρα στην Λωρίδα της Γάζας.

Σήμερα είναι πολύ λογικό με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε εξέλιξη να πρωταγωνιστεί ο ανθρώπινος πόνος των αμάχων εντός του τείχους, η αγωνία των οικογενειών των ομήρων στο Ισραήλ αλλά και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις αλλά το ζήτημα που «καίει» δεν είναι άλλο από τον τρόπο με τον οποίο θα επιλέξει και θα επιχειρήσει το Τελ Αβίβ να ελέγξει την Λωρίδα μετά το πέρας του πολέμου.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ σε σχετική ερώτηση που δέχθηκε εχθές το βράδυ σε συνέντευξη που παραχώρησε σε αμερικανικό δίκτυο δεν κρύφτηκε…

«Θα είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη η ασφάλεια στη Λωρίδα της Γάζας και για όσο χρόνο χρειαστεί» σημείωσε και έδωσε το στίγμα όχι των προθέσεων αλλά του σχεδίου που έχει αναφορικά με το μέλλον στην περιοχή.

Το σχέδιο για την επόμενη ημέρα στην Γάζα δεν είναι σίγουρα πρωτοτυπία Νετανιάχου ή των ακροδεξιών κυβερνητικών του εταίρων.

Οι δύο προηγούμενες φορές

Ακόμη δύο φορές στο παρελθόν η Λωρίδα της Γάζας έχει τελέσει υπό ισραηλινή κατοχή και τις δύο τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν δραματικά και για τις δύο πλευρές.

Επί εννέα μήνες την περίοδο 1956 – 1957 και την λεγόμενη κρίση του Σουέζ οι δυνάμεις του ισραηλινού στρατού διατήρησαν επί πέντε μήνες στην κατοχή τους την περιοχή (Νοέμβριος 1956 – Μάρτιος 1957). Μετά από σημαντικές διεθνείς πιέσεις αποχώρησαν έχοντας δώσει το απόλυτο στίγμα των προθέσεών τους.

Την δεύτερη φορά το 1976 κατά την διάρκεια του πολέμου των Έξι Ημερών, το Ισραήλ αφού κατάφερε να διαλύσει την όποια στρατιωτική ισχύ και ώθηση της Αιγύπτου μπήκε ξανά στη Γάζα.

Ο πρώτος ισραηλινός οικισμός μάλιστα εντός της Γάζας δημιουργήθηκε άμεσα και μάλιστα στο νοτιοδυτικό τμήμα της Λωρίδας πολύ κοντά στο συνοριακό πέρασμα με την Αίγυπτο στη Ράφα.

Μέχρι το 2005 όταν και το Ισραήλ αποχώρησε εκ νέου από την περιοχή δημιουργώντας ένα τείχος από τους Παλαιστινιακούς πληθυσμούς οι ισραηλινοί οικισμοί στην Γάζα καταλάμβαναν σύμφωνα με επίσημα στοιχεία το 20% της συνολικής έκτασης στην περιοχή.

Εάν, τελικώς, ο Νετανιάχου υλοποιήσει το σχέδιό του θα είναι η τρίτη φορά που το Ισραήλ θα έχει υπό τον έλεγχό του την ζώνη και μένει να φανεί τι έχει στόχο να πράξει αυτή την φορά καθώς οι δύο προηγούμενες απόπειρες «εξέθρεψαν» πέρα από σφοδρές συγκρούσεις και αιματοκύλισμα.

Στοιχεία για το πώς θα επιχειρήσει το Ισραήλ θα αναδιαμορφώσει την περιοχή προφανώς δεν υπάρχουν αλλά με δεδομένο πως η κεφαλή της χώρας προσανατολίζεται στον έλεγχο της Λωρίδας δίνει την ευκαιρία για «βάσιμες» εικασίες.

Το Ισραήλ είναι δεδομένο πως θα επιχειρήσει ανεξάρτητα από τους πόρους που θα απαιτηθούν και τον χρόνο που δεδομένα χρειάζεται να εκκαθαρίσει από κάθε «πρωτοκλασάτο» αλλά και χαμηλόβαθμο στέλεχος της Χαμάς την περιοχή.

Πληροφορίες και πηγές από τον στρατό αναφέρουν πως έχει ήδη δοθεί το «πράσινο» φως για την δημιουργία και τον εξοπλισμό ομάδων που ήδη επιχειρούν στα βόρεια τμήματα της Γάζας και που στόχο έχουν να εντοπίσουν και να διαλύσουν οποιοδήποτε υπόγειο δίκτυο βρουν.

Μέσα στους στόχους δεν είναι μόνο τα τούνελ της Χαμάς αλλά ακόμη και δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης.

Για το Ισραήλ η υπόγεια Γάζα πρέπει να τελειώσει μαζί με τους εμπνευστές της. Σε δεύτερο χρόνο το Ισραήλ θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το τι θα πράξει με τους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και σήμερα εκτοπισμένους Παλαιστίνιους αμάχους που σήμερα στοιβάζονται στο νότιο τμήμα της Λωρίδας.

Εάν μετά το πέρας της επιχείρησης υπάρχει έστω και η βασική υποδομή θεωρείται δεδομένο πως θα υπάρξει σχέδιο για το πώς θα τοποθετηθεί και θα κατανεμηθεί στην περιοχή ο μεγαλύτερος όγκος του πληθυσμού.

Σημαντικό ζήτημα για την κυβέρνηση Νετανιάχου είναι και το πως αλλά και το πόση ελευθερία θα δοθεί στους αμάχους Παλαιστίνιους με τους ακραίους συνεργάτες του πρωθυπουργού να δηλώνουν εδώ και χρόνια ανοιχτά πως η «μόνη λύση είναι η εξάλειψή τους»…

Σε αυτή ακριβώς την κρίσιμη παράμετρο ήδη στέκονται οι ΗΠΑ οι οποίες πιέζουν τον πρωθυπουργό του Ισραήλ να αξιοποιήσει το άνοιγμα που θα δημιουργηθεί προκειμένου να υλοποιήσει μία λύση που θα δώσει νέο αέρα στην περιοχή και στους ανθρώπους που ζουν εκεί.

Η λύση των δύο κρατών είναι πολύ πιθανό εάν δεν προωθηθεί μέσω της διπλωματίας να βρεθεί ένας τρόπος να «επιβληθεί» από την Ουάσιγκτον, η οποία σε καμία περίπτωση δεν παραγνωρίζει τον τρομοκρατικό χαρακτήρα της Χαμάς αλλά την ίδια στιγμή επιθυμεί επιτέλους ένα διαφορετικό βήμα συμβίωσης στη Μέση Ανατολή.

Σε κάθε περίπτωση, πολλά από τα παραπάνω είναι πιθανό να μην υλοποιηθούν, ακόμη κι αν έχουν ήδη σχεδιαστεί, από το Νετανιάχου αλλά από μία Κυβέρνηση που θα προκύψει από πρόωρες, για άλλους εσπευσμένες, εκλογές.

Το δεδομένο είναι πως με τα μέχρι σήμερα δεδομένα ακόμη κι αν η Χαμάς ξεριζωθεί από την περιοχή τα μεγάλα προβλήματα για τους ανθρώπους θα μείνουν και θα ζητούν απαντήσεις.

Σε αυτές τις απαντήσεις θα πρέπει να επικεντρωθεί πρωτίστως το Ισραήλ εάν επιθυμεί για πρώτη φορά μέσα σε 75 χρόνια να «χτίσει» κάτι διαφορετικό από έναν φράχτη, κάτι διαφορετικό από ανθρώπους που γεννιούνται φυλακισμένοι και κυρίως κάτι διαφορετικό σε επίπεδο συμβίωσης και ασφάλειας και για τους δικούς του πολίτες.