Ο Μιχάλης Κοσμίδης αναλύει τη μάχη για την πρωθυπουργία ανάμεσα σε Μέι και Λίντσομ
Το πρώτο δεδομένο είναι ότι τον Ντέιβιντ Κάμερον στην πρωθυπουργία θα διαδεχθεί γυναίκα. Το δεύτερο, ότι θα είναι η πρώτη μετά τη Μάργκαρετ Θάτσερ.
Αυτό που κανείς δεν γνωρίζει είναι αν θα επικρατήσει αυτή που λογίζεται ως φαβορί (Τερέζα Μέι) ή αν για ακόμα μία φορά, όπως συνηθίζεται το τελευταίο διάστημα θα γίνουμε μάρτυρες ακόμα μίας εκλογικής έκπληξης που θα έχει ονοματεπώνυμο (Άντρε Λίντσομ).
Αν πριν από δύο μήνες έλεγες σε έναν Ευρωπαίο ότι οι Βρετανοί θα ψήφιζαν υπέρ του Brexit, ο Ντέιβιντ Κάμερον θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί και ότι η Ευρώπη θα ζούσε υπό το φόβο ενδεχόμενου ντόμινο, λογικά θα χαρακτηριζόσουν υπερβολικός. Διότι ναι μεν ήταν γνωστή η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, ουδείς, όμως, έδινε ιδιαίτερη τύχη στο Brexit.
Το να τολμήσεις, δε, να πεις ότι η Βρετανία θα επιστρέψει σε εποχές... Θάτσερ υπό την έννοια ότι θα έχει γυναίκα πρωθυπουργό ήταν κάτι το «ακραίο».
Όχι γιατί Μέι και Λίντσομ στερούνται ικανοτήτων, αλλά πολύ απλά επειδή δεν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο στο προσκήνιο, καθώς κανείς δεν περίμενε ότι ο Μπόρις Τζόνσον που ηγήθηκε της εκστρατείας του Brexit.
Ο Μιχάλης Κοσμίδης αναλύει τα δεδομένα