ΗΠΑ: Ο γρίφος με το νέο Πρόεδρο της Βουλής και τα μεγάλα βάσανα

Για πρώτη φορά από τον 19^ο αιώνα, Πρόεδρος στη Βουλή των Αντιπροσώπων εξαναγκάστηκε να παραχωρήσει την θέση του και μάλιστα, διαγράφοντας μια εξόχως σύντομη θητεία.

Αυτή η κίνηση ήταν αμιγώς πολιτική και δεν είχε καμία οσμή σκανδάλου, αν και η πλέον δεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων, που ξεκίνησε την διαδικασία αποπομπής του, έχει διαφορετική άποψη.

Ο Κέβιν Μακάρθι, από τη στάση και τα λίγα που δημόσια έχει πει μετά το πέρας της διαδικασίας, μοιάζει ανακουφισμένος, σχεδόν απαλλαγμένος, από ένα βάρος που φορτώθηκε στους ώμους του από την στιγμή που απαιτήθηκαν 15 ψηφοφορίες για να καθίσει στην καρέκλα του Προέδρου του ενός από τα δύο πολιτικών «συστατικών» που αποτελούν το Κογκρέσο.

Ο Μακάρθι φεύγει από την Προεδρία και προσωρινά από τις «μπροστά» θέσεις της πολιτικής ζωής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με την «ρετσινιά» πως στήριξε τον Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς σε ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο οι «μπλε» δεν έχουν την πλειοψηφία.

Η «διάσωση» Μπάιντεν που χρεώνουν στον Μακάρθι οι Ρεπουμπλικάνοι φαίνεται πως δεν ήταν αρκετή ούτε για τους Δημοκρατικούς για να τον στηρίξουν καθώς γνωρίζουν πως μία τέτοια κίνηση θα έφερνε κανονικό πόλεμο σε «κρίσιμα» νομοσχέδια και ο Λευκός Οίκος δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση να μπει σε τέτοια «παιχνίδια» έναν χρόνο (και κάτι) πριν από τις Προεδρικές εκλογές του 2024.

Σήμερα, η θέση καλύπτεται από υπηρεσιακό Πρόεδρο ο οποίος, όμως, δεν έχει καμία ουσιαστική δικαιοδοσία.

Οι διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου έχουν εκκινήσει και αυτό το ζήτημα αναμένεται να «τρέξει» καθώς μία «ακεφαλη» Βουλή δεν βολεύει ούτε αυτούς που ζήτησαν (ουσιαστικά απαίτησαν) και τελικώς πέτυχαν την πτώση Μακάρθι.

Το ζήτημα που προκύπτει εδώ είναι πως όποιος κι αν είναι ο νέος «εκλεκτός» που θα κρατήσει το σφυρί της ολομέλειας θα έχει να ανέβει ένα «βουνό» φτιαγμένο από πολιτικά «πρέπει» και κυρίως σοβαρότατα εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα.

Για αρχή ο νέος Πρόεδρος της Βουλής θα πρέπει να έχει δεσμευθεί στην μικρή αλλά συμπαγή ομάδα που ανέτρεψε τον προκάτοχό του πως σε καμία περίπτωση δεν θα «μπλέξει» με τους Δημοκρατικούς.

Σε δεύτερο χρόνο, ο νέος ή νέα εκλεκτή θα πρέπει να βρίσκεται και στο ίδιο μήκος κύματος με τα «θέλω» της υπόλοιπης παράταξης που φαίνεται να διαφωνεί σήμερα σε πολλά με τα άκρα αλλά συμβιβάστηκε καθώς δεν πίστευε πως ο Μακάρθι μπορεί να «ξεπλύνει» ικανοποιητικά «την μπουγάδα» μέχρι τις εκλογές του 2024.

Ακόμη ένα σημαντικό ζήτημα που θα έχει ο νέος Πρόεδρος είναι με ποιον τρόπο θα επιλέξει να συζητηθεί αρχικά ο προϋπολογισμός του νέου έτους και τι πρόσημο θα επιλέξει να τοποθετήσει στην «καυτή» πλέον συζήτηση που αφορά την Ουκρανία.

Οι προβλέψεις για το νέο Πρόεδρο της Αμερικανικής Βουλής δίνουν και παίρνουν αλλά στην πολιτική των ΗΠΑ, όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Δύσης ονόματα που βγαίνουν μπροστά γρήγορα απλά «καίγονται».

Οι Ρεπουμπλικάνοι συνολικά και συλλογικά σήμερα θα πρέπει έχοντας ως δεδομένο πως ο Ντόναλντ Τραμπ είναι απόλυτο φαβορί για το χρίσμα στις Προεδρικές εκλογές εάν σκοπεύουν να «στρώσουν» τον δρόμο ή να διατηρήσουν τα αμερικανικά και όχι προσωπικά του συμφέροντα σε πρώτο πλάνο.

Η εξίσωση είναι δύσκολη γιατί από τις κινήσεις και τον τρόπο που θα χειριστεί κρίσιμα ζητήματα ο νέος Πρόεδρος εξαρτώνται πολλά εκατομμύρια ζωές παραπάνω από αυτές που υπολογίζει όντας απλά ένας βουλευτής.

Το διακύβευμα είναι μεγάλο, όπως μεγάλο είναι και το χρονικό πρόβλημα που προκύπτει με μία «παγωμένη» Βουλή συνολικά για την χώρα.

Εκτός από την Ουκρανία, το αμερικανικό δημόσιο βρίσκεται ξανά, μετά από μικρή παύση, στο όριο λουκέτου λόγω μη έγκρισης με νόμο των απαραίτητων κονδυλίων τη στιγμή που ο Τζο Μπάιντεν με κάθε τρόπο στηρίζει και τους απεργούς στον ιδιωτικό τομέα.