Πόσο ανοιχτό είναι τελικά το παράθυρο διαπραγμάτευσης Ουκρανίας – Ρωσίας

Η συγκεκριμένη απάντηση Ζελένσκι έρχεται για πρώτη φορά στο προσκήνιο από την ουκρανική πλευρά και ίσως είναι ενδεικτική των εξελίξεων που «τρέχουν» μακριά από τα πολεμικά πεδία, στον διπλωματικό «στίβο».

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, παρουσίασε ουσιαστικά για πρώτη φορά δημόσια, μία ουκρανική «εναλλακτική» για την Κριμαία, μια περιοχή που η Ρωσία κατέχει από το 2014 και την πρώτη ουσιαστικά φάση του ρωσοουκρανικού πολέμου.

Γιατί όμως ο Ζελένσκι αλλάζει ρότα και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βαθμό τη συγκεκριμένη στιγμή;

Οι ουκρανικές θέσεις μέχρι και τις 27 Αυγούστου ήταν πάγιες και συμπυκνώνονταν στο: «η Κριμαία θα επιστρέψει εκεί που ανήκει».

Οι ουκρανικοί «πόθοι» μάλιστα δεν έμειναν όλο αυτό το διάστημα της ρωσικής εισβολής μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Σε όλο το μήκος και το πλάτος της χερσονήσου οι Ουκρανοί έχουν πραγματοποιήσει μία σειρά από σημαντικά χτυπήματα, με κορυφαία τα δύο πλήγματα στη γέφυρα που ενώνει τη ρωσική ενδοχώρα με την περιοχή.

Η πρόταση Ζελένσκι ακούστηκε «περίεργα» ειδικά στα αυτιά όσων πιστεύουν στο «momentum» της ουκρανικής πλευράς, καθώς δεν υπάρχει στρατηγός που να μην θέλει να ανακτήσει με τα όπλα και τρόπο καθοριστικό και ξεκάθαρο, αυτό που ο αντίπαλος του έχει στερήσει.

Στην πραγματικότητα ο Ζελένσκι έρχεται να αποδεχθεί και να παρουσιάσει δημόσια το πλάνο των συμμάχων της χώρας του στο ΝΑΤΟ και κυρίως στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, που εδώ και περίπου τέσσερις μήνες επιμένουν πως ο πόλεμος θα πρέπει να μετατραπεί σε μάχη διπλωματίας.

Όχι, ο Ζελένσκι δεν έχει αποφασίσει κατάπαυση του πυρός και συνθηκολόγηση με τη Μόσχα, αλλά έχει απόλυτα πλέον εντρυφήσει στον τρόπο με τον οποίο θα γίνουν τα πράγματα.

Τα αμερικανικά μαχητικά τα οποία θα έχει άμεσα στην κατοχή του και η διαβεβαίωση πως τουλάχιστον μέχρι και το 2024 η οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο θα είναι αδιαπραγμάτευτη, του δίνουν τη δυνατότητα να εμφανιστεί διαλλακτικός, έστω κι αν αυτό καθόλου δεν ικανοποιεί ή δεν καθησυχάζει το Κρεμλίνο.

Αναλυτές υπογραμμίζουν, πως ίσως με την συγκεκριμένη αλλαγή στρατηγικής στην δημόσια εκφορά του, ο Ουκρανός πρόεδρος να επιχειρεί να πλήξει σε ένα ακόμα επίπεδο το κύρος και τη σταθερότητα της Ρωσίας.

Σήμερα η Ουκρανία με τον πλέον επίσημο τρόπο μιλά για διαφορετικό πράγμα από την πολεμική ανάκτηση τμήματος της χώρας που έχει χάσει εδώ και σχεδόν 10 χρόνια.

Αυτό από μόνο του, είναι ένα στιβαρό επιχείρημα πως το Κίεβο δεν διακατέχεται από διπλωματική αδιαλλαξία.

Η Μόσχα που αμύνεται στα ουκρανικά πεδία, σε λίγο δεν θα έχει και πολλά περιθώρια ελιγμών.

Προφανώς και δεν υπάρχει επίσημη απάντηση στην «πρόταση» Ζελένσκι, καθώς εάν έπραττε κάτι τέτοιο ο Πούτιν θα ήταν σα να αποδεχόταν μία συνολική και κυρίως σαρωτική ήττα στην συγκεκριμένη σύρραξη.

Η Ρωσία δεν θα αποδεχτεί ποτέ μία αποστρατικοποίηση, καθώς είναι η συγκεκριμένη σημαντική στρατιωτική παρουσία στην Κριμαία που της έδωσε την δυνατότητα από τη μία να ελέγχει ουσιαστικά αποκλειστικά την Μαύρη Θάλασσα και από την άλλη να δημιουργήσει μέτωπο και στα νότια της Ουκρανίας, όταν ο Πούτιν αποφάσισε στις 24 Φεβρουαρίου του 2022 να εισβάλλει στη χώρα.

Το βήμα και η αλλαγή πλεύσης Ζελένσκι και Ουκρανίας, είναι στο τέλος της ημέρας μία απτή απόδειξη πως η Ουκρανία ανεξάρτητα από την ταχύτητα με την οποία κινείται ενάντια στους Ρώσους εισβολείς, έχει μετατραπεί από χώρα – απλή αναφορά στην Ανατολική Ευρώπη, στο νέο σημαντικό «παίχτη» στην περιοχή.

Το αποτέλεσμα και οι εξελίξεις στα πεδία, θα διαδραματίσουν χωρίς αμφιβολία πολύ σημαντικό ρόλο στις όποιες εξελίξεις, αλλά θα πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένο πως το μεγαλύτερο σφάλμα του Πούτιν είναι πως δημιούργησε σε απόσταση αναπνοής από τα δικά του σύνορα, έναν νέο και κυρίως ισχυρό σε όλα τα επίπεδα αντίπαλο, έναν αντίπαλο που δεν φοβάται να αντιπαρατεθεί με τη Μόσχα ανά πάσα στιγμή σε οποιοδήποτε πεδίο…