Η αυστραλιανή πόλη όπου οι άνθρωποι ζουν υπόγεια

Στον μακρύ δρόμο προς την κεντρική Αυστραλία, καθώς ταξιδεύετε 848 χιλιόμετρα (527 μίλια) βόρεια από τις παράκτιες πεδιάδες της Αδελαΐδας, υπάρχει μια διάσπαρτη αινιγματική περιοχή με άμμο-πυραμίδες. Γύρω τους, το τοπίο είναι εντελώς έρημο – μια ατελείωτη έκταση ροζ σκόνης, με τον περιστασιακό αυστραλιανό θάμνο.

Αλλά καθώς προχωράτε πιο μακριά στον αυτοκινητόδρομο, αναδύονται περισσότερες από αυτές τις μυστηριώδεις κατασκευές – σωροί χλωμής γης, τυχαία διάσπαρτοι σαν ξεχασμένα μνημεία. Κάθε τόσο, υπάρχει ένας λευκός σωλήνας που σηκώνεται από το έδαφος σαν μικρός ανεμοστρόβιλος.

Αυτά είναι τα πρώτα σημάδια του Coober Pedy, μιας πόλης εξόρυξης οπαλίου με πληθυσμό περίπου 2.500 κατοίκων. Πολλές από τις μικρές κορυφές του είναι τα άχρηστα εδάφη από δεκαετίες εξόρυξης, αλλά αποτελούν επίσης απόδειξη μιας άλλης τοπικής ειδικότητας – της υπόγειας ζωής.

Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, το 60% του πληθυσμού κατοικεί σε σπίτια χτισμένα στον πλούσιο σε σίδηρο βράχο ψαμμίτη και σιλόπετρα. Σε ορισμένες γειτονιές, τα μόνα σημάδια κατοίκησης είναι οι άξονες εξαερισμού που βγαίνουν στην επιφάνεια και το υπερβολικό χώμα που έχει πεταχτεί κοντά στις εισόδους.

Το Coober Pedy δεν είναι ο πρώτος, ούτε καν ο μεγαλύτερος, υπόγειος οικισμός του κόσμου. Οι άνθρωποι υποχωρούν υπόγεια για να αντιμετωπίσουν δύσκολα κλίματα εδώ και χιλιάδες χρόνια, από τους προγόνους του ανθρώπου που έσκαψαν με τα εργαλεία τους μια σπηλιά της Νότιας Αφρικής πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια, μέχρι τους Νεάντερταλ που δημιούργησαν ανεξήγητους σωρούς από σταλαγμίτες σε ένα γαλλικό σπήλαιο κατά τη διάρκεια μιας εποχής παγετώνων 176.000 χρόνια πριν. Ακόμη και χιμπατζήδες έχουν παρατηρηθεί να κοιμούνται σε σπήλαια, για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν την υπερβολική ζέστη κατά τη διάρκεια της ημέρας στη νοτιοανατολική Σενεγάλη.

Ακόμη και τώρα, τα τεχνητά σπήλαια της περιοχής είναι γνωστά για τις ικανότητες παθητικής ψύξης – μια τεχνική οικοδομής που περιλαμβάνει τη χρήση σχεδιαστικών επιλογών νέργειας για τη μείωση της αύξησης και της απώλειας θερμότητας. Σήμερα οι αρχαίες στοές και τα περάσματα της Καππαδοκίας είναι γεμάτες με χιλιάδες τόνους πατάτες, λεμόνια, λάχανα και άλλα προϊόντα που διαφορετικά θα έπρεπε να ψύχονται σε ψυγεία. Έχουν τόση λαϊκή ζήτηση έτσι χτίζονται καινούργια.

Περαιτέρω κατά μήκος του δρόμου προς το Coober Pedy είναι η κύρια πόλη. Με την πρώτη ματιά, θα μπορούσε να μπερδευτεί με έναν συνηθισμένο απομακρυσμένο οικισμό - οι δρόμοι είναι ροζ από τη σκόνη, και υπάρχουν εστιατόρια, μπαρ, σούπερ μάρκετ και πρατήρια καυσίμων. Σε μια κορυφογραμμή με θέα σε όλα αυτά βρίσκεται το μοναδικό δέντρο της πόλης, ένα γλυπτό από μέταλλο. Το Coober Pedy είναι πολύ άδειο. Τα κτίρια έχουν μεγάλες αποστάσεις και κάτι μοιάζει εκτός αυτού του κόσμου.

Πολλά υπόγεια σπίτια στο Coober Pedy είναι σχετικά προσιτά. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης δημοπρασίας, το μέσο σπίτι τριών υπνοδωματίων πωλήθηκε για περίπου 40.000 AU$ (21.000 £ ή 26.000 $). Αν και πολλά από αυτά τα ακίνητα ήταν εξαιρετικά βασικά ή χρήζουν ανακαίνισης, υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ αυτών των αποτιμήσεων και εκείνων στην πλησιέστερη μεγάλη πόλη, την Αδελαΐδα, όπου η μέση τιμή κατοικίας είναι 700.000 AU$ (361.000 £ ή 457.000 $). Άλλα οφέλη περιλαμβάνουν μηδενικά έντομα – «όταν φτάσετε στην πόρτα οι μύγες πηδούν από την πλάτη σας, δεν θέλουν να έρθουν στο σκοτάδι και στο κρύο», λέει ο Ράιτ, κάτοικος της πόλης – και η έλλειψη ηχητικής και φωτορύπανσης.

Το Coober Pedy μπορεί να είναι μία παράξενη υπόγεια πόλης, μπορεί όμως να σε προστατεύσει από ακραίες καιρικές συνθήκες, λένε οι ντόπιοι. Μία παράξενη πόλη στην μέση της παράξενης αυτής ηπείρου.