Η τριπλή ουκρανική επιδίωξη από τα χτυπήματα στις γέφυρες γύρω από την Κριμαία

Τα χτυπήματα στα ρωσικά λιμάνια κατά πλοίων, τόσο στρατιωτικού, όσο και εμπορικού τύπου με τη χρήση drones, δεν είναι απλά ένα μήνυμα, ούτε όμως και ο βασικός στόχος σήμερα του Κιέβου.

Τα δύο χτυπήματα με θαλάσσια drones δεν είναι καν απάντηση στα αντίστοιχα ρωσικά σε αποθήκες σιτηρών, καθώς σήμερα η Ουκρανία δεν έχει και ίσως να μην θέλει κιόλας άλλη απάντηση πέρα από την τελική επικράτηση στα πεδία.

Τα χτυπήματα κατά τριών διαφορετικών γεφυρών, όμως, είναι ξεκάθαρο πως αποτελούν σημαντική και κυρίως απτή απόδειξη της στρατηγικής του Κιέβου το οποίο όπως φαίνεται έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο το οποίο δεν διαπραγματεύεται με «τρίτους» ακόμη κι αν αυτοί είναι οι βασικοί πάροχοι στήριξης και τροφοδοσίας με οπλικά συστήματα.

Το πλάνο του Ζελένσκι έχει μια τριπλή επιδίωξη σύμφωνα με τους δυτικούς αναλυτές οι οποίοι τονίζουν πως εάν υλοποιηθεί οι εξελίξεις στα πεδία από την πολύ αργή σημερινή κίνηση θα περάσουν σε ταχύτητες που δεν έχουμε ξαναδεί σε πόλεμο.

Η ρωσική αποκοπή από τροφοδοσία

Βασική επιδίωξη των ουκρανικών χτυπημάτων κατά συγκεκριμένων υποδομών είναι πλέον όχι να καθυστερήσουν, αλλά οριστικά και αμετάκλητα να διακόψουν την τροφοδοσία των ρωσικών δυνάμεων στον νότο. Οι γέφυρες στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας πολύ κοντά σε Κριμαία, αλλά και Μελιτόπολη ήταν ο τελευταίος χερσαίος δρόμος που οι Ρώσοι διέθεταν προκειμένου να στέλνουν όπλα και προσωπικό στις δυνάμεις τους στον νότο.

Εάν οι συγκεκριμένοι δρόμοι σήμερα είναι στο στόχαστρο των Ουκρανών θεωρείται δεδομένο πως όσοι Ρώσοι στρατιώτες βρίσκονται υπό πίεση στα ανατολικά του Δνείπερου θα υποφέρουν ακόμη περισσότερο καθώς αυτά που ζητούν θα είναι πρακτικά αδύνατο να φτάσουν.

Οι Ουκρανοί είναι σε θέση σήμερα να πιέσουν χωρίς να χρειάζεται να προχωρήσουν μέσα από τις χιλιάδες ρωσικές νάρκες και τα χαρακώματα και το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να αφήσουν τις δεκάδες χιλιάδες Ρώσων στρατιωτών που αμύνονται στα νότια να υποφέρουν μέχρι να αποχωρήσουν, όπως συνέβη τον περασμένο χειμώνα στην Χερσώνα.

Η Χερσώνα και η Ζαπορίζια

Χτυπώντας με συγκεκριμένο τρόπο και ένταση τις συγκεκριμένες υποδομές ο Ζελένσκι δεν έχει ως στόχο σήμερα ακόμη την χερσόνησο της Κριμαίας που οι Ουκρανοί απώλεσαν το 2014. Αντίθετα θέλει βήμα-βήμα να ανακαταλάβει δύο επαρχίες που είναι εξόχως σημαντικές για το άμεσο μέλλον της χώρας του αλλά και του πολέμου.

Χερσώνα και Ζαπορίζια φαίνεται πως είναι σήμερα οι προτεραιότητες για τους Ουκρανούς, οι οποίοι θέλουν από την μία να συνεχίσουν να χτυπούν με το πυροβολικό τους και τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς τις ρωσικές δυνάμεις και από την άλλη να μην αφήνουν τις συγκεκριμένες δυνάμεις να ανεφοδιάζονται στα σημεία.

Η Χερσώνα θα δώσει στους Ουκρανούς τον δρόμο που χρειάζονται στο άμεσο μέλλον για να διεκδικήσουν την Κριμαία ενώ η Ζαπορίζια θα επιστρέψει σε ουκρανικά χέρια την πιο κρίσιμη ενεργειακή υποδομή της χώρας δίνοντας ένα ακόμη όπλο πριν τον σκληρό χειμώνα που έρχεται.

Εάν οι δυνάμεις του Κιέβου καταφέρουν πριν το τέλος Σεπτεμβρίου να έχουν κατακτήσει αυτόν τον δύσκολο αλλά κρίσιμο στόχο τότε δεν είναι απίθανο ο Οκτώβριος να είναι ο χειρότερος που θα έχει ποτέ ζήσει στην σύγχρονη ιστορία της ο Ρωσικός στρατός σε πεδίο μάχης.

Η πρόσβαση στην Αζοφική θάλασσα

Ο Ουκρανός πρόεδρος έχει πολλές φορές αναφερθεί στις συνέπειες που είχε και έχει για την χώρα του η απώλεια της Μαριούπολης τους πρώτους μήνες του πολέμου. Η Ουκρανία χωρίς τις νότιες πόλεις της και συγκεκριμένα τις Μελιτόπολη και Μαριούπολη θα εξακολουθεί να είναι «οριακά» λειτουργική.

Η Αζοφική θάλασσα έχει μεγάλη σημασία τόσο σε οικονομικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο καθώς τα σύγχρονα ουκρανικά όπλα είναι σήμερα δυνατό να ασφαλίσουν με το βεληνεκές που διαθέτουν ολόκληρη την ζώνη από τον ρωσικό στόλο και τα μαχητικά της Μόσχας.

Εάν οι Ουκρανοί καταφέρουν να φτάσουν ξανά στην Αζοφική τότε θα έχουν καταφέρει ουσιαστικά να κόψουν τις ρωσικές δυνάμεις στα δύο και στην Μόσχα θα αφήσουν μόνο τις επιλογές της υποχώρησης ή της ανούσιας «θυσίας» σε μάχες εξ’ αρχής χαμένες στα πεδία.