Η ουκρανική τακτική της υπομονής και ο σαφής στόχος του νότου

Επί της ουσίας, τα όποια κέρδη σε εδάφη για το Κίεβο φαντάζουν μηδαμινά με «γυμνό» μάτι και οι φωνές που κάνουν λόγο για «ανεπιτυχή» απόπειρα πληθαίνουν και δεν προέρχονται μόνο από την Μόσχα.

Είναι όμως όντως έτσι τα πράγματα;

Στα πεδία οι στόχοι των ουκρανικών δυνάμεων είναι ξεκάθαρο πως έχουν πρόσημο και αυτό είναι ο Νότος.

Όχι, τα ουκρανικά στρατεύματα δεν έχουν κάνει επιλογή και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που σήμερα να δηλώνει πως δεν ενδιαφέρει το Κίεβο το ανατολικό μέτωπο.

Ο Ζελένσκι όμως φαίνεται να έχει ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητες και αυτές είναι η επανεισδοχή εδαφών που έχουν πρόσβαση στην θάλασσα.

Χωρίς ασφάλεια στην Μαύρη Θάλασσα καμία προσπάθεια ανάκαμψης δεν θα είναι απόλυτα σίγουρη καθώς μέσα από την Οδησσό σήμερα και παλαιότερα και από την Μαριούπολη η Ουκρανία έβρισκε τους απαραίτητους πόρους αλλά και τους τρόπους να εξαγάγει τα βασικά της προϊόντα στο εξωτερικό.

Σήμερα, με την Οδησσό να δέχεται χτυπήματα διαρκώς από τις ρωσικές δυνάμεις, και με τη Μόσχα να έχει αποχωρήσει από την συμφωνία της Κωνσταντινούπολης για τα σιτηρά, οι θαλάσσιοι δρόμοι είναι είτε κλειστοί είτε άκρως επικίνδυνοι ακόμη και για «τρίτους» καθώς το Κρεμλίνο έχει επίσημα ξεκαθαρίσει πως «όποιος μπαίνει σε Ουκρανικό λιμάνι μπαίνει και στην μαύρη λίστα».

Ο Ζελένσκι επιχειρεί παράλληλα να σπάσει και τις ρωσικές οχυρώσεις με χαρακώματα και τεράστια ναρκοπέδια που οι δυνάμεις του Πούτιν έχουν στήσει σε ολόκληρο το Νότιο μέτωπο προκειμένου να εξασφαλίσει ακόμη μία σημαντική μονάδα για τον ίδιο, την πατρίδα του αλλά και την οικονομία της: το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια.

Εάν δεν καμφθεί η ρωσική αντίσταση στο Νότο κι αν δεν αποκοπεί από ανεφοδιασμό η ρωσική μονάδα που έχει ακόμη στον έλεγχό της το εργοστάσιο της Ζαπορίζια για ακόμη έναν χειμώνα η Ουκρανία θα έχει ενεργειακό πρόβλημα και κυρίως η Μόσχα θα συνεχίσει να απειλεί τον πλανήτη ακόμη και με «πυρηνικό ατύχημα».

Σήμερα, οι ουκρανικές πιέσεις δεν φαίνεται να μεταφράζονται σε κέρδος σε εδάφη αλλά ειδικοί επισημαίνουν πως η αργή προέλαση σε καμία περίπτωση δεν είναι ισοδύναμη με παράδοση και αποδοχή ήττας.

Σήμερα οι ουκρανικές δυνάμεις αρχικά φαίνεται πως επιχειρούν να εντοπίσουν και στην συνέχεια να αφοπλίσουν και όχι να παρακάμψουν τα ρωσικά ναρκοπέδια κάτω από την Ζαπορίζια και βόρεια της Μελιτόπολης προκειμένου να φτάσουν στην τελευταία ζώνη άμυνας του στρατού της Μόσχας.

Το έργο τους πέρας από δύσκολο είναι και χρονοβόρο αλλά εάν ολοκληρωθεί πριν από τα τέλη Αυγούστου ίσως οι εξελίξεις να είναι ραγδαίες.

Σε αυτή την κατεύθυνση συνηγορεί τόσο το νέο πρόσφατο χτύπημα στην γέφυρα της Κριμαίας όσο και οι αναφορές σε δυτικά μέσα πως είναι αρκετές πλέον οι περιοχές μετά την αποχώρηση της Wagner από το «παιχνίδι» στις οποίες οι ρωσικές δυνάμεις επιλέγουν να υποχωρήσουν από το να συνεχίσουν να φθείρονται από τον πόλεμο χαρακωμάτων στον οποίο οι Ουκρανοί δεν έχουν τους αριθμούς σε στρατό αλλά είναι βέβαιο πως τους διαθέτουν σε όπλα, πυρομαχικά και κυρίως θέληση.

Ο χρόνος σε λίγο θα αρχίσει να πιέζει σημαντικά πάντως τις δυνάμεις του Κιέβου που εάν δεν καταφέρουν να δημιουργήσουν ένα σημαντικό και κυρίως ασφαλές ρήγμα στα Νότια θα έχουν προβλήματα με τις έντονες βροχοπτώσεις του Οκτωβρίου που και πάλι θα μετατρέψουν τα πεδία σε απέραντους τόπους λάσπης και θα κάνουν εξόχως δύσκολο το έργο των δυτικών αρμάτων μάχης που τότε θα έχουν κομβικό ρόλο να διαδραματίσουν.