Είχε χαθεί με υποβρύχιο στον Τιτανικό το 2000 - «Κατάλαβα πως αυτό ήταν το τέλος»

Τον Σεπτέμβριο του 2000 το πλήρωμα του βαθυσκάφους ετοιμάζεται να καταδυθεί στο ναυάγιο του Τιτανικού. Τα πάντα είναι καλά, ο καιρός βοηθάει και η θάλασσα δεν έχει κυματισμό. Καθώς καταδύονται το κλίμα είναι ευχάριστο στο μίνι υποβρύχιο κάπως έτσι ήταν και η αρχή του τραγικού ταξιδιού που συγκλονίζει την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Όσο το υποβρύχιο πλησιάζει τον πυθμένα τα συντρίμμια του Τιτανικού γίνονται πιο ορατά. Κανένας δεν φαντάζεται τι θα ακολουθήσει.

«Να θυμάστε πως αυτό δεν είναι ένα απλό ναυάγιο αλλά ένα ιερό μέρος που άνθρωποι έχασαν την ζωή τους», είπε ο Μάικλ Γκίλεν.

Οι πιέσεις που υφίσταται ο ανθρώπινος οργανισμός είναι αδιανόητες, όπως ανέφερε. «Αυτό συμβαίνει όταν είσαι τόσα βαθιά, 2,5 μίλια βαθιά όλος ο αέρας συμπιέζεται και αυτό είναι το αποτέλεσμα οπότε καταλαβαίνετε τι συμβαίνει στο ανθρώπινο σώμα».

Τότε, το υποβρύχιο ακούμπησε τα τοιχώματα του ναυαγίου και ένα θαλάσσιο ρεύμα τους πέταξε στην προπέλα του Τιτανικού. Είχε μόλις ξεκινήσει το δεύτερο κομμάτι της θαλάσσιας εξόρμησης τους.

«Μεγάλα κομμάτια του Τιτανικού άρχισαν να πέφτουν πάνω μας και ξέραμε πως αντιμετωπίζουμε πρόβλημα».

Το σκάφος μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια, αποκολλήθηκε για να φτάσει πάνω. Έπρεπε για την αποσυμπιέσει να ταξιδέψει 2,5 ώρες ώσπου οι επιβάτες να ξαναείναι ασφαλείς.

«Η καρδιά μου είναι με αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν, σφίγγεται το στομάχι μου να σκέφτομαι αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους εκεί κάτω και να ξέρω πως είναι», είπε ο Μάικλ Γκίλεν.

Με δάκρυα στα μάτια θυμάται το απίστευτο τραγικό ατύχημα με το υποβρύχιο του Τιτανικού.

«Χτύπησα σε τοίχο, κατάλαβα πως αυτό ήταν το τέλος και μία φωνή μέσα μου μου έλεγε και δεν θα το ξεχάσω έτσι θα τελειώσουν όλα για σένα, σκέφτηκα πως δεν θα ξαναδώ την γυναίκα μου δεν μου αρέσει να τα θυμάμαι ήμουν τυχερός χάρη στον Θεό και την ικανότητα του κυβερνήτη».

Ο Μάικλ Γκίλεν είχε καταγράψει την δραματική εμπειρία του σε βίντεο. Όλα ξεκίνησαν όταν του πρότειναν να μετέχει σε μία αποστολή με το βαθυσκάφος, δέχτηκε αν και ο ίδιος φοβόταν το νερό.

«Ήμουν ανταποκριτής και είχα την ευκαιρία να είμαι ο πρώτος που θα πάει εκεί κάτω δεν μπορούσα να απορρίψω την πρόσκληση αν και είχα φόβο για το νερό και ακόμα έχω σκέφτηκα πως αυτή είναι η δουλειά μου».

Όλα στην αρχή πήγαιναν καλά, ήταν στα παγωμένα νερά και έβλεπαν το ναυάγιο του Τιτανικού και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Το βαθυσκάφος βρήκε στην προπέλα του Τιτανικού. Αγωνία και τρόμος επικράτησαν, αλλά η ψυχραιμία από τον χειριστή του μίνι υποβρυχίου ήταν σωτήρια.

Η περιπέτεια του Γκίλεν έχει προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον δυστυχώς όμως, όπως φάνηκε, ίσως δεν έχει προβληματίσει όσο θα έπρεπε.

Ο Μάικλ Γκίλεν είπε χαρακτηριστικά: «Φύγαμε από το Χάλιφαξ στον Καναδά το 2000 και πήγαμε στο σημείο όπου βρισκόταν ο Τιτανικός. Η κατάδυση πήγε καλά όταν όμως προσεγγίσαμε κάναμε μία προσευχή για όσους έχασαν τη ζωή τους εκεί. Τότε ξεκίνησαν τα προβλήματα. Αντιλήφθηκα πως είχαμε παρασυρθεί από ένα ισχυρό ρεύμα το οποίο μας έριχνε πάνω στην προπέλα. Στην αρχή ήμουν ξαφνιασμένος, ήταν απρόσμενη η σύγκρουση. Στη συνέχεια , αντιληφθήκαμε πως βρισκόμαστε σε κίνδυνο και το επιστημονικό μου μυαλό άρχισε να σκέφτεται πώς θα μπορούσαμε να βγούμε. Δεν μπορούσαμε όμως, να κάνουμε τίποτα καθώς βρισκόμασταν στη μέση του Ατλαντικού».

«Ήμουν νιόπαντρος και σκεφτόμουν πως δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Μετά από λίγο, αισθάνθηκα ήρεμος και μετά από μία ώρα αισθάνθηκα πως το υποβρύχιο ήταν πιο ήρεμο. Ρώτησα τον χειριστή και μου είπε "δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα", είχε καταφέρει να μας απεγκλωβίσει από την προπέλα. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου, πιο ευτυχισμένη και από τον γάμο μου. Ήταν διαφορετική αποστολή γιατί το υποβρύχιο που ήμουν εγώ ήταν επιστημονικό, δεν ήταν για τουριστικούς λόγους και ξέρω ακριβώς πώς ένιωσαν αυτοί οι άνθρωποι».