Γιατί η Ουκρανία βάζει στο στόχαστρο -άμεσα ή έμμεσα- τη ρωσική περιφέρεια

Οι ουκρανικές δυνάμεις από τον αέρα με drones αλλά και με επιχειρήσεις από το έδαφος μέσω μονάδων Ρώσων παραστρατιωτικών εισβάλουν στα ρωσικά εδάφη και πλήττουν την ρωσική περιφέρεια.

Το υπουργείο άμυνας της Ρωσίας αναφέρει πως υπάρχουν τρείς συγκεκριμένες πόλεις στην ρωσική περιφέρεια που γειτνιάζει με την πιο βιομηχανική αλλά και μία από τις πλέον στρατικοποιημένες ζώνες της Ουκρανίας.

Γιατί όμως σήμερα μετά από 17 μήνες πολέμου οι Ουκρανοί άμεσα ή έμμεσα χτυπούν την ρωσική περιφέρεια;

Το συγκεκριμένο ερώτημα έχει σίγουρα πολλές απαντήσεις κάποιες από τις οποίες εντάσσονται στο επίπεδο του άκρως απόρρητου που μόνο ο Ζελένσκι και ελάχιστοι επιτελείς του μπορούν να απαντήσουν.

Στο κομμάτι των όσων όμως μέχρι σήμερα γνωρίζουμε για τα πεδία των μαχών φαντάζει λογικό οι Ουκρανοί να εφαρμόζουν ένα σχέδιο «εξαγωγής» πολέμου προς την Ρωσία.

Όχι, η Μόσχα δεν απειλείται από τις ουκρανικές εφόδους στο Μπέλγκοροντ αλλά δεν είναι αυτός ο στόχος του Κιέβου.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ οι ρωσικές δυνάμεις, οι συνοριοφύλακες αλλά και οι μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας δεν μπορούν να επικεντρωθούν σε έναν και μόνο στόχο και το σημαντικότερο δεν υπάρχει στόχος μόνο εκτός της Ρωσίας.

Η πρακτική των Ουκρανών και όσων συνεργάζονται μαζί τους έχει φέρει σε δύσκολη θέση και τους επίσημους φορείς, όπως ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου άμυνας ο οποίος τονίζει πως «επιχειρήσεις σε ρωσικά εδάφη δεν επιτρέπονται». Αυτό που δείχνει να διαφεύγει από το ρωσικό αφήγημα είναι πως ο πόλεμος είναι μία από τις πλέον ασύμμετρες πράξεις.

Είναι αδύνατο να στηρίζεις ως αφήγημα το «εγώ εισβάλλω για να σε αποναζηστικοποιήσω και μονομερώς αναγνωρίζω εδάφη σου ως δικά μου» και να περιμένεις πως ο αντίπαλος θα κινηθεί με «κανόνες» και «με τον σταυρό στο χέρι». Αυτό που δείχνει να προβληματίζει περισσότερο από το αποτέλεσμα των ουκρανικών εφόδων τη Ρωσία είναι η αναστάτωση στον πληθυσμό.

Το Ουκρανικό μήνυμα πως κανένας δεν μπορεί πλέον να είναι ασφαλής όσο οι Ρωσικές δυνάμεις σκοτώνουν κόσμο στην Ουκρανία έχει αρχίσει να περνά από την σφαίρα του υποσυνείδητου στο συνειδητό της ρωσικής καθημερινότητας. Εάν αυτό συνδυαστεί με τα χτυπήματα στην Μόσχα τότε το Κίεβο έχει καταφέρει να θέσει σε λειτουργία τον μηχανισμό αντεπίθεσής του.

Εκτός των άλλων, σήμερα περισσότερο από τους δυτικούς δημοσιογράφους που επιμένουν να ρωτούν τους Ουκρανούς: «πότε θα ξεκινήσει η αντεπίθεση;», μονο η ρωσική πλευρά φαίνεται να «καίγεται» για την συγκεκριμένη απάντηση.

Το Κίεβο και ο Ζελένσκι μέσα σε κάτι λιγότερο από ενάμιση χρόνο έχουν κατορθώσει, πέρα από το να συγκρατήσουν την ρωσική επέλαση και σε πολλές περιπτώσεις να την απωθήσουν, να δημιουργήσουν έναν μηχανισμό εξαγωγής ρωσικού τρόμου και φοβίας πίσω στη Ρωσία.

Αυτή η κίνηση δεν είναι ούτε απλή ούτε και εύκολη στην υλοποίησή της καθώς εκτός από σχέδιο προϋποθέτει κατή εξόχως ακριβό: «τέτοια αποθεματικά σε οπλισμό και εκπαιδευμένο στρατιωτικό προσωπικό που θα σου δώσουν την δυνατότητα να πλήττεις σε πολλά πεδία τον αντίπαλο.

Για τους δυτικούς αναλυτές πίσω από την Ουκρανική δραστηριότητα στα ρωσικά εδάφη υπάρχει και κάτι ακόμη που στην «οικονομία» των μαχών του μέλλοντος θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο: «η σιωπή και οι απλές συστάσεις από την Ουάσιγκτον». Ναι οι ΗΠΑ δεν θέλουν να δώσουν σε καμία περίπτωση άλλοθι στην Μόσχα να τους φέρει μέσα στον πόλεμο αλλά από την άλλη δεν κάνουν και πολλά για να σταματήσουν τα όσα το Κίεβο προωθεί εντός ρωσικής επικράτειας.

Με δεδομένο πως ξεκάθαρος στόχος των Ουκρανών είναι η κατάληψη της Κριμαίας και με επίσης βέβαιο πως οι Ρωσικές δυνάμεις θα πρέπει πλέον να «σπάσουν» σε περισσότερα τμήματα προκειμένου να φυλάξουν και τα σύνορά τους οι ΗΠΑ φαίνεται «σιωπηρά» να έχουν δεχθεί πως το ουκρανικό σχέδιο μπορεί και πρέπει να υλοποιηθεί. Όταν φτάσουν δε στους ουκρανικούς αιθέρες και τα αμερικανικής κατασκευής μαχητικά ίσως οι ισορροπίες να έχουν αλλάξει σημαντικά.