Οι επιθέσεις σε Κίεβο και Μόσχα και οι συμπτώσεις που δεν είναι… συμπτώσεις

Λιγότερο από 24 ώρες αργότερα, drones χτύπησαν κτήρια στη Μόσχα…

Οι συμπτώσεις ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν για να αντληθούν συμπεράσματα στη ζωή ούτε φυσικά και στον πόλεμο.

Η Μόσχα χαρακτηρίζει επίσημα την δεύτερη επίθεση με drones, μετά από αυτή στο Κρεμλίνο, ως ουκρανική απάντηση στις ρωσικές επιθέσεις.

Το Κίεβο, όπως και στην επίθεση στο Κρεμλίνο, αρνείται οποιαδήποτε συμμετοχή, ακόμη μία σύμπτωση που επαναλαμβάνεται απλά και μόνο για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας πως: «σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση».

Κανένας δεν γνωρίζει, καθώς η Μόσχα δεν δίνει «παραδοσιακά» λεπτομέρειες, τι είδους drone χτύπησαν το σύμπλεγμα κατοικιών στην ρωσική πρωτεύουσα αλλά παρά το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει από την έναρξη της ρωσικής εισβολής τα ουκρανικά αντίποινα κανένας δεν μπορεί πλέον να αρνηθεί πως διαμορφώνεται μία «απίστευτη» για τα δεδομένα πραγματικότητα.

Στα πλαίσια ενός πολέμου ανάμεσα σε δύο δυνάμεις, μία από τις οποίες διαθέτει το υποθετικό πλεονέκτημα των αριθμών και της πολεμικής τεχνολογίας το να φτάνει η μικρότερη σε δυναμική να απαντά με την ίδια πρακτική αν και όχι την ίδια ένταση θα πρέπει να δημιουργεί σίγουρα ανησυχία.

Ανησυχία όχι πως η Ουκρανία θα καταφέρει να επιβληθεί ενός εκ των μεγαλύτερων στρατιωτικών δυνάμεων του κόσμου αλλά ανησυχία πως είναι σήμερα σε θέση 16 μήνες μετά την πρώτη επίθεση να χτυπά στόχους στην καρδιά του αντιπάλου.

Το Κίεβο δεν έχει κανένα συμφέρον σήμερα να «κομπάσει» ή να προβληθεί πίσω από τις συγκεκριμένες ενέργειες καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στο να αποσπάσει μαχητικά και να πάει τον πόλεμο οριστικά στο σημείο που επιθυμεί.

Οι ΗΠΑ έχουν ξεκαθαρίσει πως χτυπήματα με αμερικανικά όπλα σε ρωσικά εδάφη είναι απαγορευτικά και μοιραία η αναγνώρισή τους από το Κίεβο θα έβαζε φρένο σε μία διαδικασία που ο Ζελένσκι και το επιτελείο του «καίγονται» να επιταχύνουν.

Το μεγαλύτερο μέρος της ανησυχίας πάντως δεν βαραίνει σήμερα τις πλάτες της Ουκρανίας και των δυτικών της συμμάχων.

Ναι, οι Ρώσοι συνεχίζουν να χτυπούν με δεκάδες πυραύλους και ιρανικά drones πόλεις σε ολόκληρη την ουκρανική επικράτεια αλλά ακόμη κι αν δεχτούμε πως οι Ουκρανοί υπερβάλλουν στις ανακοινώσεις για αναχαιτίσεις τα αποτελέσματα είναι ελάχιστοι νεκροί και τραυματίες.

Όχι, ο φόρος αίματος αθώων δεν είναι αμελητέος αλλά δυστυχώς στα στρατιωτικά επιτελεία το αποτέλεσμα κρίνεται επιτυχές ή αποτυχία μόνο μέσα από τον μακάβριο ρεαλισμό.

Σήμερα, η Μόσχα αποτυγχάνει να πληγώσει το Κίεβο, τα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας στην ουκρανική πρωτεύουσα λειτουργούν και ο φόβος με τον οποίο οι Ρώσοι επιχείρησαν συστηματικά να κάμψουν το ηθικό των ουκρανών έχει αντικατασταθεί από το αίσθημα πως πλέον είμαστε πολύ ασφαλέστεροι και θα αντεπιτεθούμε.

Σε ακόμη ένα σημείο φαίνεται πως η αόρατη ζυγαριά της αλλαγής συσχετισμών στον πόλεμο φαίνεται να κλείνει προς την ουκρανική πλευρά.

Όπως και στο χτύπημα πάνω από το Κρεμλίνο έτσι και σήμερα η Ρωσία βρίσκεται μπροστά στο φάσμα να καταρρεύσει το αφήγημα της απόλυτα προστατευμένης χώρας στην οποία οι πολίτες της και ειδικά αυτοί της Πρωτεύουσας μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι.

Ακόμη κι αν το χτύπημα δεν είναι σχεδιασμένο από το στρατιωτικό επιτελείο των Ουκρανών και έχει υλοποιηθεί από αντιφρονούντες του Πούτιν εντός της Ρωσίας η επικινδυνότητα και το γεγονός δεν αλλάζει: «drones και φόβος υπάρχουν πλέον και στην Πρωτεύουσα της Ρωσίας».

Αυτός ο παράγοντας αντιμετάθεσης και εξαγωγής – αποτίναξης του φόβου από την Ουκρανία στην Ρωσία στην πολεμική οικονομία μίας σύρραξης μακράς διαρκείας θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο. Εάν οι απαντήσεις στα ρωσικά χτυπήματα στο Κίεβο συνεχίσουν να «ζευγαρώνονται» με «συμβολικά» χτυπήματα στην Μόσχα τότε δεν θα υπάρχει τρόπος για τον Βλαντιμίρ Πούτιν να συγκρατήσει και να ανυψώσει το ηθικό του λαού του και το σημαντικότερο δεν θα μπορεί για πολύ ακόμη να «φιμώνει» όσους στο εσωτερικό και σε ανώτατα κλιμάκια αντιδρούν με τους χειρισμούς του.

Μέχρι σήμερα αυτό τον ρόλο έχει μόνο ο «σεφ» του Κρεμλίνου, Πριγκόζιν, ο οποίος με κάθε ευκαιρία βρίζοντας και προκαλώντας το υπουργείο Άμυνας ζητά πειστικές πράξεις στα πεδία.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί ως λόγος ανησυχίας και το γεγονός πως παραστρατιωτικές ομάδες όλο και πιο συχνά και κυρίως όλο και πιο εύκολα περνούν τα ουκρανορωσικά σύνορα προχωρώντας όχι μόνο σε δολιοφθορές αλλά και σε τακτικές επιθέσεις κατά ρωσικών χωριών και οικισμών.

Η Ουκρανία με οποιονδήποτε τρόπο έχει αποφασίσει να πάρει το ρίσκο να θέσει το σύνολο του ρωσικού αμυντικού μηχανισμού σε συναγερμό αρκεί να τον κρατήσει κατακερματισμένο και ασταθή.