Βρετανία: «Ρατσιστική η σκωτσέζικη αστυνομία» σύμφωνα με τον αρχηγό της

Αυτή η ωμή παραδοχή από τον ανώτατο αξιωματικό της αστυνομίας της Σκωτίας έρχεται καθώς άλλες αστυνομικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης αυτής του Λονδίνου, έχουν βρεθεί επίσης αντιμέτωπες με παρόμοιες κατηγορίες τα τελευταία χρόνια.

Μια ανεξάρτητη έρευνα της SPA (Σκωτσέζικη Αστυνομική Αρχή), που επιβλέπει το έργο της αστυνομίας, που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, κατέδειξε ρατσιστικές, μισογυνικές και ομοφοβικές ενέργειες ή εκφράσεις από αστυνομικούς.

«Το πρέπον από την πλευρά μου ως αρχηγού της αστυνομίας είναι να δηλώσω ξεκάθαρα ότι υφίσταται ένας θεσμικός ρατσισμός, σεξισμός, μισογυνισμός και διακρίσεις», δήλωσε ο Λίβινγκστον.

Η σκωτσέζικη αστυνομία βρίσκεται υπό δημόσια έρευνα κυρίως μετά τον θάνατο το 2015 του Σέκου Μπαγιόχ, ενός 31χρονου μαύρου, που πέθανε κατά τη διάρκεια της σύλληψής του έξι αστυνομικούς στην πόλη Κιρκάλντι, βόρεια του Εδιμβούργου.

Στις αρχές Μαΐου, πολλλοί πρώην αστυνομικοί κατήγγειλαν μια κουλτούρα φαλλοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της αστυνομίας.

Η έκθεση της SPA σημειώνει επίσης την αυξανόμενη ανησυχία μέσα στις τάξεις της αστυνομίας για αυτές τις πρακτικές.

«Έχουμε ακούσει για άτομα που τιμωρούνται επειδή εγείρουν ζητήματα ή ανησυχίες, όπως με τον αποκλεισμό τους από ομάδες», υπογραμμίζει η έκθεση.

Τον Μάρτιο, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ ζήτησε μια μεταρρύθμιση της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου «από πάνω προς τα κάτω», μετά την αποκάλυψη παρόμοιων γεγονότων σε μια έκθεση που συντάχθηκε το 2021, μετά τη δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας από έναν αστυνομικό, τον Γουέιν Κούζενς. Ο τελευταίος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Έκτοτε, ένας άλλος αστυνομικός, ο Ντέιβιντ Κάρικ, καταδικάστηκε επίσης σε ισόβια κάθειρξη για δεκάδες βιασμούς και σεξουαλικές επιθέσεις, μεγαλώνοντας περαιτέρω το έλλειμμα εμπιστοσύνης των Βρετανών προς την αστυνομία τους.

Ήδη το 1999, η αστυνομία του Λονδίνου είχε κατηγορηθεί για ρατσισμό για τον τρόπο που διεξήγαγε την έρευνά της για τη δολοφονία ενός μαύρου εφήβου, του Στίβεν Λόρενς, το 1993.