Το θέμα δεν είναι πλέον εάν θα εκλεγεί ο Ερντογάν

Ο Πρόεδρος της χώρας αφού στον πρώτο γύρο κατάφερε να επιβληθεί του συνασπισμού των 6 κομμάτων της αντιπολίτευσης και να «ρίξει στα βράχια» όλες τις δημοσκοπήσεις που τον έφερναν ηττημένο σήμερα έχει την ευκαιρία να αξιοποιήσει ακόμη περισσότερο την δυναμική που ο ίδιος έχτισε και να δώσει στους πολιτικούς του αντιπάλους την «χαριστική» βολή.

Πώς κέρδισε όμως ο Ερντογάν;

Η νίκη Ερντογάν είναι αποτέλεσμα χειρισμών τους οποίους μόνο ο ίδιος ως πολιτική οντότητα αλλά και επί μακρόν η πιο επιδραστική πολιτική φιγούρα της Τουρκίας θα μπορούσε να εφαρμόσει. Ο Ερντογάν ηττάται και μάλιστα με διαφορά στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της Τουρκίας αλλά έχει καταφέρει να πλήξει τους αντιπάλους του κυρίως στις φτωχότερες περιοχές της Τουρκίας και μάλιστα με τεράστιες διαφορές.

Ο Ερντογάν που εκμεταλλεύτηκε τον καταστροφικό σεισμό της Σμύρνης το 1999 για να ανέλθει και να παγιωθεί στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας δεν ηττήθηκε ούτε αυτή την φορά από τον εγκέλαδο που σάρωσε τα νοτιοανατολικά της χώρας του. Ο κύκλος Ερντογάν δεν έκλεισε όπως άνοιξε και πλέον ο Τούρκος Πρόεδρος έχει τη δυνατότητα να γράψει ο ίδιος το τέλος, εάν αυτό επιθυμεί την μεγάλης πολιτικής του πορείας.

Ο Ερντογάν πέτυχε επίσης κάτι που οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν αδύνατο και για αυτόν ακριβώς τον λόγο ούτε θωρακίστηκαν ούτε προετοιμάστηκαν κατάλληλα: τους πήρε το μεγαλύτερο ποσοστό των ακροδεξιών ψήφων. Αυτή τη νίκη μάλιστα ο Ερντογάν δεν την «μοιράζεται» ούτε με τον Κυβερνητικό του εταίρο «Γκριζόλυκο» Μπαχτεσελί καθώς ήταν αυτός που σφυρηλάτησε την ρητορική πως ο Κιλιτσντάρογλου «δεν είναι όσο Μουσουλμάνος πρέπει» και πως στην πολιτική είναι «ερασιτέχνης» η οποία τελικά έπεισε το 90% των ισλαμιστών στις φτωχές και χτυπημένες από τον σεισμό περιφέρειες της Τουρκίας.

Ο Ερντογάν χωρίς τακτικισμούς «πήρε» κεφάλια μπροστά στις κάμερες μετά την καταστροφή και έχτισε μεθοδικά το αφήγημα του «είμαι ο μόνος που γνωρίζει με αποδείξεις πως να ξαναχτίσει την Τουρκία». Σε αυτό το δίπολο η αντιπολίτευση δεν είχε την παραμικρή ουσιαστική απάντηση καθώς ο ήπιος τόνος του Κιλιτσντάρογλου και η γραφειοκρατική του προσέγγιση δεν απαντούν σε κάτι που στην Τουρκία είναι κρίσιμο «το θυμικό».

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και ο εσωτερικός ανταγωνισμός

Ο Ερντογάν στον πρώτο γύρο κέρδισε την ουσία και τις εντυπώσεις αλλά δεν κατάφερε να «τελειώσει» την παρτίδα έστω και για μισή μονάδα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά από το 2013 που του συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά ακόμη κι αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος έχει καταφέρει να το μετατρέψει σε συγκριτικό του πλεονέκτημα. Με κινήσεις μεθοδικές και όχι της τελευταίας στιγμής είχε καταφέρει να προσεγγίσει και επί της ουσίας να συμφωνήσει με τον τρίτο υποψήφιο για την Προεδρία, τον ακροδεξιό Σινάν Ογκάν.

Ο Ογκάν ανοιχτά μετά το την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ζήτησε από όσους που έδωσαν κάτι περισσότερο από 5% να στηρίξουν τον Ερντογάν. Ο Τούρκος Πρόεδρος αποκτά έναν δεύτερο πόλο και πάλι ακραίο που τον στηρίζει και θα συνεχίσει να τον στηρίζει με μερικά υπουργεία. Παράλληλα ο Ερντογάν στέλνει στον έτερο συνεταίρο του, Μπαχτσελί, πως μοναδικός αναντικατάστατος είναι ο ίδιος και κανένας άλλος δημιουργώντας εσωτερικό ανταγωνισμό που ίσως στο άμεσο μέλλον διώξει από την εξουσία έναν από τους δύο συνεργάτες.

Οι ουλές από τα χτυπήματα

Ο Ερντογάν μετά από 20 και πλέον χρόνια στην εξουσία θα επανεκλεγεί για ακόμη μία φορά στο ανώτατο αξίωμα της χώρας. Αυτό δεν σημαίνει πως οι ήττες που έχει υποστεί για να φτάσει στον στόχο του είναι μικρές και λίγες. Για ακόμη μία φορά ο Πρόεδρος της Τουρκίας δεν χαίρει καμίας αποδοχής όπως δείχνουν τα αποτελέσματα στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Για ακόμη μία φορά ο Ερντογάν έχει ηττηθεί με μεγάλη διαφορά στην αγαπημένη του Κωνσταντινούπολη. Τα πνευματικά και οικονομικά ανεπτυγμένα παράλια της χώρας είναι παραδοσιακά αλλά και εξόχως δυναμικά εναντίον του και ο ίδιος συνεχίζει μία πορεία επιτυχημένη για τον ίδιο αλλά εξόχως πολιτική για την χώρα του.