Βασιλιάς Κάρολος Γ: Το διαμάντι που έλειπε από την τελετή στέψης

Αλλά κάτι έλειπε ανάμεσα στην πομπή με επιχρυσωμένα αντικείμενα και πολύτιμους λίθους στο Αβαείο του Γουέστμινστερ. Ίσως το πιο ιστορικό κόσμημα της βασιλικής συλλογής δεν φαινόταν πουθενά.

Το εκπληκτικό διαμάντι Koh-i-Noor -δώρο στην προ-προ-προγιαγιά του Καρόλου, βασίλισσα Βικτώρια το 1849, και ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα κομμένα διαμάντια στον κόσμο- ήταν κάποτε το επίκεντρο του αιωνόβιου στέμματος της βασίλισσας Μαίρη, μια τροποποιημένη εκδοχή της οποίας φόρεσε το περασμένο Σάββατο η σύζυγος του Καρόλου, βασίλισσα Καμίλα.

Η τεράστια πέτρα, των 793 καρατίων προτού κοπεί στα 106 από τον σύζυγο της Βικτώριας, Άλμπερτ, φορέθηκε από τη Μαίρη όταν στέφθηκε ο σύζυγός της Βασιλιάς Γεώργιος Ε' το 1911. Το διαμάντι φορέθηκε ξανά από τη βασίλισσα Ελισάβετ, τη βασιλομήτωρ, σε διαφορετικό στέμμα στη στέψη του συζύγου της, Βασιλιά Γεωργίου ΣΤ', το 1937.

Αλλά, όπως αναφέρει το Politico, για την τελετή του Σαββάτου, το διαμάντι Koh-i-Noor παρέμεινε κλειδωμένο στον Πύργο του Λονδίνου, στις όχθες του ποταμού Τάμεση.

Η απόφαση να μην αποκατασταθεί το αστραφτερό κεντρικό κομμάτι του στέμματος της Μαίρη όταν ανανεώθηκε για την Καμίλα δεν ήταν απλή αισθητική επιλογή. Στην πραγματικότητα, η ιστορία του χαμένου διαμαντιού του Καρόλου είναι μέρος μιας πολύ ευρύτερης γεωπολιτικής πάλης 200 ετών, η οποία αποκαλύπτει πολλά για την ευμετάβλητη εξουσία στον 21ο αιώνα και τη θέση της Βρετανίας στον σύγχρονο κόσμο.

Το διαβόητο, το διαμάντι Koh-i-Noor μεταφέρθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές του 19ου αιώνα από την Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, τον μεγάλο στρατιωτικό-εμπορικό βραχίονα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, έχοντας αφαιρεθεί από ένα αγόρι-βασιλιά του Πουντζάμπι κατά την προσάρτηση της Ινδίας.

Ένα αντίγραφο του μεγάλου κοσμήματος βρίσκεται σε ένα ειδικό ντουλάπι σε ένα μουσείο της Βομβάης - αλλά οι Ινδοί λαχταρούν να επιστραφεί το πραγματικό.

Ακόμη και δύο αιώνες αργότερα, η παρουσία του Koh-i-Noor σε μια βρετανική τελετή που παρακολουθούσαν εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο θα φαινόταν προκλητική για την Ινδία, ένα ολοένα και πιο ισχυρό έθνος με το οποίο η Βρετανία επιδιώκει τώρα να διαπραγματευτεί μια προσοδοφόρα συμφωνία ελεύθερου εμπορίου.

Η εμφάνιση της πέτρας στη στέψη «θα έφερνε άσκοπα πρόσθετες εντάσεις», είπε στο Politico ένα άτομο που γνωρίζει το σκεπτικό της ινδικής κυβέρνησης του Ναρέντρα Μόντι.

Η πέτρα «φέρνει πίσω οδυνηρές μνήμες του αποικιακού παρελθόντος», δήλωσε εκπρόσωπος του Κόμματος Bharatiya Janata του Μόντι νωρίτερα φέτος.

Μια ανοιχτή πληγή

Το διαμάντι σε μέγεθος αυγού ήταν αρχικά μέρος του κοσμήματος του Θρόνου Peacock, της έδρας της μεγάλης αυτοκρατορίας Μουγκάλ του 17ου αιώνα του Shah Jahan στο Δελχί. Λεηλατήθηκε το 1739 από τον Ιρανό εισβολέα Ναδίρ Σαχ, και μέσω πολέμου και λεηλασιών έφτασε στο Αφγανιστάν, ακολουθούμενο από μύθους και καταραμένους θρύλους στην πορεία.

Τελικά, τοποθετήθηκε στο περιβραχιόνιο του πρώτου μαχαραγιά της Αυτοκρατορίας των Σιχ, του Ραντζίτ Σινγκ, όπου τράβηξε τα βλέμματα των αξιωματικών από την Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών το 1832, αφού οι στρατιωτικές δυνάμεις της εταιρείας είχαν κατακτήσει μεγάλο μέρος της Ινδίας. Λεηλατήθηκε από τον απόγονο του Σινγκ, τον εννιάχρονο Ντουλίπ Σινγκ, και παραδόθηκε στη βασίλισσα Βικτώρια το 1849.

Σχεδόν δύο αιώνες αργότερα, η λεηλασία της πέτρας παραμένει «μια ανοιχτή πληγή στην ψυχολογία των Πυντζάμπις», είπε η ιστορικός και παρουσιάστρια Anita Anand στο επιτυχημένο podcast Empire, χαρακτηρίζοντας το διαμάντι «διπλωματική χειροβομβίδα» που περιμένει να σκάσει.