Το μυστήριο του δραπέτη που είχε δολοφονήσει τους γονείς του λύθηκε μετά από έξι δεκαετίες

Έθαψε τα πτώματά τους στην πίσω αυλή του σπιτιού τους στην Όμαχα της Νεμπράσκα και συνέχισε να ζει κανονικά για δύο εβδομάδες, όταν υπό την πίεση των αρχών ομολόγησε το έγκλημα και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.

Η συνέχεια της ιστορίας του Άρνολντ θα μπορούσε να είναι όπως του οποιοδήποτε ισοβίτη – δεκαετίες εγκλεισμού κι ένας θάνατος που κάποιοι θα καταγράψουν και ελάχιστοι θα πενθήσουν.

Αλλά η απόδραση του Άρνολντ του από τη φυλακή το 1967 έγινε η αφετηρία για μια εντελώς διαφορετική ιστορία η οποία ολοκληρώθηκε στην Αυστραλία, με τον θάνατο ενός ανθρώπου με διαφορετικό όνομα, ενός στοργικού πατέρα, η οικογένεια του οποίου δεν είχε ιδέα για τη μυστική του ζωή.

Οι φόνοι

Ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη δεκαετία του 1960 δείχνουν ένα αδύνατο αγόρι συνοδευόμενο από αστυνομικούς, να τους υποδεικνύει στον κήπο του σπιτιού του το σημείο όπου έθαψε τους γονείς του.

O Τζεφ Μπρίτον, επικεφαλής του Γραφείου Υποστήριξης της Εφαρμογής του Νόμου στην Καλιφόρνια, που ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τον Άρνολντ το διάστημα 2004 – 2013, όταν εργαζόταν στις σωφρονιστικές υπηρεσίες της Νεμπράσκα, ανακαλεί λεπτομέρειες τις υπόθεσης που τον απασχόλησε για πολλά χρόνια:

«Σκότωσε τους γονείς του, πήρε το αυτοκίνητο, πήγε με την κοπέλα του να δουν την ταινία “The Undead” στο drive-in, επέστρεψε, τους έθαψε στην πίσω αυλή και είπε σε όλους ότι οι γονείς του πήγαν ταξίδι»

Όταν ο Μπρίτον αποφάσισε να αναλάβει την υπόθεση, ο Άρνολντ ήταν ήδη φυγάς για πάνω από τριάντα χρόνια. Το 1967, έχοντας εκτίσει μόλις οκτώ χρόνια της ποινής του, απέδρασε από τη φυλακή μαζί με τον συγκρατούμενό του Τζέιμς Χάρντινγκ.

Τους βοήθησε εξωτερικός συνεργός, με τον οποίον επικοινωνούσαν μέσω αγγελιών στην τοπική εφημερίδα Lincoln Journal Star.

Ο Μπρίτον κατάφερε να τον εντοπίσει. Ήταν ένας πρώην φυλακισμένος που τους προμήθευσε με ό,τι χρειάζονταν για να πραγματοποιήσουν το σχεδιό τους.

«Τους πέταξε από την άλλη μεριά του φράχτη πριόνια για να κόψουν τα κάγκελα του παραθύρου και μάσκες για να τοποθετήσουν στα κρεβάτια τους και να ξεγελάσουν τους φύλακες που έκαναν καταμέτρηση το βράδυ στα κελιά. Όπως στην ταινία “Απόδραση από το Αλκατράζ” με τον Κλιντ Ίστγουντ».

Οι εφημερίδες της εποχής καταγράφουν την τολμηρή τους απόδραση από ένα συρματόπλεγμα ύψους 3,7 μέτρων σε μια περιοχή της φυλακής με μειωμένη επιτήρηση.

Οι έρευνες δια ξηράς και αέρος επεκτάθηκαν σε τέσσερις πολιτείες κινητοποιώντας μεγάλη αστυνομική δύναμη, αναφέρει η Lincoln Journal Star στις 15 Ιουλίου 1967. Τρεις μήνες αργότερα, ένας από τους φύλακες δήλωσε στην Omaha World-Herald ότι ήταν η πιο «καθαρή» απόδραση που είχε δει στην καριέρα του.

Οι αρχές ανακάλυψαν ότι οι δραπέτες είχαν καταφέρει να φτάσουν στην Όμαχα και στη συνέχεια να επιβιβαστούν σε λεωφορείο για το Σικάγο, όπου χώρισαν οι δρόμοι τους. Αυτά ομολόγησε ο Χάρντινγκ, που συνελήφθη πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την απόδρασή του.

Ο Άρνολντ όμως είχε εξαφανιστεί. Κάποιες φήμες ότι είχε διαφύγει στη Λατινική Αμερική δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ.

Ο Μπρίτον είχε αποκτήσει τέτοια εμμονή με την υπόθεση, που συνέχισε να την ερευνά και αφού μετακόμισε από τη Νεμπράσκα στην Καλιφόρνια. Κάποια στιγμή ήρθε σε επαφή με τον αστυνόμο Μάθιου Γουεστόβερ, που «κληρονόμησε» τον φάκελο του Άρνολντ το 2020.

«Ένας συνάδελφος συνταξιοδοτήθηκε και, όπως συνηθίζεται, μου άφησε τον φάκελο της υπόθεσης περισσότερο ως αστείο, του στυλ “δεν θα τον βρεις ποτέ αυτόν τον τύπο”», λέει ο Γουεστόβερ.

Ο Γουεστόβερ μελέτησε ρεπορτάζ της Omaha World-Herald από τον δημοσιογράφο Χένρι Τζ. Κόρντες, που κάλυψε την υπόθεση σε μια σειρά δημοσιευμάτων υπό τον τίτλο «Το μυστήριο του Λέσλι Άρνολντ».

Μέσα από πολλές συνεντεύξεις, ο Κόρντες είχε ανακαλύψει ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως ότι ο Άρνολντ ήταν ένας καλός μαθητής στο σχολείο, που είχε δύσκολη σχέση με τους γονείς του. Οι πυροβολισμοί, σύμφωνα με τον Κόρντες, έγιναν μετά από έναν έντονο τσακωμό ανάμεσα στον Άρνολντ και τη μητέρα του, που δεν ενέκρινε την κοπέλα του.

Στη φυλακή ο Άρνολντ ήταν υποδειγματικός κρατούμενος και ασχολούνταν πολύ με τη μουσική, έγραφε ο Κόρντες. Και όσο πιο πολλά διάβαζε ο Γουεστόβερ, τόσο περισσότερο πίστευε ότι ήταν το πεπρωμένο του να «ξετρυπώσει» τον Άρνολντ.

Στα ίχνη του φυγά

Όταν η υπόθεση έφτασε στο γραφείο του Γουεστόβερ, ο κόσμος είχε αλλάξει. Τα εγκλήματα δεν λύνονταν πια μελετώντας παλιά αρχεία και εφημερίδες. Το 2020 τα τεστ DNA ήταν πια κάτι πολύ συνηθισμένο, και ο Γουεστόβερ μπήκε στο αυτοκίνητό του οδήγησε πέντε ώρες για να βρει τον Τζέιμς Άρνολντ, μικρό αδελφό του Ουίλιαμ Λέσλι Άρνολντ.

Ο Τζέιμς Άρνολντ δεν ήταν στο σπίτι όταν διαπράχθηκαν οι φόνοι, αλλά περισσότερα από 60 χρόνια μετά δεν είχε αντίρρηση να δώσει δείγμα DNA στον Γουεστόβερ. Εκείνος το ανέβασε σε ιστοσελίδα εύρεσης της καταγωγής, αλλά δεν υπήρξε κάποιο αποτέλεσμα.

Ο Γουεστόβερ συνέχισε να ερευνά την υπόθεση βουτώντας σε παλιά αρχεία του FBI και στις σημειώσεις του Μπρίτον.

Μέχρι που δύο χρόνια αργότερα, το δείγμα DNA που είχε ανεβάσει, βρήκε αντιστοίχιση. Το νέο δείγμα ταίριαζε σε τόσα σημεία, που θα μπορούσε να ανήκει σε κοντινό συγγενή. Μαζί, ο Γουεστόβερ έλαβε ένα email από την Αυστραλία, από τον άνθρωπο που ανέβασε το δείγμα.

«Γεια σας, προσπαθώ να βρω περισσότερες πληροφορίες για τον πατέρα μου. Ήταν ορφανός, από το Σικάγο».

Ο Γουεστόβερ ενημέρωσε τον Μπρίτον κι εκείνος ενθουσιάστηκε: «αυτός είναι ο άνθρωπός μας. Αποκλείεται να μην είναι αυτός».

Ο άνθρωπος πίσω από το email

Ο άνθρωπος που έστειλε το email ήταν ο γιος του Άρνολντ, την ταυτότητα του οποίου ο Γουεστόβερ και ο Μπρίτον επιθυμούν να προστατεύσουν.

Ο γιος δεν γνώριζε ότι επικοινωνούσε με αστυνομικό, καθώς ο Γουεστόβερ είχε χρησιμοποιήσει το όνομα του Τζέιμς Άρνολντ για να ανεβάσει το δείγμα.

Ήθελε να μάθει περισσότερα για τον πατέρα του, που τον είχε γνωρίσει ως Τζον Ντέιμον, και ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή το 2010.

Ο Γουεστόβερ ήταν πολύ προσεκτικός στην αλληλογραφία του με το γιο, καθώς πίστευε ότι κάποιος που είχε καταφέρει να ξεγελάσει την αστυνομία για 50 χρόνια, θα μπορούσε να είχε σκηνοθετήσει και τον θάνατό του.

Πείστηκε τελικά ότι ο Άρνολντ είχε πεθάνει όταν οι τοπικές αρχές επιβεβαίωσαν το πιστοποιητικό θανάτου. Και τότε ο Γουεστόβερ αποφάσισε ότι έπρεπε να αποκαλύψει στον γιο του Άρνολντ το πιο σκοτεινό μυστικό του πατέρα του. Κανόνισαν να μιλήσουν με βιντεοκλήση.

«Του εξήγησα ποιος ήμουν κι εκείνος με ρώτησε τι είχε κάνει ο πατέρας του για να βρεθεί στη φυλακή. “Ήταν όντως ορφανός, δεν σου είπε ψέματα”, του απάντησα. “Αλλά ο λόγος που ήταν ορφανός ήταν ότι είχε σκοτώσει τους γονείς του”».

Ο Ουίλιαμ Λέσλι Άρνολντ – μετέπειτα γνωστός ως Τζον Βίνσεντ Ντέιμον – πέθανε στα 69 του και θάφτηκε στην Αυστραλία, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις Κρατικές Φυλακές της Νεμπράσκα όπου θα μπορούσε να είχε αφήσει την τελευταία του πνοή.

Τώρα που γνώριζαν το όνομά του, οι αμερικανικές αρχές μπόρεσαν να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ της ζωής του από τότε που τα ίχνη του χάθηκαν στο Σικάγο.

Σύμφωνα με τον Γουεστόβερ, ο Άρνολντ άλλαξε το όνομά του λίγους μήνες μετά την απόδρασή του το 1967. Έπιασε δουλειά σε εστιατόριο, όπου γνώρισε την πρώτη του σύζυγο και έκανε μαζί της τέσσερα παιδιά.

Στη συνέχεια μετακόμισαν στο Σινσινάτι, το Μαϊάμι και το Λος Άντζελες πριν χωρίσουν το 1978. Τα αρχεία δείχνουν ότι ο Άρνολντ μετακόμισε αρχικά στη Νέα Ζηλανδία τη δεκαετία του 1990 και λίγα χρόνια μετά στην Αυστραλία. Η δεύτερη σύζυγος και η υπόλοιπη οικογένειά του δεν γνώριζαν τίποτα για την προηγούμενη ζωή του.

Ο Γουεστόβερ δηλώνει ανακουφισμένος που ο Άρνολντ είναι νεκρός – αφού γνώρισε την οικογένειά του, δεν θα ήθελε να είχε επιδιώξει τη σύλληψή του και την έκδοσή του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και ο Μπρίτον συμφωνεί μαζί του.

Όσο για τον γιο του Άρνολντ, αν και αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη στο CNNi, έστειλε την ακόλουθη δήλωση:

«Στα τεστ DNA δεν υπάρχει ταμπελάκι που να σε προειδοποιεί ότι αυτό που θα μάθεις μπορεί να μη σου αρέσει. Αλλά δεν μετανιώνω που το έκανα και χαίρομαι που έμαθα την αλήθεια για τον πατέρα μου».

«Αν και σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι η ζωή του ξεκίνησε με ένα φριχτό έγκλημα, η κληρονομιά του είναι τόσα πολλά παραπάνω από αυτό», συνέχισε.

«Θέλω να τον θυμούνται επειδή ήταν καλός πατέρας και μας φρόντισε, μου μετέδωσε το πάθος του για τη μουσική και με έκανε να προσπαθώ πάντα να είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ».

Με πληροφορίες από: Loving father exposed as a convicted killer who lived life on the run by Hilary Whiteman, CNN