Λετονία: Ο Κρισγιάνις Κάρινς είναι ο νικητής των βουλευτικών εκλογών

Ο ίδιος κερδίζει το 19% των ψήφων και βρίσκεται σε θέση να ηγηθεί άλλης μιας κυβέρνησης συνασπισμού.

Τα αποτελέσματα -με καταμετρημένες τις ψήφους στο 91% των εκλογικών περιφερειών- σημαίνουν ότι η Λετονία θα συνεχίσει, μαζί με τους γείτονές της στη Βαλτική, τη Λιθουανία και την Εσθονία, να ασκεί πίεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπέρ μιας αποφασιστικής στάσης εναντίον της Ρωσίας.

Μετά τις εκλογές, το κόμμα του Κάρινς είναι και πάλι το κόμμα με τις περισσότερες ψήφους. Τα μέλη του απερχόμενου κυβερνητικού συνασπισμού αναμένεται ότι θα κερδίσουν 42 από τις 100 έδρες του κοινοβουλίου, έτσι ο Κάρινς θα πρέπει να βρει και άλλους συμμάχους για να παραμείνει πρωθυπουργός.

Εννέα κόμματα κερδίζουν αρκετές ψήφους για να εκλέξουν βουλευτές.

Έπειτα από μια προεκλογική εκστρατεία κατά την οποία κυριάρχησαν οι ανησυχίες για την ασφάλεια μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Κάρινς είπε στο Ρόιτερς πως θα εργαστεί για να σχηματίσει ένα συνασπισμό κομμάτων με τις ίδιες ιδέες.

«Είμαι πεπεισμένος ότι θα μπορέσουμε να βρούμε μια τέτοια λύση», δήλωσε νωρίς σήμερα το πρωί.

«Πρώτα και κύρια στο μυαλό όλων είναι το πώς θα καταφέρουμε να βγάλουμε το χειμώνα, όχι μόνο στη Λετονία, αλλά σε όλη της ΕΕ, και το πώς θα παραμείνουμε όλοι ενωμένοι πίσω από την Ουκρανία και δεν θα ταλαντευτούμε μπροστά στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε», δήλωσε ο Κάρινς.

Πρώτος λετονός πρωθυπουργός που υπηρέτησε μια πλήρη τετραετή θητεία, ο Κάρινς, ένας 57χρονος με διπλή υπηκοότητα, αμερικανική και λετονική, κέρδισε ψήφους με την πολιτική του έναντι της Μόσχας, που περιέλαβε τον περιορισμό της εισόδου ρώσων πολιτών από τη Ρωσία και τη Λευκορωσία.

«Δεν βλέπω καμιά πιθανότητα οποιαδήποτε κυβέρνηση στη Λετονία να σταματήσει να υποστηρίζει την Ουκρανία - δεν πρόκειται για την άποψη μιας μικρής ομάδας πολιτικών, πρόκειται για την άποψη της κοινωνίας μας», δήλωσε ο Κάρινς.

Όμως η νίκη του μπορεί να διευρύνει ένα ρήγμα ανάμεσα στη λετονική πλειοψηφία της χώρας και τη ρωσόφωνη μειονότητά της σχετικά με τη θέση τους στην κοινωνία, την ώρα που σε εθνικό επίπεδο αυξάνεται ο θυμός για τις ενέργειες της Μόσχας στην Ουκρανία.