Κηδεία Γκορμπατσόφ: Δεν θα παραστεί ο Πούτιν, κατέθεσε λουλούδια κοντά στο φέρετρό του

«Γνωρίζουμε ότι η κύρια τελετή θα γίνει στις 3 Σεπτεμβρίου, όπως και η κηδεία, αλλά το πρόγραμμα του προέδρου δεν θα του επιτρέψει να είναι εκεί», δήλωσε ο Ντμίτρι Πεσκόφ, διευκρινίζοντας ότι ο Πούτιν επισκέφθηκε το νοσοκομείο στη Μόσχα όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο Γκορμπατσόφ για να «καταθέσει λουλούδια κοντά στο φέρετρό του».

Η κηδεία θα λάβει χώρα στη γνωστή Αίθουσα των Κιόνων που βρίσκεται στο Σπίτι των Συνδικάτων, μετέδωσε το Interfax, στον ίδιο χώρο που είχε τοποθετηθεί η σορός του Ιωσήφ Στάλιν για λαϊκό προσκύνημα μετά τον θάνατό του το 1953.

Ο Αλεξέι Βενεντίκτοφ, πρώην διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού Ekho Moskvy (Ηχώ της Μόσχας) και φίλος του Γκορμπατσόφ, με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέφερε επίσης ότι η κηδεία θα πραγματοποιηθεί στις 3 Σεπτεμβρίου.

Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ «σφράγισε» τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου χωρίς αιματοχυσία, αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Ο τελευταίος ηγέτης της ΕΣΣΔ σύναψε με τις Ηνωμένες Πολιτείες συμφωνίες μείωσης της διασποράς των όπλων, επισφράγισε συνεργασίες με δυτικές δυνάμεις για να πέσει το Σιδηρούν Παραπέτασμα που χώριζε την Ευρώπη από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και να επέλθει η Επανένωση της Γερμανίας.

Η Ιστορία έγραφε το έτος 1985 όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αναδείχθηκε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Σοβιετική Ένωση και ανέλαβε πρωτοβουλίες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες του Ρόναλντ Ρέιγκαν.

Ακολούθησαν πολλά και ιστορικά γεγονότα, τα οποία σε μεγάλο βαθμό φέρουν την υπογραφή του Γκορμπατσόφ: Η Επανένωση της Γερμανίας, την οποία ο ίδιος διαπραγματεύθηκε με τον Χέλμουτ Κολ, ενταφιάζοντας οριστικά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η πολιτική της Περεστρόϊκα («Ανασυγκρότηση») και της Γκλασνόστ («Διαφάνεια»), με την οποία τερματιζόταν η απολυταρχία του κομμουνιστικού καθεστώτος.

Ο Γκορμπατσόφ θα μείνει στην Ιστορία ως ο ηγέτης του Κρεμλίνου που επέτρεψε όχι μόνο την κατάρρευση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΛΔΓ) και τελικά την Επανένωση της Γερμανίας, αλλά και την αυτοδιάθεση όλων των χωρών του ανατολικού μπλοκ, το δικαίωμά τους να απαλλαγούν από την κηδεμονία της Μόσχας.

Μέσα σε λίγα χρόνια θα βιώσει ο ίδιος τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την αποσύνθεση μίας αυτοκρατορίας που μόνο η βία θα μπορούσε να αποτρέψει. Ενώ οι Γερμανοί τον υποδέχονταν με την προσφώνηση «Γκόρμπι, Γκόρμπι», ενώ γινόταν όλο και πιο δημοφιλής στο εξωτερικό, ο Γκορμπατσόφ γρήγορα έχασε το κύρος και την αξιοπιστία του στην ίδια του την πατρίδα, σημείωνε σε πρόσφατο αφιέρωμά της η Deutsche Welle.

Έγινε «έρμαιο που χάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων» όπως είχε σημειώσει ο συγγραφέας Ίγκνατς Λότσο στη βιογραφία «Γκορμπατσόφ, ο αναμορφωτής», για να προσθέσει ότι «το λάθος του ήταν πως εξακολουθούσε να εμπιστεύεται το Κομμουνιστικό Κόμμα».

Μέχρι σήμερα πολλοί Ρώσοι περιφρονούσαν τον Γκορμπατσόφ, τον θεωρούσαν «νεκροθάφτη» της Σοβιετικής Ένωσης, της άλλοτε ακμαίας υπερδύναμης που κατάφερε να νικήσει, να ταπεινώσει και τελικά να καταστρέψει τον χιτλεροφασισμό στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεν συγχώρησαν ποτέ τον Γκορμπατσόφ για την αναταραχή που προκάλεσαν οι μεταρρυθμίσεις του, θεωρώντας πως η επακόλουθη υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου ήταν ένα «πολύ υψηλό τίμημα» που κλήθηκαν να πληρώσουν για τον «εκδημοκρατισμό».

Ο οικονομολόγος Ρουσλάν Γκρίνμπεργκ, ο οποίος επισκέφθηκε στις 30 Ιουνίου τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στο νοσοκομείο είχε δηλώσει πρόσφατα στο ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο Zvezda: «Μας χάρισε την ελευθερία, αλλά δεν ξέραμε τι να την κάνουμε»...

Υπέρμαχος της προσέγγισης με τη Δύση, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης το 1990.

Το τέλος του επισφραγίστηκε το 1991, όταν οι τελευταίοι υπερασπιστές της νομενκλατούρας επιχείρησαν να τον ανατρέψουν, αλλά βρήκαν μπροστά τους τον Μπόρις Γιέλτσιν, που εκδίωξε τους επίδοξους πραξικοπηματίες, για να ανέλθει ο ίδιος στην εξουσία ελλείψει άλλης εναλλακτικής λύσης.