Γιατί η βροχή μυρίζει ωραία αλλά δεν έχει τελικά τόσο καλή γεύση

«Σε αυτό το μικρό μπουκαλάκι, έχω αυτό που είναι πιθανότατα μια από τις πιο αγαπημένες σας μυρωδιές σε ολόκληρο τον κόσμο. Και την ίδια στιγμή, είναι πιθανότατα μία από τις λιγότερο αγαπημένες σας γεύσεις. Αν το μυρίσω, είναι η μυρωδιά της βροχής - μιας όμορφης, φρέσκιας ανοιξιάτικης βροχής, του είδους της βροχής που προαναγγέλλει την αφθονία. Είναι η μυρωδιά ενός υγρού κήπου. Αλλά αν βάλω λίγο από αυτό στο χέρι μου και μετά το γευτώ, αυτή είναι η γεύση της βρωμιάς, της λάσπης, της αηδίας. Τι είναι αυτό;», περιγράφει ο Youtuber.

Για να διερευνήσει γιατί συμβαίνει αυτό, o Ραγκουζέα συμβουλεύτηκε τον αρωματοποιό Χάρισον Σέργουντ, ο οποίος περιέγραψε τη γεύση της βροχής ως αποτελούμενη από χημική στοιχεία που θυμίζουν ένα συνδυασμό ανάμεσα σε παντζάρια και μπακαλιάρο.

Αυτός ο ασυνήθιστος συνδυασμός οφείλεται στις χημικές ενώσεις της γεωσμίνης, ενός φυσικού δικυκλικού τερπενίου που απελευθερώνεται από βακτήρια και συνδέεται κυρίως με τη χαρακτηριστική μυρωδιά της βροχής.

«Χημικά, είναι μια δικυκλική αλκοόλη και ένα τερπένιο, ή στην πραγματικότητα νομίζω ότι είναι ένα τερπενοειδές επειδή έχει οξυγόνο μέσα του. Και όπως συμβαίνει με πολλά τέτοια τερπένια και τερπενοειδή από τον κόσμο των τροφίμων και των ποτών, είμαστε πολύ ευαίσθητοι σε αυτό. Η γεωσμίνη είναι ένα σημαντικό συστατικό ενός μείγματος οσμών που είναι γνωστό ως Petrichor. Το Petrichor περιλαμβάνει κάποιες άλλες μυρωδιές της βροχής, Αλλά αναμφισβήτητα η κυρίαρχη μυρωδιά μέσα στο Petrichor είναι η γεωσμίνη, η οποία δεν παράγεται από τα φυτά. Η γεωσμίνη παράγεται από βακτήρια», εξηγεί ο Σέργουντ.

Ο αρωματοποιός υπογραμμίζει περαιτέρω πώς μπορεί κάτι να μυρίζει τόσο ωραία αλλά να μην έχει τέτοια γεύση.

«Μας αρέσει όταν το μυρίζουμε στην ύπαιθρο ως σήμα της βροχής. Αλλά όταν τρώμε, για παράδειγμα, λίγο μπακαλιάρο ποταμού και έχει λασπώδη γεύση, είναι επειδή δοκιμάζουμε γεωσμίνη. Και αυτό δεν αρέσει στους περισσότερους ανθρώπους. ...Όταν έχεις σήματα της γλώσσας και σήματα της μύτης, το ονομάζουμε γεύση. Αυτό είναι πλέον γνωστό, αλλά ο εγκέφαλός σας το ενσωματώνει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, που ενδεχομένως δίνει διαφορετικά αποτελέσματα όσον αφορά το συναίσθημα. Έτσι, γεωσμίνη από τη μύτη συν τίποτα στη γλώσσα ισοδυναμεί με καλό. Αλλά, γεωσμίνη από τη μύτη συν αλμυρή γεύση ή οτιδήποτε άλλο ισοδυναμεί με λασπωμένο ψάρι», προσθέτει ο Σέργουντ.

Καταλήγει δε: «Τα παντζάρια, για παράδειγμα, έχουν υψηλά επίπεδα γεωσμίνης που τα κάνουν να έχουν λίγο λασπώδη γεύση. Όλα αυτά προέρχονται από το έδαφος και τα βακτήρια που παράγουν γεωσμίνη βρίσκονται στο έδαφος. Και έτσι κάποια από αυτά εισέρχονται στα τρόφιμα, και υπάρχουν ορισμένα τρόφιμα που τείνουν να συγκεντρώνουν ιδιαίτερα μεγάλη ποσότητα Geosmin και τα παντζάρια είναι ένα από αυτά - αλλά και ορισμένα χόρτα, όπως το σπανάκι και μερικά μαρούλια. Και αν ποτέ σκεφτείτε ότι αυτό το λαχανικό έχει γεύση βρωμιάς, δεν έχετε άδικο».