Μαριούπολη: Λιώνουν χιόνι για να πιουν νερό - Εκκλήσεις για να βρουν αγνοούμενους συγγενείς
«Ήταν σκοτάδι. Ένας δυνατός θόρυβος ηχούσε στα αυτιά μου. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα τη μητέρα μου να με κρατά στην αγκαλιά της. Με ακούμπησε κάτω και άρχισε να κλαίει και να ζητά βοήθεια», είπε η 11χρονη Μιλένα Ουράλοβα, από την Ουκρανία, που τραυματίστηκε από τις επιθέσεις στη Μαριούπολη.
Πλέον προσπαθεί να αναρρώσει στο νοσοκομείο Παίδων στην πόλη Ζαπορίζια, σε απόσταση περίπου 200 χιλιομέτρων από το σπίτι της.
Σύμφωνα με τη μητέρα της 11χρονης κοπέλα, Γελένα, η Μιλένα τραυματίστηκε όταν ρωσικά στρατεύματα άνοιξαν πυρ την ώρα που η οικογένεια πέρασε από σημείο ελέγχου καθ’ οδόν προς τη Ζαπορίζια, μια βιομηχανική πόλη που έχει γίνει βασικό πέρασμα για όσους εγκαταλείπουν πια τη Μαριούπολη.
Η Ζαπορίζια είναι ο πρώτος σταθμός των αμάχων που εγκαταλείπουν τις πόλεις τους για να σωθούν από τον πόλεμο. Έπειτα κινούνται δυτικά, ακολουθώντας μια πορεία που θα τους οδηγήσει είτε σε ασφαλέστερες περιοχές είτε στα σύνορα για να βρουν καταφύγιο στο εξωτερικό.
Περίπου το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της Ουκρανίας που αγγίζει τα 44 εκατομμύρια, ακολούθησαν την παραπάνω διαδρομή.
Πίνουν νερό από λιωμένο χιόνι
Δίπλα στη Μιλένα είναι ο Σάσα, ένα 11χρονο αγόρι, επίσης από τη Μαριούπολη, με ένα μεγάλο λευκό επίδεσμο στο πρόσωπο, από τον τραυματισμό που υπέστη όταν ένας πύραυλος εκτοξεύτηκε στην ευρύτερ περιοχή όπου ο ίδιος έπαιζε μαζί με φίλους του. «Φοβόμουν πολύ, υπήρχε παντού πολύ αίμα», είπε.
Η Μαριούπολη, μια πόλη-λιμάνι στην Αζοφική Θάλασσα, έχει γίνει σύμβολο δεινών εδώ και πάνω από ένα μήνα από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στη χώρα στο πλαίσιο μιας «ειδικής επιχείρησης», όπως την αποκαλεί η Μόσχα, για τον αφοπλισμό και την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με τις δημοτικές αρχές της Μαριούπολης, σχεδόν 5.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων περίπου 210 παιδιά, έχουν σκοτωθεί από τότε που ξεκίνησε η ρωσική επίθεση.
Η Ρωσία αρνείται ότι οι δυνάμεις της στοχοθετούν αμάχους, αλλά οι τοπικές αρχές λένε ότι τουλάχιστον το 80% της πόλης έχει καταστραφεί και οι υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών έχουν προειδοποιήσει για «ιδιαίτερα δυσμενείς» συνθήκες στη Μαριούπολη και άλλες πόλεις.
Οι άνθρωποι που καταφέρνουν να φθάσουν στη Ζαπορίζια, συνήθως ύστερα από ένα κοπιαστικό και επικίνδυνο ταξίδι με αυτοκίνητο ή λεωφορείο, μιλούν για κατεστραμμένη, έρημη γη, γεμάτη χαλάσματα. Χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή θέρμανση, όπου οι άνθρωποι μαγειρεύουν σε φωτιές που έχουν ανάψει ενώ πίνουν βρόχινο νερό ή λιωμένο χιόνι.
Ψάχνουν τους αγνοούμενους με ιδιόχειρα μηνύματα
«Η Μαριούπολη χάθηκε, έχει βομβαρδιστεί», δήλωσε η Κάτια Σεμένιουκ, 77 ετών, καθισμένη σε ένα γεμάτο με κόσμο σούπερ μάρκετ που έχει μετατραπεί σε κέντρο υποδοχής για όσους δεν έχουν μέρος για να μείνουν.
Ένας πίνακας ανακοινώσεων καλύπτεται από ιδιόχειρα μηνύματα με εκκλήσεις για τον εντοπισμό αγνοούμενων συγγενών ή με προσφορά βοήθειας για μετακινήσεις. Εθελοντές βοηθούν με τα διαδικαστικά και την οργάνωση των στοιχείων των ανθρώπων που έχουν χάσει τα προσωπικά τους έγγραφα.
Η Σεμένιουκ έφθασε στη Ζαπορίζια αφού πέρασε εβδομάδες μετακινούμενη από καταφύγιο σε καταφύγιο στη Μαριούπολη, όπου είχε πάει να προστατευθεί με τον γιο της λόγω των βομβαρδισμών στο σπίτι της σε ένα χωριό έξω από την πόλη.
«Υπήρχε σπίτι, είχαμε τα πάντα και τώρα δεν έμεινε τίποτα», δήλωσε.
Για πολλούς από αυτούς που γλίτωσαν το μέλλον είναι αβέβαιο καθώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πόσο θα κρατήσουν οι συγκρούσεις.
Αλλά η Μιλένα, που αγαπά τη γυμναστική, έχει μερικές ιδέες. Με την πόλη τους να έχει καταστραφεί, η οικογένεια κατευθύνεται προς τη γειτονική Λιθουανία, προς τα δυτικά. «Έχω ένα όνειρο. Όταν φθάσουμε στη Λιθουανία, θα βρούμε ένα γυμναστήριο και θα μπορώ να προπονηθώ και πάλι», είπε με αισιοδοξία.