Το Βερολίνο ανοίγει τα αρχεία του για τη διαβόητη Colonia Dignidad στη Χιλή

Ο Σταϊνμάγερ υπενθύμισε ότι η περίοδος προστασίας του απορρήτου των διπλωματικών εγγράφων έχει διάρκεια τριάντα ετών και άρα τα αρχεία που χρονολογούνται πριν από το 1985 είναι ήδη διαθέσιμα στους μελετητές.

Περίπου 120 πρώην κάτοικοι αυτής της κοινότητας αποφάσισαν να καταθέσουν ομαδική αγωγή και να απαιτήσουν αποζημίωση ύψους 1 εκατ. δολαρίων έκαστος από το κράτος της Χιλής, το οποίο κατηγορούν ότι επέτρεψε την ύπαρξη και τη δράση «μιας από τις πλέον επικίνδυνες θρησκευτικές αιρέσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας», σύμφωνα με τον Βίνφριντ Χέμπελ, τον δικηγόρο που τους εκπροσωπεί και ο οποίος υπήρξε ένα από τα θύματα.

Η αγωγή αναμένεται επίσης να στραφεί και εναντίον του γερμανικού κράτους, στο οποίο προσάπτεται ότι δεν έκανε απολύτως τίποτε για να διασώσει τους υπηκόους του.

Ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ αναγνώρισε ότι η διαχείριση από τις γερμανικές αρχές την εποχή εκείνη της υπόθεσης της Colonia Dignidad «κάθε άλλο παρά περιποιεί τιμή στην ιστορία του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας».

«Για πάρα πολλά χρόνια, από τη δεκαετία του 1960 ως αυτή του 1980, οι Γερμανοί διπλωμάτες στην καλύτερη περίπτωση απέστρεφαν το βλέμμα», σημείωσε. «Σε κάθε περίπτωση (έκαναν) ελάχιστα για την προστασία των συμπολιτών τους σε αυτή την κοινότητα».

Ο Γερμανός υπουργός παραδέχθηκε πως, ακόμη και μετά τον τερματισμό των ωμοτήτων που διαπράττονταν στην κοινότητα, οι γερμανικές αρχές «δεν έδειξαν την αποφασιστικότητα και τη διαφάνεια που ήταν αναγκαίες για να αποδοθούν ευθύνες και να αντληθούν μαθήματα».

Η Colonia Dignidad (ή Αποικία Αξιοπρέπειας), είχε ιδρυθεί σε απομονωμένη περιοχή της άγριας φύσης στη νότια Χιλής το 1961 και αυτοπροβαλλόταν ως ένα ειδυλλιακό χωριό για οικογένειες.

Στην πραγματικότητα, ο ιδρυτής της και πρώην δεκανέας της Βέρμαχτ Πάουλ Σέφερ διοικούσε με ανείπωτη βαρβαρότητα την κοινότητα αυτή μερικών εκατοντάδων Γερμανών, υποχρεώνοντάς τους να υπακούν σε ιδιαίτερα αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς που ενίοτε έφθαναν ως την δουλεία. Διέπραττε, επίσης, σωρεία σεξουαλικών κακοποιήσεων παιδιών.

Μετά τη φυγή του το 1997, οι Χιλιανοί ανακάλυψαν ότι ο γερμανικός θύλακας αποτελούσε μυστική φυλακή, όπου οδηγούνταν αντιφρονούντες και αντίπαλοι της δικτατορίας του Αουγκούστο Πινοσέτ (Augusto Pinochet), πολλοί εκ των οποίων βασανίστηκαν ή «εξαφανίστηκαν» εκεί.