Αμπιμαέλ Γκουσμάν: Σε δίλημμα το Περού για το σώμα του ιδρυτή του «Φωτεινού Μονοπατιού»

Ο Γκουσμάν, ηγέτης της ομάδας που σκόρπισε τον τρόμο σε όλο το Περού τη δεκαετία του 1980 και του 1990, πέθανε το Σάββατο σε στρατιωτική φυλακή, σε ηλικία 86 ετών.

Η εισαγγελία ανακοίνωσε ότι ο Γκουσμάν πέθανε από πνευμονία και ότι η σορός του φυλάσσεται από την αστυνομία στο νεκροτομείο στην πόλη Καλάο, εν αναμονή της απόφασης των αρχών. Η νεκροψία διαπίστωσε ότι ο Γκουσμάν πέθανε από πνευμονία που έπληξε και τους δύο πνεύμονες, ασθένεια που σχετίζεται με την Covid-19, σύμφωνα με ανακοίνωση του Γενικού Εισαγγελέα. Αναμένονται ακόμα οι τοξικολογικές και παθολογικές εξετάσεις.

Οι σοροί όσων πεθαίνουν εξαιτίας της Covid-19 πρέπει να αποτεφρώνονται, σύμφωνα με την ισχύουσα υγειονομική νομοθεσία. Οι δικηγόροι του Γκουσμάν επισημαίνουν ότι ο πελάτης τους είχε εμβολιαστεί κατά του νέου κορωνοϊού.

Ωστόσο, σύμφωνα με το νόμο, τα λείψανα του φυλακισμένου θα πρέπει να παραδοθούν σε άμεσο συγγενή, αλλά ο Γκουσμάν δεν είχε κανέναν εκτός από τη σύζυγό του Έλενα Ιπαραγκίρε, την πρώην δεύτερη διοικήτρια του «Φωτεινού Μονοπατιού», η οποία επίσης εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης για τρομοκρατία.

Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, η Ελένα Ιπαραγκίρε ανέθεσε στην Ίρις Κουινόνες, με την οποία εξέτισε μαζί μέρος της ποινής της στη φυλακή, να ανακτήσει τη σορό για μια κηδεία. Η εισαγγελία του Καλάο ανακοίνωσε χθες Κυριακή απόγευμα ότι το αίτημα παράδοσης της σορού «θα εξεταστεί μέσα τις επόμενες ώρες».

Πολλοί υποστηρίζουν την άποψη ότι η σορός του Γκουσμάν πρέπει να αποτεφρωθεί και οι στάχτες του να σκορπιστούν στον Ειρηνικό Ωκεανό, φοβούμενοι μήπως ένας τάφος λειτουργήσει ως σημείο συγκέντρωσης και προσκυνήματος των υποστηρικτών του.

«Η σορός αυτού του δολοφόνου γενοκτονίας δεν πρέπει να επιστραφεί στην οικογένειά του και καθώς η σύζυγός του δεν μπορεί να την παραλάβει επειδή βρίσκεται στη φυλακή, η πιο λογική επιλογή είναι να την αποτεφρώσουν και να ρίξουν τις στάχτες στη θάλασσα», τόνισε ο πολιτικός αναλυτής Φερνάντο Ροσπιτσιόσι στο Γαλλικό Πρακτορείο.

«Δεν πρέπει να δημιουργηθεί τόπος λατρείας για τους οπαδούς του», πρόσθεσε.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Ανιμπάλ Τόρες, τάσσεται επίσης υπέρ της επιλογής της αποτέφρωσης «έτσι ώστε να μην υπάρχει χώρος να πηγαίνουν κάποιοι που θα ήθελαν να του αποτίσουν φόρο τιμής».

Ο φόρος τιμής στον Γκουσμάν και η οργάνωση διαδηλώσεων στη μνήμη του θεωρούνται πράξεις εκθειασμού της τρομοκρατίας και τιμωρούνται από το νόμο, σημείωσε.

Ποιος ήταν ο Αμπιμαέλ Γκουσμάν

Πρώην καθηγητής φιλοσοφίας, ο Γκουσμάν ήταν ο αρχιτέκτονας πίσω από τη βάναυση, 20ετή προσπάθεια της ομάδας των μαοϊκών ανταρτών να ανατρέψει την περουβιανή κυβέρνηση από το 1980 έως το 2000.

Αυτή η σύγκρουση - στην οποία ο Γκουσμάν ήλπιζε να επιβάλει στο Περού το μαρξιστικό μοντέλο του προτύπου του, Μάο Τσε Τουνγκ - στοίχισε 70.000 ζωές, είτε νεκρούς είτε εξαφανισμένους, σύμφωνα με την Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης της χώρας.

Ο Γκουσμάν αγκάλιασε επίσης τις βάναυσες μεθόδους του δικτάτορα της Καμπότζης Πολ Ποτ, κερδίζοντας τη φήμη ενός σκληροπυρηνικού επαναστάτη που ήταν έτοιμος να διατάξει τη σφαγή των κατοίκων του χωριού Σόρας των Άνδεων το 1984 για να τους τιμωρήσει επειδή αρνήθηκαν να τον υποστηρίξουν. Πάνω από 100 άνθρωποι σκοτώθηκαν.

Ο Γκουσμάν εξέτιε ποινή ισόβιας κάθειρξης στη φυλακή υψίστης ασφαλείας στη ναυτική βάση του Κάλαο κοντά στη Λίμα.

Ο ίδιος και η Ιπαραγκίρε αιχμαλωτίστηκαν μαζί τον Σεπτέμβριο του 1992 και παντρεύτηκαν το 2010, παρόλο που κρατούνταν σε διαφορετικές φυλακές.

Η δράση του «Φωτεινού Μονοπατιού»

Όταν εξαπέλυσε το 1980, τις πρώτες επιθέσεις του που οδήγησαν στην εμφύλια σύρραξη στο Περού, το «Φωτεινό Μονοπάτι» είχε ως διακηρυγμένο στόχο της να αντικαταστήσει αυτή που θεωρούσε ως Δημοκρατία της Μπουρζουαζίας με τη Νέα Δημοκρατία, ένα στάδιο αγνού και καθαρού κομμουνισμού στο οποίο θα κατέληγε η περουβιανή κοινωνία, αφού πρώτα επιβαλλόταν μια δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία θα ήταν η απαρχή μιας πολιτιστικής επανάστασης, με επακόλουθο τη μεταλαμπάδευση τής καθαρής κομμουνιστικής ιδεολογίας παγκοσμίως. Το Φωτεινό Μονοπάτι θεωρούσε τις υπάρχουσες σοσιαλιστικές χώρες ως ρεβιζιονιστικές και ότι το ίδιο αποτελούσε τη νέα, ελπιδοφόρα γενιά του κομμουνιστικού κινήματος. Η ιδεολογία της οργάνωσης και οι τακτικές της επηρεάστηκαν από άλλες μαοϊκές αντάρτικες ομάδες, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα του κρατιδίου του Νεπάλ και άλλα σχετικά με τη μαοϊκή ιδεολογία διεθνή επαναστατικά κινήματα.

Το «Φωτεινό Μονοπάτι» έτυχε ευρείας κατακραυγής για τη σκληρότητα της δράσης του, η οποία περιελάμβανε βία εναντίον χωρικών, εμπορικών και οικονομικών δομών, δημοφιλών εκλεγμένων αξιωματούχων και γενικώς των πολιτών, με αποτέλεσμα σύντομα να χαρακτηριστεί από την περουβιανή κυβέρνηση ως τρομοκρατικός σχηματισμός. Η οργάνωση είναι στη λίστα ξένων τρομοκρατικών οργανώσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α), ενώ τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και ο Καναδάς τη χαρακτηρίζουν επίσης ως τρομοκρατική και απαγορεύουν κάθε οικονομική ή άλλους είδους βοήθεια προς αυτή.

Μετά τη σύλληψη του αρχηγού της, Αμπιμαέλ Γκουσμάν το 1992, η οργάνωση δρα πιο σποραδικά. Μέσα στην οργάνωση υπάρχουν πολλές φατρίες, κάποιες εκ των οποίων ισχυρίζονται ότι πολεμούν ακόμη για να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση σε κάποιου είδους συμφωνία ειρήνης.

Ακολουθώντας το παράδειγμα των ανταρτών στην Κολομβία, αρκετές φατρίες της έχουν αποδοθεί στο λαθρεμπόριο κοκαΐνης, υιοθετώντας ανάλογες πατερναλιστικές σχέσεις με τους χωρικούς των εδαφών που ελέγχουν.