Περού: Πέθανε ο ιδρυτής της οργάνωσης «Φωτεινό Μονοπάτι» Αμπιμαέλ Γκουσμάν

Ο Γκουσμάν, ο αρχηγός της μαοϊκής αντάρτικης οργάνωσης του Περού που ευθύνεται για τον θάνατο χιλιάδων Περουβιανών μεταξύ του 1980 και του 1990, φέρεται ότι αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας τους τελευταίους μήνες και από το 1992 βρισκόταν στη φυλακή.

Η δράση του «Φωτεινού Μονοπατιού»

Όταν εξαπέλυσε το 1980, τις πρώτες επιθέσεις του που οδήγησαν στην εμφύλια σύρραξη στο Περού, το «Φωτεινό Μονοπάτι» είχε ως διακηρυγμένο στόχο της να αντικαταστήσει αυτή που θεωρούσε ως Δημοκρατία της Μπουρζουαζίας με τη Νέα Δημοκρατία, ένα στάδιο αγνού και καθαρού κομμουνισμού στο οποίο θα κατέληγε η περουβιανή κοινωνία, αφού πρώτα επιβαλλόταν μια δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία θα ήταν η απαρχή μιας πολιτιστικής επανάστασης, με επακόλουθο τη μεταλαμπάδευση τής καθαρής κομμουνιστικής ιδεολογίας παγκοσμίως. Το Φωτεινό Μονοπάτι θεωρούσε τις υπάρχουσες σοσιαλιστικές χώρες ως ρεβιζιονιστικές και ότι το ίδιο αποτελούσε τη νέα, ελπιδοφόρα γενιά του κομμουνιστικού κινήματος. Η ιδεολογία της οργάνωσης και οι τακτικές της επηρεάστηκαν από άλλες μαοϊκές αντάρτικες ομάδες, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα του κρατιδίου του Νεπάλ και άλλα σχετικά με τη μαοϊκή ιδεολογία διεθνή επαναστατικά κινήματα.

Το «Φωτεινό Μονοπάτι» έτυχε ευρείας κατακραυγής για τη σκληρότητα της δράσης του, η οποία περιελάμβανε βία εναντίον χωρικών, εμπορικών και οικονομικών δομών, δημοφιλών εκλεγμένων αξιωματούχων και γενικώς των πολιτών, με αποτέλεσμα σύντομα να χαρακτηριστεί από την περουβιανή κυβέρνηση ως τρομοκρατικός σχηματισμός. Η οργάνωση είναι στη λίστα ξένων τρομοκρατικών οργανώσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (Υπουργείου Εξωτερικών των Η.Π.Α), ενώ τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και ο Καναδάς τη χαρακτηρίζουν επίσης ως τρομοκρατική και απαγορεύουν κάθε οικονομική ή άλλους είδους βοήθεια προς αυτή.

Μετά τη σύλληψη του αρχηγού της, Αμπιμαέλ Γκουσμάν το 1992, η οργάνωση δρα πιο σποραδικά. Μέσα στην οργάνωση υπάρχουν πολλές φατρίες, κάποιες εκ των οποίων ισχυρίζονται ότι πολεμούν ακόμη για να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση σε κάποιου είδους συμφωνία ειρήνης.

Ακολουθώντας το παράδειγμα των ανταρτών στην Κολομβία, αρκετές φατρίες της έχουν αποδοθεί στο λαθρεμπόριο κοκαΐνης, υιοθετώντας ανάλογες πατερναλιστικές σχέσεις με τους χωρικούς των εδαφών που ελέγχουν.