Κάλπες στη Βουλγαρία: To εκλογικό στοίχημα μιας νέας εποχής

Αν η ποιότητα μια δημοκρατίας μετριόταν με βάση τον αριθμό των εκλογών ανά έτος, τότε φέτος θα έπρεπε να μιλάμε μόνο για τη Βουλγαρία, σημειώνει σε σχετικό της άρθρο η Deutsche Welle. Οι Βούλγαροι πολίτες προσέρχονται για δεύτερη φορά φέτος στις κάλπες για να εκλέξουν μια λειτουργική νέα κυβέρνηση, ενώ τον Σεπτέμβριο επίκεινται και προεδρικές εκλογές.

Επιπλέον το Μπλαγκόεβγκραντ στη νοτιοδυτική Βουλγαρία εξέλεξε την περασμένη Κυριακή νέο δήμαρχο. Η νίκη του Ίλκο Στογιάνοφ από το νεοσύστατο λαϊκιστικό κόμμα διαμαρτυρίας «Υπάρχει τέτοιος λαός» θεωρείται πρόγευση για τις κοινοβουλευτικές εκλογές.

«Στις βουλευτικές εκλογές το διακύβευμα είναι πώς θα πραγματοποιηθεί αλλαγή στην εξουσία μετά από δώδεκα χρόνια ηγεσίας του Μπόικο Μπορίσοφ. Πρόκειται για τη μετάβαση από μια κυβέρνηση στασιμότητας -που χαρακτηρίστηκε από σταθερότητα στα πεδία της οικονομίας και της εξωτερικής πολικής αλλά και από διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας, η οποία ήταν κομμένη και ραμμένη πάνω στον Μπορίσοφ- σε μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση» αναφέρει στην DW η Βεσέλα Τσέρνεβα, διευθύντρια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων στη Σόφια.

Σε αντίθεση με τις επικείμενες γερμανικές εκλογές, στη Βουλγαρία η διαχείριση της πανδημίας και ο χαμηλός ρυθμός εμβολιασμών δεν παίζουν σχεδόν κανέναν ρόλο. Τα σημαντικότερα ζητήματα είναι η διαφθορά, ο νεποτισμός, η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, η προστασία του περιβάλλοντος αλλά και οι εκκρεμότητες της Βουλγαρίας ως προς την παρουσίαση σχεδίου για την αξιοποίηση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Η ρωσική επιρροή και η διαμάχη με τη Βόρεια Μακεδονία

Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής κύρια θέματα είναι η ρωσική επιρροή στη Βουλγαρία, αλλά και η διαρκώς κλιμακούμενη διαμάχη με τη Βόρεια Μακεδονία για θέματα γλώσσας, ταυτότητας και ιστορίας. Η Βουλγαρία συνεχίζει προς το παρόν να μπλοκάρει την ένταξη της γειτονικής χώρας στην ΕΕ, με οποιαδήποτε λύση να μετατίθεται για την επόμενη κυβέρνηση.

«Αυτές οι εκλογές έχουν ως κυρίαρχο στοιχείο τις έντονες διαμαρτυρίες κατά του Μπορίσοφ» παρατηρεί ο Πάρβαν Συμεώνοφ, διευθυντής του δημοσκοπικού ινστιτούτου Gallup International της Σόφιας.

Πριν από ένα χρόνο είχαν ξεσπάσει μαζικές διαμαρτυρίες στους δρόμους της Σόφιας με αίτημα την παραίτηση του Μπόικο Μπορίσοφ, αλλά και του Γενικού Εισαγγελέα Ιβάν Γκέσεφ. Και οι δύο κατηγορήθηκαν για διαφθορά, αυθαιρεσίες και υπέρβαση των ορίων που θέτει το κράτος δικαίου. Η μεταβατική κυβέρνηση που συγκροτήθηκε υπό τον πρόεδρο Ρούμεν Ράντεφ, αντίπαλο του Μπορίσοφ, μετά τις εκλογές του Απριλίου, συνέλεξε σχετικά αποδεικτικά στοιχεία.

Ταυτόχρονα εδώ και καιρό το κίνημα διαμαρτυρίας ζητά τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής και πιθανώς δίκη σε βάρος του Μπόικο Μπορίσοφ. «Οι διαμαρτυρίες, τα συναισθήματα που προκαλούν μαζί με τον επακόλουθο υψηλό βαθμό πολιτικοποίησης, ειδικά μεταξύ των νέων, είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες που θα κρίνουν αυτές τις εκλογές» πιστεύει ο Συμεώνοφ.

Το στοίχημα ενός νέου ξεκινήματος

Το μεγάλο ερώτημα που κυριαρχεί σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι πώς θα γίνει η μετάβαση σε μια νέα εποχή.

«Για πρώτη φορά μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα να τερματιστεί η εξουσία του Μπορίσοφ -και μαζί της μια ολόκληρη πολιτική εποχή» παρατηρεί ο Συμεώνοφ. Ωστόσο δεν είναι ακόμη σαφές αν θα γίνει πραγματικότητα.

Μετά τις εκλογές του Απριλίου, δεν αναδείχθηκε μόνο νικητής ο Μπορίσοφ και το κόμμα του (GERB), αλλά και όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα απέτυχαν να σχηματίσουν βιώσιμη κυβέρνηση. Ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Μπορίσοφ είναι το λαϊκιστικό κόμμα «Υπάρχει τέτοιος λαός» που τερμάτισε δεύτερο τον Απρίλιο. Ο ιδρυτής του, Σλάβι Τριφόνοφ, όπως παρατηρεί ο Συμεώνοφ, θυμίζει τον νεαρό Μπόικο Μπορίσοφ. Επίσης δεν είναι καν σαφές αν υπάρχει όντως αυτός ο λαός, στον οποίο αναφέρεται το όνομα του κόμματος.

Αμφίβολο παραμένει αν το κόμμα αυτό θα μπορούσε να επιτύχει την απαιτούμενη πλειοψηφία μαζί με μικρά κόμματα ή αν θα ήταν εφικτή μια κυβέρνηση μειοψηφίας. Εγγυητής και αυτής της εκλογικής διαδικασίας αναμένεται να αναδειχθεί ο πρόεδρος Ράντεφ, ο οποίος ήδη την περίοδο της μεταβατικής κυβέρνησης κατάφερε να επιφέρει ισορροπία μεταξύ πολλών και διαφορετικών πολιτικών παραγόντων.