Από τη Δαμασκό στο Τόκιο: H μνημειώδης διαδρομή προσφύγων από τη Συρία προς τους Ολυμπιακούς

Ο Μαχμούντ έφυγε από τη Συρία για να ακολουθήσει το όνειρό του, να αγωνιστεί στο άθλημα του μπάντμιντον στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο -ένα όνειρο που θα πραγματοποιηθεί στο Τόκιο αυτό το καλοκαίρι.

Χρόνια αφότου έκανε τη δύσκολη επιλογή να φύγει από το σπίτι του, ο Μαχμούντ είναι πλέον ένας από τους 29 αθλητές πρόσφυγες που θα αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020.

Ο 23χρονος άφησε τη Δαμασκό σε αναζήτηση νέων ευκαιριών.

«Φεύγοντας από την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την πατρίδα μου. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα», είπε στο CNNi.

«Αποφάσισα να φύγω από τη Συρία γιατί ήθελα να αναζητήσω το καλύτερο μέλλον για μένα ως άτομο και επίσης να νιώθω ασφαλής, να ζήσω μια φυσιολογική ζωή. Ο δεύτερος λόγος ήταν να έχω περισσότερες πιθανότητες να συνεχίσω την καριέρα μου στο μπάντμιντον», είπε.

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011. Υπάρχουν τώρα 6,6 εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες παγκοσμίως, εκ των οποίων 5,6 εκατομμύρια φιλοξενούνται σε χώρες γειτονικές τη Συρία, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ενώ 13,4 εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια.

Από τη Συρία στην Ελβετία και από εκεί στο Τόκιο

Όπως ο Μαχμούντ, έτσι και ο Αχμάντ Μπαντρεντίν Ουαΐς ταξίδεψε από την καταστραμμένη ελέω πολέμου χώρα στην Ευρώπη αναζητώντας μια ασφαλέστερη ζωή.

Ταξιδεύοντας με ταξί, πλοίο και αεροπλάνο, ο Βάις εγκαταστάθηκε στην Ελβετία για να προπονηθεί ενόψει της συμμετοχής του στους αγώνες ποδηλασίας στο Τόκιο.

«Στην αρχή, το σχέδιο δεν ήταν να έρθω στην Ελβετία. Ο στόχος μου ήταν να απέχω όσο πολύ γίνεται από αυτόν τον πόλεμο», δήλωσε.

Και συμπλήρωσε: «Ήθελα να είμαι στο κέντρο της Ευρώπης και να συνεχίσω στο Βέλγιο, γιατί το Βέλγιο ήταν για μένα το σπίτι της ποδηλασίας. Ο δρόμος μέχρι εκεί ωστόσο, το ταξίδι ήταν πολύ μεγάλο και ήμουν πολύ κουρασμένος και γι’ αυτό σταμάτησα στην Ελβετία και νομίζω ότι ερωτεύτηκα το βουνό και όλες αυτές τις λίμνες».

Σε αντίθεση με τον Μαχμούντ, ο Ουαΐς λέει ότι έμεινε στη Συρία για έναν ακόμα χρόνο, αφότου η οικογένειά του είχε αποφασίσει να φύγει.

Έμεινε πίσω για να αγωνιστεί για τη Συρία σε αγώνες ποδηλασίας, αλλά αποφάσισε να φύγει το 2014.

«Ήταν δύσκολο για μένα γιατί έλεγαν ότι πρέπει να κάνω προπόνηση κάθε μέρα, αλλά στο μυαλό μου ήταν πολύ δύσκολο να βλέπω τι συμβαίνει γύρω μας, να χάνουμε πολλούς ανθρώπους, πολλούς φίλους και την οικογένειά μας. Και τέλος, έχοντας και το άθλημα είπα όχι, δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο εδώ», εξήγησε.

Παρά το γεγονός ότι κατάφερε να βρει ένα νέο σπίτι, ο Ουαΐς είπε ότι το ταξίδι πήρε τόσο πολύ από τις δυνάμεις του που δεν κατάφερε να αγωνιστεί ξανά για πάνω από δύο χρόνια μέχρι το 2017.

Αφού έλαβε υποτροφία από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή το 2019 ως μέρος του προγράμματος αθλητών προσφύγων, ο 30χρονος Βάις επικεντρώνεται τώρα στο να μπορέσει να έχει καλή απόδοση στους Αγώνες και στο να δείξει στον κόσμο τι μπορούν να κάνουν οι πρόσφυγες αθλητές.

«Ελπίζω να είμαι ανάμεσα στους 20 κορυφαίους χρόνους στα δοκιμαστικά. Αυτός είναι ο στόχος μου ή εναλλακτικά να είμαι ο καλύτερος αναβάτης από την Ασία. Σημαίνει, για μένα, πολλά αυτό. Σημαίνει πολλή δουλειά, σχετικά με το τί κάνω πριν από τους Αγώνες για να είμαι μέλος αυτής της ομάδας, ώστε να παρουσιάσει την καλύτερη δυνατή εικόνα προς τον κόσμο», ήταν τα του λόγια.

Και πρόσθεσε: «Και σίγουρα, θα δώσω ό, τι καλύτερο μπορώ για να είμαι με αυτήν την ομάδα και να είμαι ένα καλό παράδειγμα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αφήσει κάτι πίσω».

«Συνεχίζω να παλεύω για το όνειρό μου»

Αν και παραμένει συγκεντρωμένος στον συναγωνισμό για διάκριση στο Τόκιο, ο κύριος στόχος του Μαχμούντ είναι η επανένωση με την οικογένειά του.

Περιγράφει την ανατροφή που έλαβε μεγαλώνοντας, λέγοντας ότι η οικογένειά του ήταν συχνά μαζί του -και στον αθλητισμό.

Ο πατέρας του Μαχμούντ προπονούσε τον ίδιο και τα αδέλφια του, ενώ ο ίδιος έκανε προπονήσεις και με την αδερφή του.

«Όταν άκουσαν ότι έχω υποτροφία από το Ολυμπιακό Πρόγραμμα Αλληλεγγύης, ήταν πολύ χαρούμενοι γιατί θα είχα επιτέλους την ευκαιρία να αποδείξω κάτι, να συνεχίσω αυτό που ήθελα πραγματικά από τότε που ήμουν νέος. Γι 'αυτούς ήταν πολύ σημαντικό να συνεχίσω να αγωνίζομαι για το όνειρό μου και τώρα να είμαι μέλος της ομάδας και να μπορώ να συμμετέχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες», είπε.

Η αγάπη του Μαχμούντ για το μπάντμιντον

Από τότε που έφυγε από τη Συρία, ο Μαχμούντ ταξίδεψε και εγκαταστάθηκε στην Ολλανδία πριν καταλήξει στη Δανία τον Ιανουάριο του 2021 για να συνεχίσει την προπόνησή του στο Κέντρο Αριστείας Μπάντμιντον.

Όπως ο Ουαΐς, έτσι και ο Μαχμούντ λέει ότι το να εκπροσωπεί την ομάδα προσφύγων στο Τόκιο σημαίνει τα πάντα.

«Αυτό σημαίνει πολλά για μένα, γιατί τώρα μπορούμε να αποδείξουμε στον κόσμο ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι και έχουμε έναν στόχο. Παλεύουμε για τους στόχους μας, για να επιτύχουμε τους στόχους μας και για να αφήσουμε τον κόσμο να δει ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά».

Η Ολυμπιακή Ομάδα των Προσφύγων δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στους αγώνες του Ρίο 2016 και είναι μια ευκαιρία να δείξει στον κόσμο ότι οι πρόσφυγες είναι κάτι περισσότερο από το καθεστώς και τη μεταναστευτική ταμπέλα που τους φορτώνουν.

Η Γιούσρα Μαρντίνι, ήταν μια από τους 10 αθλητές που επιλέχθηκαν να εκπροσωπήσουν την παρθενική Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων στο Ρίο.

Η Μαρντίνι και η αδερφή της ενθαρρύνθηκαν να κολυμπήσουν από νεαρή ηλικία και να βάλουν σαν στόχο τους Ολυμπιακούς Αγώνες από όταν παρακολούθησαν τον Μάικλ Φελπς να αγωνίζεται στην τηλεόραση.

Αφού έφυγαν από τη Συρία, οι αδελφές βρήκαν ένα νέο σπίτι στη Γερμανία, όπου η Μαρντίνι συνέχισε να κολυμπά και να ακολουθεί τα όνειρά της.

Τώρα, ως πρέσβειρα στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και επιστρέφοντας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, λέει ότι θέλει να εμπνεύσει και να εκπαιδεύσει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο για τους πρόσφυγες.

«Στους τελευταίους Ολυμπιακούς Αγώνες, εκπροσώπησα περισσότερα από τη Συρία», δήλωσε η Μαρντίνι στο CNNi.

«Εκπροσώπησα εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο. Και μου αρέσει πολύ αυτή η ιδέα. Εάν πρόκειται να αγωνιστώ με τη γερμανική σημαία, ή τη συριακή σημαία ή την Ολυμπιακή σημαία, θα εκπροσωπήσω όλους αυτούς. Ο αθλητισμός μου έδωσε πραγματικά αυτή την πολύ δυνατή φωνή. Την χρησιμοποιώ για να βοηθήσω τους πρόσφυγες να φτάσουν σε καλύτερα μέρη, να βρουν καταφύγιο και να αφήσουν τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι πρέπει να ανοίξουν σύνορα για αυτούς».

Η δύναμη του αθλητισμού

Ενώ η διαδρομή τους προς τους Ολυμπιακούς ήταν διαφορετική, τόσο ο Βάις όσο και ο Μαχμούντ μοιράζονται μια εντυπωσιακή εμπειρία.

Κατάφεραν να βρουν νέα σπίτια και να συνδεθούν με τις κοινότητές τους μέσω των αθλημάτων τους.

«Η ποδηλασία, ο αθλητισμός, με βοήθησε επίσης να ξεχάσω τι συνέβη πριν και λειτούργησε θεραπευτικά για μένα. Ήταν η καλύτερη επιλογή για να γνωρίσεις νέα άτομα, να έχεις επαφές, να γνωρίσεις αυτόν τον πολιτισμό στην Ελβετία και στην Ευρώπη, και ήταν πολύ χρήσιμο για μένα», εξήγησε ο Βάις.

Ο Μαχμούντ είχε παρόμοια εμπειρία μέσω του μπάντμιντον όταν έφτασε στην Ευρώπη.

«Ήταν δύσκολο όταν μετακόμισα από τη Συρία σε μια διαφορετική χώρα, μια διαφορετική κουλτούρα, όλα ήταν διαφορετικά εκεί. Το μπάντμιντον με βοήθησε πραγματικά να γίνω μέλος της κοινότητας εκεί. Και επειδή έπαιζα καλά, αμέσως έκανα κάποιους φίλους. Αυτό ήταν το πιο όμορφο πράγμα που είχαμε. Μέσω του αθλήματος να ενσωματωθείς και να μάθεις περισσότερα. Ξέρεις περισσότερα για τον πολιτισμό τους κατά τη διάρκεια του αγώνα και κατά τη διάρκεια της προπόνησης».

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ολυμπιακή Ομάδα των Προσφύγων θα αποτελείται από 25 πρόσφυγες που έχουν λάβει υποτροφία και ζουν και προπονούνται σε 13 χώρες ανά τον κόσμο. Θα αγωνιστούν σε 12 αθλήματα συνολικά ενώ στην τελετή έναρξης θα είναι η δεύτερη ομάδα που θα μπει στο γήπεδο να παρελάσει με την ολυμπιακή σημαία, αμέσως μετά την Ελλάδα που πάντα κάνει πρώτη την είσοδό της.