Σε στενό οικογενειακό κύκλο το τελευταίο αντίο στον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν

Το φέρετρο του Ζισκάρ ντ’ Εστέν, καλυμμένο με τις σημαίες της Γαλλίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Οτόν, στην κεντρική Γαλλία, από τέσσερις συνοδούς.

Η αυτοκινητοπομπή, συνοδεία δύο περιπολικών, έφθασε στις 10.30 το πρωί τοπική ώρα στη μικρή πλατεία, μεταξύ του δημαρχείου και του ναού του χωριού.

Μπροστά από την εκκλησία, είχαν τοποθετηθεί στεφάνια από λουλούδια.

Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν απεβίωσε την Τετάρτη, έχοντας προσβληθεί από τη νόσο Covid-19, σε ηλικία 94 ετών.

Θα ταφεί κοντά στον τάφο της κόρης του, που πέθανε το 2018, σε έναν ιδιωτικό χώρο δίπλα από το κοιμητήριο του χωριού.

Λόγω των περιορισμών για τον νέο κορωνοϊό στη Γαλλία, περίπου 40 άνθρωποι, οικογένεια και στενός κύκλος, παρέστησαν στην κηδεία.

Ποιος ήταν ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν

Η είδηση του θανάτου του πρώην προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας βύθισε στη θλίψη τον πολιτικό κόσμο της Ευρώπης.

Ο Ντ' Εστέν είχε γεννηθεί το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού.

Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας.

Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle - ENA, τελειώσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής.

Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών.

Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο.

Όπως και ο Σαρλ ντε Γκολ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκολ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ.

Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του.

Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.