Eliska Junkova: Η Google τιμά με Doodle τη «βασίλισσα του τιμονιού»

Η Ελίσκα Τζουνκόβα αγωνίστηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 εναντίον των κορυφαίων οδηγών της Ευρώπης.

Μάλιστα το 1927 έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε έναν αγώνα Grand Prix.

Η Eliška Junková-Khásová, όπως είναι το πλήρες όνομά της, γεννήθηκε μια ημέρα σαν σήμερα (16 Νοεμβρίου) του 1900 στην αυστροουγγρική πόλη Όλομουτς, που σήμερα αποτελεί μέρος της Τσεχικής Δημοκρατίας.

Κόλλησε το «μικρόβιο» της ταχύτητας και άρχισε να ασχολείται με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα από τα χρόνια που ήταν μαθήτρια στο Γυμνάσιο, όπου μαζί με τότε φίλο της και μετέπειτα σύντροφό της Vincenc «Čeněk» Junek (Σένεκ Γιούνεκ).

Με το πάθος της για τα αυτοκίνητα να μεγαλώνει, έκανε μαθήματα οδήγησης στην Πράγα και έγινε μία από τις πρώτες γυναίκες στην Τσεχοσλοβακία που έλαβε δίπλωμα οδήγησης.

Όταν ο σύζυγός της ξεκίνησε την καριέρα του ως οδηγός αγώνων, η Junkova κάθισε δίπλα του ως συνοδηγός και μηχανικός.

Ωστόσο, δεν πέρασε πολύς καιρός μέχρι να αναλάβει η ίδια το τιμόνι.

Η Eliska Junkova έγινε διάσημη, τρέχοντας με την Bugatti στους πιο δύσκολους αγώνες της Ευρώπης.

Ανέπτυξε μάλιστα και μια στενή προσωπική φιλία με τον κατασκευαστή του αυτοκινήτου, Ettore Bugatti.

Η Eliska Junkova αποσύρθηκε από τους αγώνες το 1928, αλλά η «κληρονομιά» της διατηρήθηκε ζωντανή από τον Τσέχο συνθέτη Jaroslav Ježek (Γιάροσλαβ Γιέζεκ), με την κλασική τζαζ σύνθεση «Bugatti Step», καθώς και με την αυτοβιογραφία της «Η μνήμη μου είναι Bugatti».

Τι είναι τα doodles

Τα doodles δημιουργούνται από τη Google για να γιορτάσουν γεγονότα, επετείους και γενέθλια καλλιτεχνών, επιστημόνων, μουσικών και άλλων ξεχωριστών προσωπικοτήτων.

Η ομάδα μηχανικών και σχεδιαστών doodle της Google (γνωστοί ως doodlers) ψάχνει πάντα για νέες και ενδιαφέρουσες ιδέες.

Το πρώτο doodle είχε δημιουργηθεί το 1998, όταν οι ιδρυτές της Google Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι Μπριν, προκειμένου να ενημερώσουν τους χρήστες ότι θα λείπουν (ήθελαν να πάνε σε φεστιβάλ στην έρημο της Νεβάδα), τοποθέτησαν το σχέδιο μίας φιγούρας σε ράβδο πίσω από το δεύτερο «ο» του λογοτύπου της εταιρείας, ενημερώνοντας έτσι τους χρήστες ότι βρίσκονται εκτός γραφείου.

Η ιδέα άρεσε και έκτοτε καθιερώθηκε και εμπλουτίσθηκε.