Τι σηματοδοτεί η επιλογή της Καμάλα Χάρις ως Αντιπροέδρου του Μπάιντεν

«Αν εκλεγώ πρόεδρος, τα μέλη της κυβέρνησής μου, η διοίκησή μου, θα ομοιάζουν με τη χώρα και δεσμεύομαι μάλιστα ότι θα διαλέξω μία γυναίκα για τη θέση της αντιπροέδρου»: πολλοί είχαν δώσει προσοχή, όταν ο Μπάιντεν είχε εκστομίσει αυτά τα λόγια κατά τη διάρκεια ενός debate τον Μάρτιο στο CNNi.

Μέχρι την ανακοίνωση Μπάιντεν για την υποψηφιότητα της Χάρις την Τρίτη, μόλις δύο γυναίκες είχαν χρηστεί υποψήφιες για τη θέση της Αντιπροέδρου από κάποιο μεγάλο αμερικανικό κόμμα: η τότε κυβερνήτης της Αλάσκα Σάρα Πεϊλίν το 2008 και η αντιπρόσωπος της Νέας Υόρκης Τζεραλντίν Φεράρο το 1984.

Εκείνη η δήλωση του Μπάιντεν τον περασμένο Μάρτιο, ήγειρε μια αναπόφευκτη συζήτηση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής κούρσας στο Δημοκρατικό κόμμα, ενόψει των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου: τη συζήτηση περί εκπροσώπησης. Και πράγματι, η γυναίκα που θα αποτελέσει το δεξί χέρι του Μπάιντεν, θα έχει σημαντική αντιπροσωπευτική ισχύ.

Εν μέσω μιας προεκλογικής διαδικασίας που ξεκίνησε με τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία μεταξύ των υποψηφίων στην αμερικανική Ιστορία για να συρρικνωθεί σιγά - σιγά σε μια μάχη μεταξύ ετεροφυλόφιλων, λευκών και ανδρών, μια μαύρη νοτιασιάτισσα γυναίκα στη θέση της Αντιπροέδρου θα σηματοδοτούσε ότι, τουλάχιστον σε μερικούς τομείς, οι καιροί έχουν αλλάξει.

Ίσως μάλιστα επαναφέρει τον ενθουσιασμό στους κόλπους ενός κόμματος του οποίου η ηγεσία σπάνια αντικατοπτρίζει τη βάση του. Ίσως ακόμη και να μεταμορφώσει την όψη της εξουσίας. (Ο ίδιος ο Μπάιντεν έχει δηλώσει ότι θα αποτελέσει μία «γέφυρα» σε μια νέα «γενιά ηγετών»).

Συγκεκριμένα, το μήνυμα που θα έστελνε η Χάρις ως Αντιπρόεδρος στις μαύρες γυναίκες, εδώ και καιρό οι πιο πιστοί και αξιόπιστοι δημοκρατικοί ψηφοφόροι, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περνά απαρατήρητο.

«Οι μαύρες γυναίκες έχουν κουραστεί να θεωρούνται ως η ραχοκοκκαλιά του Δημοκρατικού Κόμματος», λέει η Κάρεν Φίνι, αναλύτρια στρατηγικής των δημοκρατικών. «Θέλουμε να αναγνωριστούμε ως ηγέτιδες. Θέλουμε τα πάντα. Ήρθε η στιγμή».

Θεωρείται ωστόσο βέβαιο ότι μια εξουσία της Χάρις θα ήταν κάτι παραπάνω από αντιπροσωπευτική. Αν ο Μπάιντεν κερδίσει τον Νοέμβριο, θα κληρονομήσει μια χώρα που κλυδωνίζεται από πολλές σημαντικές κρίσεις: μία πανδημία την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει, μία πρωτοφανή ύφεση και έναν συστηματικό ρατσισμό στην πολιτική αλλά και αλλού.

Γεγονός που σημαίνει ότι και η ίδια η Χάρις θα αναλάβει μεγάλο μερίδιο ευθυνών στον Λευκό Οίκο.

«Η ιστορία έχει δείξει ότι οι σοβαροί πρόεδροι και αντιπρόεδροι έχουν βγει σε καιρούς όπου έχουν δοκιμαστεί και δοκιμάσει, και δεν μπορώ να φανταστώ άλλη χρονική περίοδο όπου πρόεδρος και αντιπρόεδρος θα δοκιμαστούν περισσότερο από τον Ιανουάριο του 2020», λέει ο Μάικλ Φέλντμαν, ο οποίος διετέλεσε ανώτερος σύμβουλος του Αντιπροέδρου Αλ Γκορ.

Είναι σίγουρο πως η Χάρις θα πρέπει να αντιπαλέψει τις αναχρονιστικές φυλετικές αντιλήψεις, ακόμη και μέσα στο ίδιο της το κόμμα.

Ακόμη κι αν δυσκολευτεί, η ανακοίνωση της υποψήφιότητάς της από τον Τζο Μπάιντεν παραμένει ιστορική.

Εξάλλου, όπως η ίδια η Χάρις έγραψε στον λογαριασμό της στο Twitter:

«Οι μαύρες και οι έγχρωμες γυναίκες εδώ και πολλά χρόνια έχουν υποεκπροσωπηθεί στις κυβερνήσεις και τον Νοέμβριο έχουμε την ευκαιρία αυτό να το αλλάξουμε»,

Παρόλα αυτά, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αν ο Μπάιντεν και η Χάρις κερδίσουν τις εκλογές τον Νοέμβριο, η πλέον επίβουλη θέση θα είναι εκείνη της Χάρις. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, αυτό ίσχυε πάντα για τις μαύρες γυναίκες.

Κράμα Τζαμάικας και Ινδίας

Η Κάμαλα Χάρις γεννήθηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας το 1964 από πατέρα Τζαμαϊκανό και μητέρα Ινδή. Οι γονείς της εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ για να ειδικευθούν και να σταδιοδρομήσουν ως οικονομολόγος και ενδοκρινολόγος αντίστοιχα.

Πέρασε ένα μέρος της παιδικής της ηλικίας στο Κεμπέκ, λόγω ακαδημαϊκών υποχρεώσεων της μητέρας της και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Howard της Ουάσιγκτον και στη Νομική Σχολή της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο.

Από το 1990 άρχισε να απασχολείται ως βοηθός εισαγγελέα και το 2003 κατάφερε να εκλεγεί Εισαγγελέας του Σαν Φρανσίσκο, στρεφόμενη εναντίον του κατόχου της θέσης και πρώην μέντορά της, από τον οποίο απέσπασε την υποστήριξη της τοπικής ηγεσίας των Δημοκρατικών, καθώς και μεγάλο προβάδισμα στις προεκλογικές χρηματοδοτήσεις.

Το 2010 εξελέγη οριακά Γενική Εισαγγελέας της Πολιτείας της Καλιφόρνια και επανεξελέγη με μεγαλύτερη άνεση το 2014, ενώ στις εκλογές του 2016 διαδέχθηκε την Μπάρμπαρα Μπόξερ στην Γερουσία των ΗΠΑ.

Είναι η τρίτη γυναίκα που αναδείχθηκε γερουσιαστής από την Καλιφόρνια, η δεύτερη μόλις Αφροαμερικανίδα γερουσιαστής και βέβαια η πρώτη Αφροαμερικανίδα (και Ινδο-Αμερικανίδα) που διεκδικεί την αντιπροεδρία.

Η εισαγγελική σταδιοδρομία της Χάρις σημαδεύτηκε από την «ακτιβιστική» της τάση να επεκτείνει τις έρευνές της στον χώρο του περιβαλλοντικού, του διαδικτυακού και του επιχειρηματικού εγκλήματος, από τον υψηλό βαθμό καταδικών που πετύχαινε (χωρίς πάντως να ζητά την θανατική ποινή) και από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της για θέματα των ανηλίκων, με υιοθέτηση πρωτοβουλιών για την καταπολέμηση του σκασιαρχείου στην εκπαίδευση και προγραμμάτων κατά της υποτροπής νεαρών μικροπαραβατών.

Στη Γερουσία, κατόρθωσε να κινήσει το ενδιαφέρον του εθνικού ακροατηρίου, ως μέλος των Επιτροπών Πληροφοριών και Δικαιοσύνης, με τις σκληρές ερωτήσεις της κατά τις ακροάσεις στελεχών της κυβέρνησης Τραμπ και των δύο νεότερων μελών στη σύνθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ.

Με πληροφορίες από Kamala Harris' balancing act, analysis by Brandon Tensley, CNN