Κορωνοϊός: Τα σχολεία στις ΗΠΑ ξανανοίγουν και οι καθηγητές ετοιμάζουν… διαθήκες

«Πόσο τρομερό είναι το γεγονός ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να έχουμε στη λίστα μας είναι ένα πλάνο για τους μαθητές και τους καθηγητές που θα πεθάνουν;», δηλώνει στο CNNi η Ντενίς Μπράντφορντ, εκπαιδευτικός από την Καλιφόρνια.

Η μακάβρια ερώτησή της έρχεται αφότου το Συμβούλιο Εκπαίδευσης της κομητείας του Όραντς, όπου ανήκει το σχολείο της, ψήφισε αυτήν την εβδομάδα την επιστροφή των παιδιών στα σχολεία χωρίς μάσκες ή κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης, παρά την έξαρση των κρουσμάτων κορωνοϊού και τους πάνω από 7.000 θανάτους στην πολιτεία της Καλιφόρνια, όπου υπάγεται η κομητεία.

Η Μπράντφορντ δεν είναι η μόνη: Πολλοί είναι οι καθηγητές που –χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα, υπό τον φόβο κυρώσεων- παραδέχονται ότι προετοιμάζονται για το χειρότερο σενάριο ενόψει φθινοπώρου.

Οι αποφάσεις σχετικά με τους κανόνες επανέναρξης των σχολείων έχουν αφεθεί κατά κύριο λόγο στις σχολικές περιοχές, με κάποια καθοδήγηση από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, αν και πιέζει για το άνοιγμα των σχολείων, έχει εκφράσει ανησυχία ότι οι οδηγίες είναι «πολύ αυστηρές και ακριβές» ενώ το υπουργείο Υγείας έχει αποφύγει να δεσμευτεί για αν οι σχολικές κοινότητες πρέπει να τις ακολουθήσουν κατά γράμμα, αφήνοντας το θέμα ουσιαστικά στην τύχη του.

Το CNNi μίλησε με αρκετούς δασκάλους αποκομίζοντας από όλους την ίδια αίσθηση: τους λείπουν οι μαθητές τους και η διδασκαλία δια ζώσης, ωστόσο ανησυχούν για την υγεία τους εν μέσω πανδημίας.

Συντάσσοντας διαθήκες

Η Λουίς, δασκάλα ειδικής αγωγής σε μία άλλη πολιτεία που έχει πληγεί από τον κορωνοϊό, αποκάλυψε στο CNNi ότι ετοιμάζει τη διαθήκη της ενώ διερευνά την περίπτωση συμπληρωματικής ασφάλισης, καθώς ετοιμάζεται να επιστρέψει στη δουλειά.

Τόσο η Λουίς όσο και άλλοι συνάδελφοί της στην περιοχή γνωρίζουν ελάχιστα για τα σχεδιαζόμενα πρωτόκολλα αναφορικά με τα σχολεία. Έτσι, προετοιμάζονται για το χειρότερο σενάριο.

Η Ελίζα, δασκάλα στην ίδια περιοχή, λέει ότι επικαιροποιεί τη διαθήκη της, αφήνοντας ένα καταπίστευμα για τον 19χρονο ανάπηρο και υψηλού κινδύνου γιο της.

Άλλοι καθηγητές εστιάζουν στην ισχυροποίηση της ιατροφαρμακευτικής ασφάλισής τους.

«Πώς είναι δυνατόν εν μέσω πανδημίας να ριχνόμαστε σε αυτό το εργοστάσιο μικροβίων χωρίς να έχουμε κάνει τη διαθήκη μας;», αναρωτιούνται.

Αυξημένος φόβος θανάτου

Ο φόβος θανάτου είναι μία συναισθηματική κατάσταση την οποία βιώνουν πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές. Κάποιοι, αισθάνονται πιο ευάλωτοι λόγω ηλικίας, ενώ άλλοι αισθάνονται απελπισμένοι που δεν έχουν τον έλεγχο της κατάστασης.

Η Ελίζα, η οποία έχει υποκείμενα νοσήματα που την εντάσσουν στις ευπαθείς ομάδες κινδυνεύοντας ακόμη και με θάνατο αν προσβληθεί από τον ιό, λέει ότι έχει να βγει από το σπίτι της από τις 13 Μαρτίου.

Τον επόμενο μήνα θα βρεθεί σε ένα σχολείο το οποίο σε κανονικές συνθήκες έχει 2.000 μαθητές και εκατοντάδες μέλη προσωπικού μέσα σε ένα κτήριο που, όπως λέει, αερίζεται ελάχιστα. Οι τάξεις στις οποίες διδάσκει συνήθως αποτελούνται από 35-38 παιδιά.

Αν και η ίδια φοράει μάσκα και χρησιμοποιεί απολυμαντικά, αισθάνεται ότι τόσο η ίδια όσο και η οικογένειά της «ρίχνονται» σε μια επικίνδυνη κατάσταση.

Δάσκαλοι και καθηγητές σχηματίζουν ομάδες στα social media όπου ανταλλάσσουν τις σκέψεις τους και αλλά και γνώμες για τον τρόπο σύνταξης μιας διαθήκης ή διακανονισμού μίας συμπληρωματικής ασφάλειας ζωής, καθώς τα κρούσματα κορωνοϊού συνεχίζουν να αυξάνονται.

Σκέψεις για παραίτηση

Εκτός από την αγωνία για το τι πρόκειται να συμβεί, πολλοί από τους καθηγητές εκφράζουν τη θλίψη και την οργή τους για την κατάσταση.

«Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ, όταν έγινα δασκάλα ότι θα χρειαζόταν να φτιάξω τη διαθήκη μου προκειμένου να επιστρέψω στη δουλειά μου», λέει η Λουίς.

Οι περισσότεροι καθηγητές είναι υπέρ της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.

«Πόσο χειρότερα πρέπει να γίνουν τα πράγματα μέχρι να αποφασίσουμε να περάσουμε ολοκληρωτικά στην ψηφιακή εκπαίδευση;», αναρωτιέται η Λουίς.

Κάποιο από τους καθηγητές σκέφτονται ακόμη και να παραιτηθούν, ωστόσο ανησυχούν για τις οικονομικές επιπτώσεις που θα είχε κάτι τέτοιο.

Η Ελίζα λέει ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να εγκαταλείψει τη δουλειά της, «όποια επιλογή κάνω έχει επίδραση» στο μέλλον του γιου της.

Κάποιοι σκέφτονται να κάνουν διακοπή άνευ αποδοχών, διάρκειας ενός χρόνου.

Παρόλα αυτά, οι δάσκαλοι τονίζουν ότι αγαπούν τη δουλειά τους, ενώ κάποιοι, όπως η Λουίς, αισθάνονται ότι πρέπει να είναι εκεί από αλληλεγγύη προς τους συναδέλφους τους.

«Κάποιες φορές κοιτάζοντας τους συναδέλφους μου σκέφτομαι: Κάποιοι από εμάς ίσως να μην ζήσουν».

Teachers are so worried about returning to school that they're preparing wills, by Theresa Waldrop, CNNi