Η καταδίκη και ο πραγματικός δράστης: Πέρασε 20 χρόνια στη φυλακή και τώρα ομολόγησε κάποιος άλλος

Σχεδόν έναν χρόνο μετά το θάνατο της έφηβης, η αστυνομία έφτασε στο σπίτι ενός 22χρονου τεχνίτη, την ώρα που ετοιμαζόταν για το βραδινό του.

«Περί τίνος πρόκειται;», ρώτησε το Yoon, του οποίου το πλήρες όνομα δεν δημοσιεύεται καθώς ένας νοτιοκορεάτικος νόμος προστατεύει την ιδιωτικότητα των υπόπτων και των εγκληματιών.

«Δεν θα πάρει πολύ», απάντησε ο αστυνομικός.

Ο άνδρας μεταφέρθηκε σε ένα μικρό ανακριτικό δωμάτιο του τοπικού αστυνομικού τμήματος, όπου επί τρεις ημέρες ανακρινόταν για τον βιασμό και τη δολοφονία της 13χρονης. Τελικά, απέσπασαν την ομολογία του.

Ο Yoon είπε στην αστυνομία ότι το βράδυ του φόνου είχε βγει για να πάρει λίγο αέρα, σύμφωνα με το έγγραφο της ομολογίας του. Κατά τη βόλτα του χρειάστηκε να σταματήσει αρκετές φορές για να ξεκουραστεί: η πολιομυελίτιδα που είχε περάσει παιδί, του είχε αφήσει ένα πρόβλημα στο πόδι με αποτέλεσμα να κουτσαίνει, ενώ πήρε εξαίρεση από την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.

Η ομολογία

Γύρω στα μεσάνυχτα, είδε ένα φως σε ένα σπίτι και αισθάνθηκε μία ξαφνική «παρόρμηση για βιασμό», είπε στην αστυνομία, σύμφωνα πάντα με το έγγραφο της ομολογίας του.

Σκαρφάλωσε στο σπίτι και επιτέθηκε στο κορίτσι, παρόλο που, όπως είπε, γνώριζε ότι οι γονείς της κοιμόντουσαν στο διπλανό δωμάτιο.

Έπειτα, έκαψε τα ρούχα της και επέστρεψε στο σπίτι του.

Πηγή: CNNi

Ελάχιστα είναι γνωστά για το νεκρό κορίτσι και την οικογένειά του, καθώς κανείς από τους συγγενείς της δεν μίλησε στον Τύπο.

Η ιστορία του Yoon είναι κάπως πιο ξεκάθαρη: καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για το βιασμό και τον φόνο της 13χρονης, αν και, μετά από έφεση, η ποινή του μειώθηκε.

Αποφυλακίστηκε μετά από 20 χρόνια στη φυλακή.

Το πρόβλημα είναι ότι ο Yoon λέει ότι δεν έκανε το έγκλημα.

Εκεί όπου οι πάντες γνωρίζουν τους πάντες

Πριν από το 1986, η Hwaseong δεν ήταν ακόμη τόπος βίαιων εγκλημάτων. Περίπου 226.000 άνθρωποι ζούσαν εκεί, διασκορπισμένοι σε διάφορα χωριά ανάμεσα σε δασώδεις λόφους και ορυζώνες.

Σε ένα από αυτά τα χωριά, το Taean – eup, ζούσε ο Yoon.

Τη δεκαετία του 1980, το Taean – eup ήταν μία πολυάσχολη κοινότητα με μπαρ ρυζιού – κρασιού και κορεατικού τύπου καφετέριες όπου οι ντόπιοι μαζεύονταν και συζητούσαν.

Πολλοί από αυτούς εργάζονταν στα τριγύρω εργοστάσια, ενώ άλλοι δούλευαν σαν καλλιεργητές ρυζιού ή εξέτρεφαν αγελάδες. Όπως λέει ο Hong Seong – jae, ιδιοκτήτης του καταστήματος επιδιόρθωσης αγροτικών εργαλείων όπου εργαζόταν ο Yoon, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Πριν τους φόνους, δεν γινόταν λόγος για έγκλημα, παρά μόνο για καμιά ληστεία ή διάρρηξη.

«Αλλά ήμασταν τόσο φτωχοί, που δεν υπήρχαν και πολλά για να χάσει κανείς», λέει ο Hong.

Αλλά το 1986 αυτό άλλαξε. Εκείνον τον Σεπτέμβριο, μία γυναίκα δολοφονήθηκε, η πρώτη σε μια σειρά φόνων που έγιναν γνωστοί ως οι φόνοι της Hwaseong.

Μέχρι το 1991, 10 γυναίκες και κορίτσια είχαν φολοφονηθεί στην περιοχή, ανάμεσά τους το 13χρονο κορίτσι στο κρεβάτι του.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τα θύματα είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, και σε πολλές από αυτές, ένα κομμάτι του ρουχισμού τους, όπως μία κάλτσα ή μία μπλούζα, χρησιμοποιήθηκε στον φόνο. Τα θύματα ήταν νοικοκυρές, μαθήτριες και μία εργάτρια, σύμφωνα με τον Ha Seung-gyun, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.

Οι νεαρότερες ήταν έφηβες, η μεγαλύτερη ήταν ηλικίας 71 ετών, σύμφωνα με τα αστυνομικά αρχεία.

Κανείς πια δεν ήταν ασφαλής.

Καθώς οι φόνοι συνεχίζονταν, οι κάτοικοι της Hwaseong άρχισαν να φοβούνται. Οι πολίτες άρχισαν να σχηματίζονται σε ομάδες και να περιπολούν τους δρόμους τη νύχτα εξοπλισμένοι με ραβδιά. Οι γυναίκες απέφευγαν να βγαίνουν έξω μετά το σούρουπο.

«Δεν υπήρχαν φώτα και ήταν πολύ σκοτεινά», λέει η 55χρονη Park, εργάτρια τη δεκαετία του 1980 σε ένα εργοστάσιο στην Jinan-ri, ένα άλλο χωριό της Hwaseong.

Το CNNi συμφώνησε να μην χρησιμοποιήσει το πλήρες της όνομα εξαιτίας της ευαισθησίας της υπόθεσης.

«Έπαιρνα το λεωφορείο και όταν συναντούσα έναν άνδρα, φοβόβουν. Μου είπαν να μην φοράω κόκκινα ρούχα και να μην κυκλοφορώ το βράδυ».

Υπήρχαν φήμες ότι ο δολοφόνος επιτίθετο σε γυναίκες που φορούσαν κόκκινα, λέει η Ha. O τρίτος φόνος είχε θύμα μια γυναίκα, τη Lee, που εργαζόταν σε ένα κατάστημα στο Suwon.

O Hong, κάτοικος του Taen-eup, θυμάται ότι οι άνδρες ανησυχούσαν ότι θα ανακριθούν από την αστυνομία.

Το χωριό έγινε ήσυχο και φοβισμένο, λέει.

«Ανησυχούσαμε μην μας θεωρήσουν δολοφόνους, οπότε δεν πηγαίναμε ούτε για ποτό. Ακόμη κι αν δεν είχαμε κάνει τίποτα κακό, τα πράγματα θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον έλεγχό μας».

Η έρευνα

Όταν δολοφονήθηκε το πρώτο θύμα, η τοπική αστυνομία ανέλαβε την ευθύνη της έρευνας. Αλλά αφότου τρεις γυναίκες βρέθηκαν νεκρές μέσα σε τρεις μήνες, έφεραν ερευνητές από μια κοντινή πόλη για να βοηθήσουν.

«Από την τρίτη δολοφονία, η αστυνομία διαπίστωσε ότι ήταν μια σοβαρή υπόθεση. Είχε ευρεία κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και οι κάτοικοι της περιοχής φοβούνταν», δήλωσε ο ντετέκτιβ Ha, ο οποίος ήταν ένας από τους επικεφαλής της έρευνας, σε μια μακρά συνέντευξη πέρσι στο κανάλι YouTube της Νότιας Κορέας που δημιούργησε για να ρίξει φως σε περιπτώσεις στις οποίες δούλεψε.

Μέχρι τότε, η αστυνομία ήταν σίγουρη ότι έψαχνε έναν κατά συρροή δολοφόνο, αλλά ο Ha είπε ότι είχε λίγες ενδείξεις.

Αυτά συνέβαιναν πριν από την ύπαρξη καμερών παρακολούθησης ή την παρακολούθηση του τηλεφώνου και πριν από την ευρεία διάθεση στοιχείων DNA. Η αστυνομία έπρεπε να βασιστεί σε άλλα, πιο δημιουργικά μέτρα για να πιάσει τον δολοφόνο.

Οι πρώτες πέντε δολοφονίες συνέβησαν σε ακτίνα 6 χιλιομέτρων γύρω από το Hwaseong, οπότε η αστυνομία απλώθηκε σε ομάδες κάθε 100 μέτρα. Αυτό όμως δεν λειτούργησε: η επόμενη δολοφονία συνέβη όταν δεν υπήρχε αστυνομική παρουσία.

Μερικές γυναίκες αστυνομικοί φορούσαν κόκκινα και προσπάθησαν να δελεάσουν τον δολοφόνο σε παγίδα, άλλες πήγαν σε ένα μέντιουμ που τους είπε να βρουν έναν άνδρα με ένα δάχτυλο που λείπει, και μερικές ήταν τόσο απογοητευμένες που πραγματοποίησαν μια σαμανιστική τελετή με ένα σκιάχτρο βουντού, είπε ο Ha.

Αλλά οι δολοφονίες συνέχισαν να συμβαίνουν. Η αστυνομία κατέγραψε περισσότερες από 2 εκατομμύρια ημέρες στην υπόθεση - ένα ρεκόρ για έρευνα στη Νότια Κορέα, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Yonhap.

Πηγή: CNNi

«Όσο περισσότερο κοιτάζαμε (στα σώματα των θυμάτων), (τόσο περισσότερο) δεν μπορούσαμε να κρύψουμε το αίσθημα της αδυναμίας μας, τον θυμό μας για τον δολοφόνο», δήλωσε ο Ha, ο οποίος είναι πλέον συνταξιούχος και στα 70 του, στο βίντεό του στο YouTube.

«Μετά από μήνες μπορώ να πω ότι το μίσος μας απέναντί του ήταν πέρα από τη φαντασία».

Ο Γιουν ήταν το μόνο άτομο που καταδικάστηκε ποτέ για οποιαδήποτε από τις 10 δολοφονίες. Οι άλλες εννέα δολοφονίες έμειναν άλυτες.

Μία σημαντική ανακάλυψη

Για πολλά χρόνια, όλα έδειχναν ότι ένας από τους πιο διαβόητους κατά συρροήν δολοφόνους της Νότιας Κορέας δεν θα βρισκόταν ποτέ.

Το μυστήριο επανεξετάστηκε στο «Memories of Murder», μια ταινία του 2003 από τον σκηνοθέτη της ταινίας «Τα Παράσιτα», Bong Joon Ho.

Έπειτα, μερικά χρόνια αργότερα, καθώς το καταστατικό των περιορισμών έληξε για το τελευταίο θύμα, κατέστη σαφές ότι, ακόμη και αν βρισκόταν ο δολοφόνος, δεν θα υπήρχε δίκη ή δικαιοσύνη για τις οικογένειες των θυμάτων.

Από τις έρευνες εκείνης της εποχής για την αναζήτηση του serial killer της Hwaseong (Πηγή: CNNi)

Όμως οι δολοφονίες ήταν ακόμα «ζωντανές» στη μνήμη των κατοίκων τη της Hwaseong, και η αστυνομία δεν σταμάτησε την έρευνά της.

Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο γενικός επιθεωρητής της επαρχιακής αστυνομίας Gyeonggi Nambu, ο Ban Gi-soo, ο τελευταίος αστυνομικός υπεύθυνος της έρευνας, έκανε μια εκρηκτική ανακοίνωση.

Τον Ιούλιο, η αστυνομία έστειλε αποδεικτικά στοιχεία που κρατήθηκαν στα αρχεία τους για 30 χρόνια στην Εθνική Ιατροδικαστική Υπηρεσία για δοκιμές DNA.

Οι αποδείξεις DNA από τουλάχιστον τρεις από τις δολοφονίες ταιριάζουν με έναν άντρα: τον Lee Chun-jae.

Ο Lee είναι επί του παρόντος στη φυλακή και εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης για το βιασμό και τη δολοφονία της κουνιάδας του το 1994, σύμφωνα με αξιωματούχους του δικαστηρίου Daejeon και το υπουργείο Δικαιοσύνης της Νότιας Κορέας.

Επρόκειτο για μια πολύ μεγάλη είδηση στη Νότια Κορέα.

Ένα μήνα αργότερα, υπήρξε μια άλλη εξέλιξη. Ο Lee ομολόγησε και τις 10 από τις δολοφονίες στη Hwaseong και τέσσερις άλλες για τις οποίες η αστυνομία δεν έδωσε λεπτομέρειες.

Είχε δώσει μια λεπτομερή ομολογία, ακόμη και ένα σχεδιάγραμμα πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί για να εξηγήσει τις τοποθεσίες των δολοφονιών, δήλωσε αξιωματούχος της Επαρχιακής Αστυνομικής Υπηρεσίας του Γκιόνγκι Νάμπου.

«Είναι μια σημαντική υπόθεση που προκάλεσε ερωτήματα σε όλη την Κορέα», δήλωσε ο αξιωματούχος. «Τα θύματα και οι οικογένειές τους απαιτούσαν (την αλήθεια)».

Ήταν μια σημαντική ανακάλυψη σε μία από τις πιο περίφημες υποθέσεις κατά συρροή δολοφονιών της χώρας. Αλλά έφερε επίσης τις αρχές σε δύσκολη θέση.

Η αστυνομία κατέγραψε περισσότερες από 2 εκατομμύρια ημέρες έρευνας - ένα ρεκόρ για έρευνα στη Νότια Κορέα (CNNi)

Εάν ο Lee δολοφόνησε και τους 10 ανθρώπους – συμπεριλαμβανομένης της 13χρονης- τότε ο Γιουν είχε περάσει 20 χρόνια στη φυλακή για μια δολοφονία που δεν διέπραξε.

Η ομολογία του Lee από μόνη της δεν ήταν αρκετή για να αφεθεί ελεύθερος ο Yoon. Στα μάτια του νόμου, ήταν ακόμα ένας καταδικασμένος δολοφόνος.

Τρεις μέρες χωρίς ύπνο

Σήμερα, ο Yoon είναι ένας άντρας στα 50 του. Εργάζεται σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας δέρματος στην επαρχία North Chungcheong, λίγες ώρες με το τρένο από τη Σεούλ, και εξακολουθεί να περπατάει κουτσαίνοντας.

Απ' έξω, είναι χαρούμενος και κοινωνικός, ένας άνθρωπος που μιλά δυνατά και γελάει ελεύθερα.

O Yoon περπατάει σήμερα στη γειτονιά του (Πηγή: CNNi)

Αλλά η ζωή του ήταν γεμάτη δυσκολίες. Ως παιδί, η οικογένεια του Yoon μετακόμιζε συχνά, όπως λέει ο ίδιος. Όταν ο Yoon ήταν στο τρίτο έτος του στο σχολείο, η μητέρα του πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Μετά από αυτό, ο πατέρας του εξαφανίστηκε και ο Yoon εγκατέλειψε το σχολείο για να ξεκινήσει να δουλεύει. Στη συνέχεια ο Yoon ήρθε στο Hwaseong. Όταν ήταν περίπου 11 ετών, άρχισε να εργάζεται σε ένα κέντρο γεωργικών εργαλείων και στα 22 του εκπαιδεύτηκε στο ίδιο κέντρο για να γίνει ειδικευμένος τεχνικός.

Ήταν φανατικός καπνιστής και δεν είχε ποτέ σχέση με μια γυναίκα, είπε στην αστυνομία στην ομολογία του.

«Δεν προσπάθησα καν να μιλήσω με κορίτσια γιατί νόμιζα ότι κανείς δεν θα ήθελε ένα άτομο με ειδικές ανάγκες σαν εμένα», λέει.

Το πρώην αφεντικό του, ο Hong, τον θυμάται ως πάντα λίγο λυπημένο. «Νομίζω ότι ήταν επειδή μεγάλωσε χωρίς τους γονείς του», είπε ο Hong. «Δεν ήταν πολύ ομιλητικός και δεν εξέφραζε πολύ τα συναισθήματά του. Ήταν όμως εξαιρετικός στην επισκευή μηχανών».

Μετά τη σύλληψή του, ο Yoon θυμάται να κρατείται με χειροπέδες στο δωμάτιο ανάκρισης για τρεις ημέρες. Μόλις που έτρωγε και του επέτρεπαν να φύγει μόνο για να πάει στην τουαλέτα. Όποτε προσπαθούσε να κοιμηθεί, η αστυνομία τον ξυπνούσε.

«Εκείνες οι στιγμές ήταν σαν εφιάλτης», είπε. «Όταν δεν κοιμάσαι για τρεις μέρες, δεν ξέρεις τι είπες. Δεν θυμάσαι τι έκανες. Δεν μπορείς να σκεφτείς σωστά. Απλά συμφωνείς με τις ερωτήσεις τους, συνεχώς».

Σήμερα, ο Yonn πιστεύει ότι τον κακομεταχειρίστηκαν, αλλά εκείνη την εποχή, δεν ήξερε τίποτα για το νόμο. Δεν είχε τελειώσει καν το δημοτικό σχολείο.

Ο Yonn υπέγραψε τελικά τρεις ομολογίες και στη δίκη παραδέχθηκε τον φόνο, ελπίζοντας να αποφύγει τη θανατική ποινή.

Έμεινε στη φυλακή για 20 χρόνια.

Πηγή: CNNi

«Πρέπει να αισθάνθηκε ότι όλα ήταν άδικα, περνώντας χρόνια στη φυλακή», δήλωσε ο Hong, ο οποίος έφυγε από τη δουλειά όταν ο Yoon πήγε στη φυλακή καθώς δεν μπορούσε να συνεχίσει την εταιρεία του χωρίς τις δεξιότητες του Yoon.

«Εγώ έχασα την επιχείρησή μου, αλλά αυτός έχασε τη ζωή του».

Τον περασμένο Δεκέμβριο, η αστυνομία της επαρχίας Gyeonggi Namu ξεκίνησε επίσημη έρευνα για τη συμπεριφορά επτά αστυνομικών και ενός εισαγγελέα που εργάστηκαν για την αρχική έρευνα για τις δολοφονίες, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των ισχυρισμών για κατάχρηση εξουσίας κατά τη διάρκεια των συλλήψεων.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν έχουν ακόμη δημοσιευτεί.

Η εμπειρία του Yonn δεν ήταν εντελώς ασυνήθιστη για εκείνη την εποχή. Στη δεκαετία του 1980, ήταν σύνηθες για τους ύποπτους εγκληματίες στη Νότια Κορέα να είναι ξύπνιοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα για να τους εκμαιεύσουν μια ομολογία, σύμφωνα με τον Lee Soo-jung, ιατροδικαστή καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Kyonggi.

Και δεν ήταν μόνο ο Yoon που κατηγόρησε την αστυνομία για βασανιστήρια. Ο Kim Chil-joon, δικηγόρος που υπερασπίστηκε άλλους υπόπτους στην υπόθεση δολοφονίας Hwaseong, δήλωσε ότι πολλοί άνθρωποι κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας.

Ένας από τους πελάτες του, κατηγορήθηκε για την τέταρτη και πέμπτη δολοφονία μετά τη δήλωση ενός μέντιουμ στις ΗΠΑ που είπε ότι τον είδε στο όνειρό του.

Ο άνδρας υπέστη βασανιστήρια και ανάκριση και το 1995 μήνυσε με επιτυχία την κυβέρνηση για βλάβες. Όμως, δύο χρόνια αργότερα αυτοκτόνησε μετά από περιόδους κατάθλιψης και μετατραυματικής αγχώδους διαταραχής.

Πέρυσι, ο επικεφαλής επιθεωρητής Ban δήλωσε ότι η αστυνομία ερευνά αν οι αστυνομικοί κακοποίησαν τους υπόπτους κατά την αρχική έρευνα, επανεξετάζοντας κάποιους ισχυρισμούς. Αλλά σε αυτούς τους αξιωματικούς δεν θα αποδοθούν ποτέ κατηγορίες, καθώς το καταστατικό των περιορισμών έχει εξαντληθεί και για αυτούς τους ισχυρισμούς.

«Θέλω την τιμή μου πίσω»

Ο Yoon είναι αποφασισμένος να αποδείξει την αθωότητά του και η δίκη του ξεκίνησε πριν από λίγες ημέρες. Αυτό από μόνο του είναι ένα σπάνιο γεγονός στη Νότια Κορέα.

Στην περίπτωση του Yoon, η ομολογία του Lee Chun-jae θα είναι κρίσιμη. Είναι πιθανό ότι ο καταδικασμένος δολοφόνος θα καταθέσει στο δικαστήριο ενώπιον των τριών δικαστών, οι οποίοι έχουν την εξουσία να ανατρέψουν την καταδίκη του Γιουν, δήλωσε ο Παρκ.

H φωτογραφία αποφοίτησης του Lee Chun-jae (αρισττερά) και πορτρέτο του serial killer της Hwaseong (αριστερά). (Πηγή: Korea Times)

Υπάρχει μια καλή πιθανότητα να αθωωθεί. Σε προδικαστική ακρόαση τον Φεβρουάριο, ο προεδρεύων δικαστής ζήτησε συγγνώμη προφορικά για την ψευδή καταδίκη του Yoon.

Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα με την υπόθεση του Yoon.

Αν και το DNA του Lee ταιριάζει με έναν αριθμό δολοφονιών, η αστυνομία δεν έχει ανακοινώσει στοιχεία DNA που να τον συνδέουν με το 13χρονο κορίτσι.

Επίσης, οι ηβικές τρίχες που βρέθηκαν στη σκηνή ταιριάζουν 40% με αυτές του Yoon, σύμφωνα με μια έκθεση του 1989 που γράφτηκε από έναν εμπειρογνώμονα της Εθνικής Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας (NFS).

Σε αυτές τις τρίχες δεν έχουν γίνει τεστ DNA και ακόμη και αν ταιριάζουν τελικά με του Yoon, ο δικηγόρος του Park προειδοποιεί ότι είναι πιθανό ένα δείγμα που ελήφθη από τον Yoon θα μπορούσε να είχε αναμιχθεί με αποδεικτικά στοιχεία από τη σκηνή της δολοφονίας. Το δικαστήριο διέταξε το NFS να εξαγάγει DNA από τα μαλλιά, είπε ο Park.

Η δίκη αναμένεται να διαρκέσει αρκετούς μήνες, αλλά εάν ο Yoon κριθεί αθώος, μπορεί να υποβάλει αξίωση αποζημίωσης, σύμφωνα με τον Park.

Ο Yoon λέει ότι τίποτα δεν μπορεί να τον αποζημιώσει για τα 20 χρόνια ζωής που έχασε. Ακόμα και όταν απελευθερώθηκε από τη φυλακή πριν από 10 χρόνια, ο κόσμος είχε αλλάξει τόσο πολύ που αρχικά ήθελε να επιστρέψει. «Μου πήρε περίπου τρία χρόνια για να προσαρμοστώ», είπε. «Δεν μπορούσα να ζήσω. Τα μοτίβα ζωής μου στη φυλακή δεν ταίριαζαν στον νέο κόσμο με τον οποίο ήμουν αντιμέτωπος».

Ο Yoon γνωρίζει ότι ο Lee δεν θα δικαστεί ποτέ για το έγκλημα, ούτε οι αστυνομικοί που λέει ότι τον βασάνισαν, επειδή έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τις άυπνες νύχτες που πέρασε σε αυτό το μικρό δωμάτιο ανάκρισης της αστυνομίας.

Θέλει απλώς να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του ως αθώος άνθρωπος. «Θέλω να ξεκαθαρίσω την ψευδή κατηγορία εναντίον μου και θέλω την τιμή μου πίσω», λέει. «Θέλω να είμαι ικανοποιημένος με αυτά, και αυτό είναι όλο».

He spent 20 years in prison for murder. Then someone else confessed to the same crime, by Julia Hollingsworth, Yoonjung Seo and Jake Kwon, CNNi