Μέχρι το κόκκαλο: Οι σαρκοβόροι δεινόσαυροι κατέληξαν να τρώνε ο ένας τον άλλον

Αυτό αποκάλυψαν παλαιοντολογικά ευρήματα στην περιοχή όπου πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια εκτεινόταν το αρχαίο Κολοράντο.

Οι θερόποδες ήταν μία ομάδα σαρκοβόρων δεινοσαύρων, μακρινά ξαδέλφια του γίγαντα Tyrannosaurus Rex, που περπατούσαν στα δύο πόδια και το μέγεθός του ποίκιλε: Από πολύ μικρά, μέχρι τεράστια.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή στο περιοχικό PLOS ONE, τα σημάδια από τις δαγκωματιές τους βρέθηκαν κυρίως στα κόκκαλα των φυτοφάγων δεινόσαυρων αλλά και στα κόκκαλα άλλων θερόποδων.

Εξετάζοντας τα απολιθώματα που βρέθηκαν σε λατομείο στο Κολοράντο, οι μελετητές βρήκαν ότι τα θερόποδα πιθανότατα κατέγρωγαν τα πτώματα των ομοειδών τους δεινόσαυρων.

Μία απαιτητική δουλειά

Οι δαγκωματιές προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για τη συμπεριφορά εξαφανισμένων πλέον ειδών, όπως οι διατροφικές τους συνήθειες, οι στρατηγικές συλλογής φαγητού, η επιλογή των θηραμάτων κλπ.

Αλλά το να ταιριάξεις τις δαγκωματιές με συγκεκριμένους θηρευτές είναι μια απαιτητική δουλειά όταν τα σημάδια μεταξύ των δραστών έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά ή όταν παρόμοια ζώα διαβιούν στο ίδιο περιβάλλον, αναφέρει η έρευνα.

«Στην ιχνηλάτηση απολιθωμάτων, μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβεις ποιος τα άφησε», γράφει η βασική συντάκτης της μελέτης Stephanie Drumheller-Horton, λέκτορας παλαιοντολογίας στο Πανεπιστίμιο του Τενεσί.

Κι αυτό γιατί άλλα ζώα μπορεί να είχαν υπάρξει στο ίδιο περιβάλλον όπου έγινε η ανασκαφή αλλά να μην έχουν βρεθεί ακόμη.

Από τα 2.368 σπονδυλωτά απολιθώματα που έλεγξε η μελέτη, οι ερευνητές βρήκαν ότι 684 (28,8%) είδη είχαν τουλάχιστον μία δαγκωματιά θερόποδου.

Ο αριθμός εξέπληξε τους ερευνητές καθώς ήταν σημαντικά μεγαλύτερος από αυτόν σε άλλους επικρατούντες δεινόσαυρους.

Σημάδια

Η κατανομή των σημαδιών από δαγκωματιές σε όλο το μήκος των απολιθωμάτων, ειδικά εκείνα που βρέθηκαν σε άλλα θερόποδα, έδειξαν ότι τα σημάδια ήταν περισσότερο ενδείξεις πτωματοφαγίας παρά ενεργού κανιβαλισμού, λέει η μελέτη.

«Αυτό μας λέει λίγα πράγματα για το πώς ακριβώς χρησιμοποιούνταν τα απομεινάρια των ζώων από τους θηρευτές», λέει η Drumheller – Horton.

«Έχουμε σημάδια δαγκώματος σε όλα, από πραγματικά σαρκώδη κομμάτια, όπως τα πλευρά και τα μακριά οστά στα πόδια, μέχρι σημεία όπως μικρά, μικροσκοπικά οστά των ποδιών. Αν κάποοις τρώει τα τελευταία σημαίνει πιθανότατα ότι έχει αργήσει στο πάρτι. Όλα τα καλύτερα μέρη έχουν φύγει και αυτά έχουν απομείνει».

Τα δαγκώματα στα κυρίως κόκκαλα πιθανολογούν ότι οι δεινόσαυροι επιτίθονταν στους ομοειδείς τους, η πτωματολογία πάντως ήταν σχεδόν σίγουρη, λέει η συντάκτης. Ίσως τα σημεία με το περισσότερο κρέας να είχαν φαγωθεί από δεινόσαυρους που έτυχε να βρουν τα νεκρά ζώα νωρίτερα από άλλους.

Ανακαλύφθηκε το αρχαιότερο απολίθωμα σύγχρονου πτηνού που έζησε πριν 67 εκατ. χρόνια

«Πραγματικά ενθουσιάζομαι με τις δαγκωματιές, τα σημάδια, τα σπασμένα κόκκαλα, γιατί αυτά είναι που μας λένε την ιστορία του απολιθώματος», λέει η Drumheller – Horton. «Όλα αυτά τα διαφορετικά πράγματα μπορούν να διαφοροποιήσουν τα κόκκαλα και να μας διηγηθούν μια ιστορία για κάτι που έγινε (οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή ή το θάνατο του ζώου».

«Αν συλλέγαμε μόνο τα όμορφα κομμάτια και αφήναμε έξω τα άσχημα, θα είχαμε εσφαλμένη εικόνα για το τι πραγματικά συνέβη κατά τη ιστορία ενός απολιθώματος», λέει.

«Η μεροληψία κατά τη συλλογή είναι ένα πρόβλημα ιστορικά και εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα. Οι εργαζόμενοι που διαφοροποιούνται στη συλλογή απολιθωμάτων από οποιονδήποτε συγκεκριμένο τόπο θα είναι πιο ικανοί να κατανοήσουν καλύτερα τα οικοσυστήματα που αντιπροσωπεύουν τα απολιθώματα και η γεωλογία».

Με πληροφορίες από Bad to the bone: Cannibal dinosaurs turned to eating each other in tough times, by Kristen Rogers, CNN