«Η χειρότερη μόλυνση στον πλανήτη»: Επιδημιολόγος εξομολογείται πώς έσωσε τη ζωή του συζύγου της

Τρίτη, 05 Νοεμβρίου 2019 12:50

«Έχει πει κανείς στη Steff ότι ο άντρας της θα πεθάνει;». Η Steffanie Strathdee κρατούσε το κινητό της σφιχτά, μη πιστεύοντας τα λόγια που είχε ακούσει κατά λάθος σε μία συνομιλία φίλων της. Ο σύζυγός της είχε μολυνθεί από ένα σούπερ-μικρόβιο το οποίο ήταν ανθεκτικό σε κάθε αντιβιοτικό που χορηγούσαν οι γιατροί και είχε πέσει σε κώμα. Ωστόσο, αυτή ήταν η πρώτη φορά που η επιδημιολόγος λοιμωδών νοσημάτων συνειδητοποίησε πόσο κοντά ήταν στο να τον χάσει. Αυτή η αφύπνιση, χαλύβδωσε την αποφασιστικότητά της να βρει τη θεραπεία που θα του έσωζε τη ζωή.

Το ζευγάρι είχε ταξιδέψει στην Αίγυπτο και ύστερα από ένα δείπνο, ο Tom Patterson άρχισε να μην αισθάνεται καλά.

Αρχικά πίστεψε ότι είχε πάθει τροφική δηλητηρίαση, σύντομά όμως θα ανακάλυπτε ότι η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρότερη, αναφέρει το BBC.

Το μικρόβιο

Οι εξετάσεις που έγιναν στον Patterson έδειξαν πως ο επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Σαν Νιτιέγκο, είχε μία κύστη στο έντερό του, η οποία είχε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου και είχε προκληθεί από πέτρα στην χολυδόχο κύστη του που «σφήνωσε» σε ένα χοληφόρο αγγείο.

Στο εσωτερικό της υπήρχε ένα καφέ υγρό, που υποδείκνυε ότι δεν επρόκειτο για κάποιο είδος νέας μόλυνσης.

«Είχα ψευδαισθήσεις, σκεφτόμουν την Αίγυπτο, έβλεπα ιερογλυφικά στους τοίχους, τα έχανα», θυμάται ο Tom και εξηγεί πως έφταιγε «η μόλυνση στο έντερό μου. Οι γιατροί μου είπαν: "Είναι η χειρότερη μόλυνση στον πλανήτη. Είναι μόλυνση που οδήγησε στο να κλείσουν νοσοκομεία στη Γερμανία. Ονομάζεται Acinetobacter baumannii"».

Το 2017, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε τονίσει την ανάγκη άμεσης ανάπτυξης αντιβιωτικών για τρία σούπερ-μικρόβια, μεταξύ των οποίων και αυτό που μόλυνε τον επιστήμονα.

Πηγή: Facebook/Steffanie Strathdee

Η άκαρπη προσπάθεια

Ο Tom νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Φρανκφούρτης. Οι γιατροί, όμως, έβλεπαν τις προσπάθειές τους να πέφτουν στο κενό, καθώς καμία θεραπεία δεν βοηθούσε. Το μικρόβιο «κάλπαζε» στον οργανισμό του και δεν υπήρχαν πια πολλές ελπίδες.

Οι γιατροί βρέθηκαν προ ενός διλήμματος: θα μπορούσαν είτε να κάνουν επέμβαση αφαίρεσης της κύστης ή να τραβήξουν το μολυσμένο υγρό από το σώμα του. Η επέμβαση θεωρήθηκε πολύ ριψοκίνδυνη και ξεκίνησε η έκχυση.

Δυστυχώς, όμως, ένας από τους σωλήνες που είχαν τοποθετήσει οι γιατροί για τη διαδικασία μετακινήθηκε όταν ο Tom άλλαξε θέση στο κρεβάτι και το μολυσμένο υγρό κυκλοφόρησε σε όλο του το σώμα.

Η κατάσταση από εκείνη τη στιγμή έγινε εξαιρετικά δύσκολη.

«Τα βακτήρια έφτιαξαν ‘αποικίες’ σε όλο του το σώμα. Χανόταν μέρα με τη μέρα», λέει η Steffanie.

Τελικώς έπεσε σε κώμα. Επανερχόταν μερικές φορές και για μικρά διαστήματα, αλλά δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, ούτε να κινηθεί.

Αυτή ήταν η περίοδος που η Steffanie άκουσε τους φίλους της να λένε ότι ο Tom θα πεθάνει.

«Σκέφτηκα, Θεέ μου. Όχι, κανείς δεν μου το έχει πει (σ.σ. ότι θα πεθάνει). Ήταν μία έντονη στιγμή. Συνειδητοποίησα πως πέθαινε στ’ αλήθεια και έπρεπε να κάνω κάτι. Εάν η σύγχρονη ιατρική δεν είχε τίποτα άλλο να προσφέρει, πρέπει να καταβάλω τις καλύτερες δυνατές προσπάθειές μου».

Πηγή: Facebook/Steffanie Strathdee

Το σημάδι

Αυτή η στιγμή αποδείχθηκε κομβική για τη διάσωση του ασθενή.

Η Steffanie είχε διαβάσει σε κάποιο ιατρικό περιοδικό ότι οι άνθρωποι που έχουν πέσει σε κώμα μπορούν να ακούσουν, έτσι, αποφάσισε να μιλήσει στον σύζυγό της και να τον ρωτήσει εάν θέλει να ζήσει.

«Σκέφτηκα, δεν μπορώ να πάρω τα πράγματα στα χέρια μου και να τον κρατήσω ζωντανό εάν δεν θέλει να ζει πια. Πρέπει να τον ρωτήσω», σημειώνει η ίδια.

«Έτσι, κράτησα το χέρι του και του είπα: "Γλυκέ μου, εάν θες να ζήσεις, πρέπει να δώσεις ό,τι έχεις, οι γιατροί δεν έχουν άλλες επιλογές. Όλα αυτά τα αντιβιοτικά είναι άχρηστα πλέον. Αν, λοιπόν, θες να ζήσεις, σε παρακαλώ σφίξε το χέρι μου και δεν θα αφήσω πέτρα που να μην τη σηκώσω"».

Μετά από λίγο, ο Tom της έσφιξε το χέρι. Αυτό ήταν το σημάδι που χρειαζόταν για να ξεκινήσει την αγωνιώδη προσπάθειά της.

«Αυτό είναι υπέροχο», αναφώνησε. «Και τότε συνειδητοποίησα: "Θεέ μου, τι θα κάνω τώρα; Δεν έχω τις ιατρικές γνώσεις (σ.σ. που απαιτούνται), δεν ξέρω τι να κάνω"».

Η Steffanie αποτάθηκε στο PubMed, τη μηχανή αναζήτησης της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ιατρικής.

Πηγή: Facebook/Steffanie Strathdee

Η θεραπεία

«Έψαξα "ανθεκτικότητα σε φάρμακα", "Acinetobacter baumannii" και "εναλλακτικές θεραπείες" και βρήκα μία έρευνα για μία βακτηριοφάγα θεραπεία».

Πρόκειται για μία θεραπεία με ιούς που επιτίθενται σε βακτήρια. Είναι μικροσκοπικοί, 100 φορές μικρότεροι από τα βακτήρια και είναι παντού, στο νερό, στο χώμα, στο δέρμα μας. Εκτιμάται ότι 30 δισεκατομμύρια εξ αυτών μπαινοβγαίνουν στα ανθρώπινα σώματα κάθε μέρα.

Η επόμενη κίνησή της ήταν να έρθει σε επαφή με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Φαρμάκων, η οποία ενέκρινε μια εναλλακτική θεραπεία για τον Tom, με μία προϋπόθεση όμως: η Steffanie έπρεπε να βρει τους ιούς που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη μόλυνσή του, υπήρχαν ωστόσο τρισεκατομμύρια στον κόσμο.

Χρειαζόταν βοήθεια, λοιπόν. Πλην του ίντερνετ, που έδωσε πολλές απαντήσεις, επικοινώνησε και με ερευνητές από τη Βόρεια Αμερική, ελπίζοντας πως θα δεχθούν να συνδράμουν.

Πηγή: Facebook/Steffanie Strathdee

Πολύ γρήγορα έλαβε προσφορές από όλο τον κόσμο. «Μας πρόσφεραν βοήθεια από την Ελβετία, το Βέλγιο, την Πολωνία, τη Γεωργία και την Ινδία».

Χρειάστηκαν τρεις εβδομάδες και προσπάθεια από πολλά άτομα για να βρεθούν τελικά τέσσερις ιοί, που θα μπορούσαν να σώσουν τον Tom, ο οποίος βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον θάνατο.

Οι πνεύμονες και τα νεφρά του είχαν αρχίσει να μην λειτουργούν, ήταν διασωληνωμένος και χρειαζόταν τρία διαφορετικά φάρμακα για να συνεχίσει να χτυπά η καρδιά του. Ενδέχεται να είχε ώρες ζωής.

Μπορεί να βρέθηκε η πιθανή θεραπεία, αλλά το βάρος της ευθύνης έπεφτε στους ώμους της συζύγου του. Από τη μία σκεφτόταν ότι η ασθένεια θα τον σκότωνε, από την άλλη φοβόταν ότι οι ιοί δεν θα είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα και θα τον σκότωναν.

Έπρεπε να πάρει το ρίσκο όμως.

Του χορηγήθηκε ο πρώτος ιός και όταν σταθεροποιήθηκε η κατάστασή του, χορηγήθηκε και ο δεύτερος. Τρεις ημέρες μετά, ο Tom ξύπνησε από το κώμα.

«Η κόρη μου στεκόταν από πάνω μου, έπιασα και φίλησα το χέρι της. Δεν μπορούσα να μιλήσω εκείνη τη στιγμή και μετά ήμουν κουρασμένος, κοιμήθηκα πάλι».

Πηγή: Facebook/Steffanie Strathdee

Η αποθεραπεία

Όταν συνήλθε έπρεπε να ξαναμάθει πώς να καταπίνει, να μιλάει, να στέκεται όρθιος, να περπατάει. Βγήκε από το νοσοκομείο σε αναπηρικό καροτσάκι.

Θα χρειαστούν συνολικά τέσσερα χρόνια θεραπείας, αλλά βρίσκεται στο τρίτο στάδιο και τα πηγαίνει εξαιρετικά.

Ένα από τα μαθήματα που πήρε ο Tom από τους μήνες που πέρασε στο νοσοκομείο είναι για τη σημασία της συντροφικότητας. Ο γαμπρός του έφτιαξε μία λίστα έτσι ώστε να μην μένει ποτέ μόνος του στο δωμάτιο όταν ήταν σε κώμα, να υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα του που θα του μιλά.

«Άκουγα ανθρώπους να μιλούν, να μου διαβάζουν, να μου τραγουδούν, να μου κρατούν το χέρι, να με αγγίζουν», λέει.

Ο Tom ήταν ο πρώτος άνθρωπος στη Βόρεια Αμερική που υποβλήθηκε στην εν λόγω θεραπεία και η σύζυγός του αναγνωρίζει το πόσο τυχερός στάθηκε, αλλά και τη σημασία είχαν οι επαφές που είχαν με την επιστημονική κοινότητα.