Σύνοδος Κορυφής: Επικεφαλής της Κομισιόν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν - Στην ΕΚΤ η Λαγκάρντ

Την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής και την επίτευξη συμφωνίας για την ηγεσία των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων ανακοίνωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ μέσω Twitter.

«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησε για τη μελλοντική ηγεσία των ευρωπαϊκών θεσμών», έγραψε.

Σύμφωνα με επόμενες αναρτήσεις του: για τη θέση της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι «28» αποφάσισαν να προτείνουν τη Γερμανίδα, νυν υπουργό 'Αμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το Βέλγο πρωθυπουργό Σαρλ Μισέλ, για επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας τον πρώην υπουργό εξωτερικών της Ισπανίας και πρώην πρόεδρο της Ευρωβουλής, Ζοζέπ Μπόρελ, ενώ για Πρόεδρο της ΕΚΤ τη Γαλλίδα νυν επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ.

Η Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της ΕΕ ολοκληρώθηκε και έχει βρεθεί συμβιβαστική λύση για τα κορυφαία αξιώματα, επιβεβαίωσε και ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ξαβιέ Μπετέλ.

Απόλυτη ισορροπία μεταξύ γυναικών και αντρών

Για «απόλυτη ισορροπία» μεταξύ γυναικών και αντρών στις κορυφαίες θέσεις της Ε.Ε. έκανε λόγο ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, στη συνέντευξη Τύπου μετά το πέρας της Συνόδου Κορυφής.

«Άξιζε η αναμονή» είπε, ενώ υπογράμμισε ότι προκειμένου η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να γίνει «η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Επιτροπής» θα πρέπει να την ψηφίσει το Ευρωκοινοβούλιο.

Επίσης, σημείωσε ότι κάνεις δεν διαφώνησε στο «πακέτο» που αποφασίστηκε σήμερα, αν και σημείωσε ότι λόγω κάποιων προβλημάτων στο εσωτερικό της γερμανικής συγκυβέρνησης, η Γερμανία απείχε από την ψηφοφορία.

Σημείωσε δε, ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενθαρρύνει την υποψήφια πρόεδρο της Επιτροπής να τοποθετήσει στις θέσεις των αντιπροέδρων τους κορυφαίους υποψήφιους των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων, Φρανς Τίμερμανς και Μαργκρέτε Βεστάγκερ.

Ερωτηθείς σχετικά με την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου, είπε ότι οι ηγέτες θα επιθυμούσαν ένα Σοσιαλδημοκράτη πρόεδρο από την κεντρική ή ανατολική Ευρώπη για το πρώτο μισό της θητείας και έναν πρόεδρο από το ΕΛΚ για το δεύτερο. Ωστόσο, επισήμανε ότι εναπόκειται στο Ευρωκοινοβούλιο να αποφασίσει μόνο του.

Τέλος, σημείωσε ότι αρχικός στόχος των ηγετών, ήταν να γίνει σεβαστή η διαδικασία των κορυφαίων υποψηφίων, παρ' ότι δεν υπήρχε νομική υποχρέωση.

«Ομόφωνα προτάθηκε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν»

Με μία αποχή, εκείνη της ίδιας της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, κατέληξαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στην υποψηφιότητα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Όπως είπε η ίδια η Μέρκελ μετά την ολοκλήρωση των συνομιλιών στις Βρυξέλλες, η πρόταση ήταν ομόφωνη, αλλά υπήρξε μία αποχή, της ίδιας.

Η καγκελάριος εξήγησε ότι τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού είχαν αποφασίσει ότι αν δεν κατέληγαν σε κάποια συμφωνία στο πρόσωπο του υποψηφίου για την προεδρία της Κομισιόν, τότε εκείνη θα απείχε.

Μακρόν: Θετικές και συναινετικές υποψηφιότητες

«Αυτή η συμφωνία είναι καρπός μιας βαθιάς Γαλλο-Γερμανικής συμφωνίας», επισήμανε ο Μακρόν κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου.

Ο Γάλλος πρόεδρος υπερασπίστηκε την απόφαση διορισμού της υπουργού Άμυνας της Γερμανίας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην ηγεσία της Επιτροπής και της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

«Η φον ντερ Λάιεν είναι μια πολύ καλή υποψήφια και μια πολύ καλή επιλογή στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» τόνισε σε δημοσιογράφους.

«Εγώ υποστήριξα ενεργά την υποψηφιότητά της. Δεν ήταν η πρωταρχική επιλογή της Γερμανίας… αλλά πιστεύω ότι είναι μια πολύ καλή υποψήφια, διότι έχει την εμπειρία και τις απαιτούμενες ικανότητες. Διετέλεσε υπουργός για χρόνια» υπογράμμισε ο Μακρόν.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η νέα ευρωπαϊκή ομάδα, με δύο γυναίκες και δύο άνδρες, είναι προσωπικότητες που έχουν δεσμευτεί σθεναρά προς την Ευρώπη.

«Οι ικανότητες και τα προσόντα της κυρίας Λαγκάρντ πληρούν απόλυτα τις προϋποθέσεις για να προεδρεύσει της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» σημείωσε ο Εμανουέλ Μακρόν, προσθέτοντας ότι η εμπειρία της στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, της προσδίδει την αξιοπιστία για να αντιμετωπίσει τις αγορές.

«Βαθιά απογοητευτική απόφαση»

«Βαθιά απογοητευτική» χαρακτηρίζει την πρόταση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να αναλάβει τη θέση της προέδρου της Επιτροπής, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν η επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαδημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο, Ιράτκε Γκαρσία εκ μέρους των επικεφαλής των εθνικών αποστολών του κόμματος.

«Η ομάδα μας έμεινε πιστή στην υπεράσπιση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας και τη διαδικασία του κορυφαίου υποψήφιου ή spitzenkandidat και δε θέλουμε να πεθάνει», είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι είναι «απαράδεκτο ότι οι εκπρόσωποι των λαϊκιστικών κυβερνήσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απέρριψαν τον καλύτερο υποψήφιο μόνο γιατί υπερασπίστηκε το κράτος δικαίου και τις κοινές Ευρωπαϊκές μας αρχές».

Η Κριστίν Λαγκάρντ «αποχωρεί προσωρινά» από επικεφαλής του ΔΝΤ

Την ίδια ώρα, η Κριστίν Λαγκάρντ ανακοίνωσε μέσω του Twitter ότι αποχωρεί «προσωρινά» από επικεφαλής του ΔΝΤ.

Με την ανάρτησή της αυτή η Λαγκάρντ δήλωσε ότι την τιμά ιδιαίτερα η πρόταση που της έγινε να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρόσθεσε ότι, σε συμφωνία με την Επιτροπή Δεοντολογίας του διοικητικού συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αποφάσισε «να αποχωρήσει προσωρινά από τα καθήκοντα της γενικής διευθύντριας» του οργανισμού.

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: «Σκιώδης» και αυστηρή με την Ελλάδα

Αν υπήρχε ευρωπαϊκό γενεαλογικό πιστοποιητικό, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα ήταν σίγουρα… καθαρόαιμη Ευρωπαία.

Γεννήθηκε το 1958 στις Βρυξέλλες, με τον πατέρα της, Ερνστ 'Αλμπρεχτ, να υπηρετεί ως επικεφαλής του γραφείου του τότε Γερμανού Επιτρόπου, φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Σχολείο μέχρι τα 13 της χρόνια και μιλάει εξαιρετικά γαλλικά και αγγλικά, ενώ υποστηρίζει την μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».

Η θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εφόσον τελικά την αναλάβει, θα είναι προφανώς το αποκορύφωμα της μέχρι τώρα καριέρας της κυρίας φον ντερ Λάιεν, η οποία θα γίνει η πρώτη γυναίκα στο πόστο αυτό.

Θα είναι ωστόσο μόνο ένα από τα επιτεύγματα της Γερμανίδας, η οποία έχει συνηθίσει από νωρίς στις «νίκες». Σπούδασε Οικονομικά στο Γκέτινγκεν και το Μύνστερ και κατόπιν στο London School of Economics, όπου μάλιστα χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Ρόουζ Λάντσον», καθώς θεωρείτο πιθανός στόχος της γερμανικής αριστερής τρομοκρατίας.

Λίγο μετά αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική, για να αποφοιτήσει το 1987 από το Πανεπιστήμιο του Ανόβερου. Τα επόμενα χρόνια απέκτησε επτά παιδιά με τον καθηγητή Ιατρικής Χάικο φον ντερ Λάιεν και μάλλον αποτέλεσε ιδανική επιλογή για το υπουργείο Οικογένειας στην πρώτη κυβέρνηση της 'Ανγκελα Μέρκελ, το 2005. Ακολούθησαν το υπουργείο Εργασίας το 2009 και το υπουργείο 'Αμυνας το 2014 και το 2017, θέση για την οποία φημολογείται ότι «εκβίασε» την Καγκελάριο, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από την πολιτική.

Το έργο της στα υπουργεία από όπου πέρασε ουδέποτε έμεινε απαρατήρητο. Ως υπουργός Οικογένειας διέθεσε ένα σημαντικό ποσό για τη δημιουργία παιδικών σταθμών, προκαλώντας την αντίδραση του κόμματός της, ενώ θεσμοθέτησε και τη δίμηνη άδεια πατρότητας, την οποία οι Βαυαροί εταίροι της του CSU περιέγραψαν ως «πρακτική στην αλλαγή πάνας».

Ως υπουργός Εργασίας καλλιέργησε το προφίλ της «κοινωνικής συνείδησης» του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), τασσόμενη υπέρ της χαλάρωσης των όρων μετανάστευσης εργατικού δυναμικού στην Γερμανία, υπέρ της εισαγωγής του κατώτατου μισθού και υπέρ της ποσόστωσης στην συμμετοχή γυναικών στα Διοικητικά Συμβούλια επιχειρήσεων. Εκείνη την περίοδο το όνομά της ακούστηκε ακόμα και για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, τη θέση του Ομοσπονδιακού Προέδρου, αλλά οι εσωκομματικές ισορροπίες τελικά άλλαξαν τα σχέδια της κυρίας Μέρκελ.

Το 2014 όλοι πίστευαν ότι η Καγκελάριος θα της ανέθετε το υπουργείο Υγείας. Η ίδια ωστόσο είχε μεγαλύτερες - και πιο διεθνείς - φιλοδοξίες. Ζήτησε επιτακτικά το υπουργείο 'Αμυνας, στο οποίο όμως δεν συνεχίστηκαν οι προηγούμενες επιτυχίες της. Η ίδια υποστήριζε πάντα την ενεργότερη εμπλοκή της Γερμανίας σε διεθνείς αποστολές, οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις όμως την εξέθεσαν κατ΄επανάληψη. Κακή συντήρηση, ελλείψεις και διοικητικές δυσλειτουργίες την έφεραν συχνά στην - αρνητική - επικαιρότητα και το όνομά της βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σταθερά στις τελευταίες θέσεις των δημοσκοπήσεων σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση των Γερμανών από τους υπουργούς τους. Αν προστεθεί σε αυτό και η κατηγορία για λογοκλοπή στο διδακτορικό της, από την οποία τελικά απαλλάχθηκε, θα έλεγε κανείς ότι η δημόσια εικόνα της ενδεχόμενης Προέδρου της Επιτροπής έχει τα τελευταία χρόνια - αν μη τι άλλο - σκιές. Ίσως για αυτόν ακριβώς το λόγο η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να αποφάσισε και την ανάθεση πολλών από τις υποθέσεις του υπουργείου 'Αμυνας σε ιδιωτική εταιρία, η οποία κόστισε στους Γερμανούς 200 εκατομμύρια σε δύο χρόνια. Για την υπόθεση αυτή, βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και λίγους μήνες Εξεταστική Επιτροπή στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, στην οποία η κυρία φον ντερ Λάιεν παραπέμφθηκε καθώς δεν έπεισε με τις εξηγήσεις της στο αρχικό στάδιο.

Για αυτόν τον λόγο η επιλογή της ως διαδόχου του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας - κυρίως από την πλευρά του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και των Πρασίνων.

Εκτός από την Ομοσπονδιακή Προεδρία - στην οποία λέγεται ότι η 'Ανγκελα Μέρκελ προωθούσε παλιότερα τους πιθανούς δελφίνους του CDU - το όνομά της έχει κατά καιρούς ακουστεί για πολλές θέσεις: για το υπουργείο Οικονομικών μετά την αποχώρηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, για τη Γενική Γραμματεία του ΝΑΤΟ και πρόσφατα για τη θέση του Γερμανού Επιτρόπου. Η κυρία Μέρκελ θα την προτιμούσε ενδεχομένως και ως διάδοχό της στο κόμμα, αλλά η αρνητική της εικόνα στην κοινή γνώμη δεν επέτρεψε στα σχέδιά της να προχωρήσουν. Οι φίλοι της Γερμανίδας πολιτικού λένε συνήθως ότι «αφού μπορεί να διοικήσει το υπουργείο 'Αμυνας, μπορεί να κάνει τα πάντα». Οι εχθροί της ωστόσο, όπως ο υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ, επιμένουν ότι πρόκειται για «υπερτιμημένη περίπτωση, δημιούργημα των ΜΜΕ».

Απέναντι στην Ελλάδα η κυρία φον ντερ Λάιεν υπήρξε πάντα αυστηρή. Ήδη το 2011 ζητούσε να δοθούν από την Αθήνα εγγυήσεις για την οικονομική βοήθεια των εταίρων π.χ. με τα αποθέματα χρυσού και συμμετοχή σε δημόσιες επιχειρήσεις. Η πρότασή της απορρίφθηκε εμφατικά από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και αρκετά πιο ευγενικά από την 'Ανγκελα Μέρκελ.

Σε όλη τη διάρκεια των ελληνικών προγραμμάτων υποστήριζε πάντως σθεναρά την πολιτική των μνημονίων, ενώ είχε ασκήσει κριτική και για την πολιτική προσέγγισης προς τη Μόσχα.

Σαρλ Μισέλ: Ένας γαλλόφωνος Φιλελεύθερος «καμικάζι» που ξέρει από συμβιβασμούς

Ο Σαρλ Μισέλ, ο οποίος επελέγη σήμερα από τους Ευρωπαίους ηγέτες για να διαδεχτεί τον Ντόναλντ Τουσκ στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είναι πρωθυπουργός του Βελγίου από τον Οκτώβριο του 2014, επικεφαλής μιας κυβέρνησης συνασπισμού η οποία τελεί υπό παραίτηση εδώ και έξι μήνες.

Υπουργός σε ηλικία μόλις 25 ετών, πρωθυπουργός στα 38 του, ο Μισέλ, ένας γαλλόφωνος, φιλελεύθερος πολιτικός ανέβηκε πολύ γρήγορα τα σκαλιά της εξουσίας, αφού μπήκε νωρίς στην πολιτική, χάρη και στον πατέρα του, τον πρώην Ευρωπαίο Επίτροπο Λουί Μισέλ.

Στο Βέλγιο, όπου το μέλλον του ήταν αβέβαιο μετά το πολιτικό αδιέξοδο που προέκυψε από τις βουλευτικές εκλογές της 26ης Μαΐου, ο Σαρλ Μισέλ είχε ταράξει τα νερά πριν από μια πενταετία, όταν συμφώνησε να συγκυβερνήσει με το N-VA, το φλαμανδικό εθνικιστικό κόμμα που προπαγανδίζει την ανεξαρτησία της Φλάνδρας. Την εποχή εκείνη, πολλοί τον κατέκριναν, χαρακτηρίζοντας τον κυβερνητικό συνασπισμό «καμικάζι» και προβλέποντας ότι θα κατέρρεε πολύ γρήγορα.

Με επιμονή και συμβιβασμούς, κατάφερε ωστόσο να διατηρήσει αυτόν τον αταίριαστο πολιτικό γάμο επί περισσότερα από τέσσερα χρόνια, προχωρώντας και σε κοινωνικοοικονομικές μεταρρυθμίσεις που επέτρεψαν τη δημιουργία 230.000 θέσεων εργασίας, ενώ το Βέλγιο μπήκε και πάλι σε ρυθμούς ανάπτυξης.

Ο τετρακομματικός συνασπισμός (μετέχουν επίσης οι Φιλελεύθεροι και οι Φλαμανδοί Χριστιανοδημοκράτες), κατέρρευσε τον Δεκέμβριο του 2018, όταν το N-VA αρνήθηκε να στηρίξει το Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη Μετανάστευση.

Παρά τη ρήξη αυτή, ο Σαρλ Μισέλ αναγκάστηκε να ανεχθεί κατά την προεκλογική περίοδο του 2019 να του προσδίδουν τον χαρακτηρισμό της «μαριονέτας του N-VA». Στις βουλευτικές εκλογές της 26ης Μαΐου, που διεξήχθησαν ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, οι ψηφοφόροι «τιμώρησαν» τα παραδοσιακά βελγικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων και των Φιλελεύθερων. Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και ο κατακερματισμός του πολιτικού τοπίου κατέστησαν ανέφικτη κάθε προσδοκία για μια γρήγορη συγκρότηση νέου κυβερνητικού συνασπισμού.

Για τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το κυριότερο προσόν είναι «η ικανότητα να προωθεί συμβιβασμούς» και το «ιδανικό προφίλ» ήταν εκείνο του Χέρμαν Βαν Ρομπάι (επίσης Βέλγος πρώην πρωθυπουργός) που είχε αναλάβει αυτό το αξίωμα την περίοδο 2010-14, δήλωσε πρόσφατα ο πρεσβευτής της Γαλλίας στην ΕΕ, Πιερ Σελάλ.

Ο Σαρλ Μισέλ γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1975 στο Ναμίρ και στα 16 του εντάχθηκε στη νεολαία του φιλελεύθερου κόμματος (Μεταρρυθμιστικό Κίνημα, MR). Στα 18 του εξελέγη σύμβουλος της επαρχίας της Βαλλονικής Βραβάντης. Μιλάει πολύ καλά ολλανδικά –κάτι σπάνιο για γαλλόφωνο πολιτικό– καθώς σπούδασε Νομικά στις Βρυξέλλες και το Άμστερνταμ. Το 1999 εξελέγη βουλευτής και, έναν χρόνο αργότερα, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Εσωτερικών Υποθέσεων για τη Βαλλονία. Ήταν μόλις 25 χρονών, ο νεότερος υπουργός στην ιστορία του βασιλείου του Βελγίου.

Στην αρχή του 2011 ανέλαβε την προεδρία του κόμματος. Έχοντας στο πλευρό του τον πατέρα του, ανέτρεψε τον μέχρι τότε ισχυρό άνδρα των φιλελευθέρων, τον Ντιντιέ Ρέιντερς, που την εποχή εκείνη ήταν υπουργός Οικονομικών.

Ο Σαρλ Μισέλ είναι πατέρας τριών παιδιών – το μικρότερο από αυτά, η κόρη του, γεννήθηκε τον Ιούνιο. Οι συνεργάτες του λένε ότι του αρέσει το διάβασμα και το μπάρμπεκιου, όμως το μεγάλο πάθος του –εκτός της πολιτικής– είναι οι αγώνες με μηχανές, μάλιστα κάποτε έκανε μότο-κρος με έναν φίλο ενώ τώρα προτιμά τα ταξίδια στους δύο τροχούς.

Ζοζέπ Μπορέλ: Ένας οξύθυμος αντι-αυτονομιστής

Ο Ισπανός Ζοζέπ Μπορέλ, ηλικίας 72 ετών, ο οποίος επελέγη για τη θέση του Ύπατου Εκπροσώπου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιστρέφει στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής σκηνής, όπου είχε αναπηδήσει πριν από 15 χρόνια αναλαμβάνοντας την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η υποψηφιότητα αυτή στις Βρυξέλλες αποτελεί καταξίωση για τον Σοσιαλιστή με τη λευκή κόμη που είχε προσυπογράψει την επιστροφή του στα πολιτικά πράγματα τον περασμένο χρόνο, κατακτώντας το θώκο του υπουργείου Εξωτερικών στη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Πέδρο Σάντσεθ έπειτα από πολλά χρόνια μακριά από την πολιτική.

Ο Μπορέλ υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριος τους τελευταίους μήνες στο θέμα της Βενεζουέλας, ενώ εμφανίστηκε συχνά επικριτικός προς τη διοίκηση του Ντόναλντ Τραμπ, την οποία κατηγορούσε μεταξύ άλλων ότι υποδύεται τον «κάουμποϊ» στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Ο Ισπανός πολιτικός μπορεί κάποιες φορές να θεωρείται και οξύθυμος, όπως τον Μάρτιο, όταν διέκοψε, οργισμένος, τη συνέντευξη που παραχωρούσε σε γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο όταν του τέθηκε το ερώτημα της ανεξαρτησίας της ισπανικής δικαιοσύνης στο καταλανικό ζήτημα.

Τοποθετούμενος στην αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Ζοζέπ Μπορέλ είχε προκαλέσει αίσθηση τον Απρίλιο του 1998, όταν ορίστηκε υποψήφιος για την προεδρία της κυβέρνησης στις βουλευτικές εκλογές του 2000 με τη στήριξη της βάσης, την οποία είχε γοητεύσει με τον χαρισματικό χαρακτήρα του.

Η άνοδος αυτή θα είχε μικρή διάρκεια, αφότου τον Μάιο του 1999 αναγκάστηκε να αποσύρει την υποψηφιότητά του, αφού επλήγη από ένα σκάνδαλο φορολογικής απάτης με την εμπλοκή δύο πρώην συνεργατών του στη γενική γραμματεία του υπουργείου Οικονομικών, μια θέση που του ανέθεσε ο πρωθυπουργός Φελίπε Γκονθάλεθ το 1984 προτού αναλάβει το 1991 το υπουργείο Μεταφορών και Δημοσίων Έργων.

Στη συνέχεια, ο Μπορέλ, λάτρης της πεζοπορίας, ανέλαβε πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το 2004 έως το 2007.

Αντι-αυτονομιστής

Ένας Καταλανός, δριμύς πολέμιος της ανεξαρτησίας, ο Ζοζέπ Μπορέλ χαρακτηρίζεται τα τελευταία χρόνια από την αντίθεσή του στους αυτονομιστές στη γενέτειρά του, παίρνοντας τον λόγο στις διαδηλώσεις για την ενότητα της Ισπανίας στη Βαρκελώνη το 2017, τη χρονιά της απόπειρας απόσχισης της Καταλονίας.

Αφού εισήλθε στην ισπανική κυβέρνηση, συνέστησε μια γραμματεία που επιφορτίστηκε με την προάσπιση της φήμης της Ισπανίας ενώπιον των Καταλανών αυτονομιστών, τους οποίους κατηγορούσε ότι «διεξήγαγαν μια ενορχηστρωμένη εκστρατεία παραπληροφόρησης». Ο διορισμός του στην ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών δεν έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους αυτονομιστές, ο πρώην πρόεδρος των οποίων Κάρλες Πουτζδεμόν τον κατηγόρησε ότι τροφοδοτεί «το μίσος» των Καταλανών.

Γεννηθείς στις 24 Απριλίου του 1947 σε ένα μικρό χωριό των καταλανικών Πυρηναίων, το Πόμπλα δε Σεγκούρ, ο Ζουζέπ Μπορέλ είναι γιος ενός αρτοποιού και συνήθιζε να συνοδεύει τον πατέρα του στη διανομή του ψωμιού στα χωριά με τη βοήθεια ενός γαϊδάρου.

Ο ίδιος είχε εξαιρετικές σπουδές σε ποικίλους τομείς. Έπειτα από έναν κύκλο σπουδών αεροναυτικής μηχανικής στη Μαδρίτη, πήρε μάστερ στο Στάνφορντ στις ΗΠΑ, ένα μάστερ στο γαλλικό ινστιτούτο Πετρελαίου και ένα ντοκτορά στις Οικονομικές Επιστήμες.

Πατέρας δύο παιδιών, από τον πρώτο γάμο του με μια Γαλλίδα που είχε γνωρίσει ενώ εργαζόταν σε ένα κιμπούτζ στο Ισραήλ, ο Μπορέλ είναι ζευγάρι εδώ και 20 χρόνια με την πρώην υπουργό και νυν πρόεδρο του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ισπανίας Κριστίνα Ναρμπόνα.

Κριστίν Λαγκάρντ: Χορτοφάγος, αθλητική και όλο… πρωτιές

Το βιογραφικό της Κριστίν Λαγκάρντ είναι γεμάτο από πρωτιές: η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ έκανε καριέρα σπάζοντας τη μία μετά την άλλη τις «γυάλινες οροφές» για τις γυναίκες. Και τώρα, ετοιμάζεται να πάρει τα ηνία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, διαδεχόμενη τον Μάριο Ντράγκι.

Ήταν η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε διευθύντρια της περίφημης, πολυεθνικής νομικής εταιρείας Baker MacKenzie, η πρώτη που ανέλαβε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών στη Γαλλία (2007-11, επί προεδρίας Νικολά Σαρκοζί), η πρώτη που διορίστηκε, το 2011, γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Το 2018 το περιοδικό Forbes την κατέταξε στην τρίτη θέση της λίστας με τις πιο ισχυρές γυναίκες στον κόσμο. Έναν χρόνο αργότερα, η 63χρονη Κριστίν Λαγκάρντ, μια αναγνωρίσιμη φιγούρα χάρη στα κοντά, γκρίζα μαλλιά της, το πλατύ χαμόγελο και τα ενδύματα υψηλής ραπτικής που επιλέγει, θα γίνει η πρώτη γυναίκα επικεφαλής της ΕΚΤ για τα επόμενα οκτώ χρόνια.

Η χορτοφάγος, αθλητική (υπήρξε αθλήτρια της συγχρονισμένης κολύμβησης), αντικαπνίστρια Γαλλίδα πολιτικός χρειάστηκε πάντως να πείσει για τις ικανότητές της τους σκεπτικιστές όταν έφτασε στην Ουάσινγκτον –δεδομένου ότι δεν είναι οικονομολόγος– για να εξωραΐσει την εικόνα του ΔΝΤ στον κόσμο. Την εποχή εκείνη άλλωστε η εικόνα του Ταμείου είχε αμαυρωθεί από το σεξουαλικό σκάνδαλο του συμπατριώτης της, του Ντομινίκ Στρος-Καν, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να διαχειριστεί τους μετασεισμούς της οικονομικής ύφεσης.

Η Λαγκάρντ είναι μητέρα δύο γιων – ο ένας ασχολείται με την εστίαση, ο άλλος είναι αρχιτέκτονας. Παντρεύτηκε και χώρισε δύο φορές, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι ζευγάρι με τον Γάλλο επιχειρηματία Ξαβιέ Ζοκαντί.

Η θητεία της στο ΔΝΤ ανανεώθηκε τον Ιούλιο του 2016 και υπό κανονικές συνθήκες λήγει το 2021.

Από την αρχή, ακούραστα, επικαλούμενη τις μελέτες, η Κριστίν Λαγκάρντ εξηγούσε γιατί η συμμετοχή των γυναικών είναι ουσιαστικής σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη. Διακινδυνεύοντας τις σχέσεις της με τους άνδρες συναδέλφους της, δεν δίστασε μάλιστα να πει ότι η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση θα είχε αποφευχθεί αν η τράπεζα Lehman Brothers (Αδελφοί) λεγόταν Lehman Sisters (Αδελφές), αν δηλαδή είχε περισσότερες γυναίκες σε κορυφαίες θέσεις.

Αρκετές φορές έφερνε ως παράδειγμα τον εαυτό της: για παράδειγμα, μιλάει άπταιστα αγγλικά αλλά πρόσφατα παραδέχτηκε πως όταν ήταν έφηβη το επίπεδό της ήταν «μέτριο», κάτι απαράδεκτο για την κόρη ενός καθηγητή αγγλικής φιλολογίας. Έχει επίσης μιλήσει για τις «αποτυχίες» της, όπως ότι δύο φορές δεν κατάφερε να μπει στη γαλλική σχολή Ena ή ότι την εποχή που εργαζόταν για τη νομική εταιρεία Baker της ανακοίνωσαν πως δεν θα μπορούσε να γίνει συνεταίρος επειδή εκείνη τη χρονιά, λόγω της εγκυμοσύνης της, δεν είχε φέρει αρκετούς πελάτες στον όμιλο.

Το σχεδόν άψογο βιογραφικό της φέρει πάντως μια κηλίδα: την καταδίκη της, το 2016, από τα γαλλικά δικαστήρια για αμέλεια την εποχή που ήταν υπουργός Οικονομικών το 2008, στην υπόθεση του επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί. Δεν της επιβλήθηκε όμως καμία ποινή, λόγω του «διεθνούς κύρους» της.