Αυστρία: Το «Ίμπιζα-γκέιτ» αμαυρώνει ακροδεξιούς και λαϊκιστές

Ο Στράχε κατεγράφη σε βίντεο να προσφέρει δημόσια έργα σε Ρωσίδα κληρονόμο, έναντι χρηματοδοτήσεων για το κόμμα του. Μέχρι η Αυστρία να οδηγηθεί στις εκλογές, τη χώρα θα διοικεί πλέον μία κυβέρνηση μειοψηφίας του OeVP, που ανήκει στην οικογένεια του ΕΛΚ.

Η πρώτη δοκιμασία που καλείται να ξεπεράσει η νέα κυβέρνηση είναι η πρόταση μομφής που κατέθεσε το μικρό αριστερό κόμμα Jetzt (Τώρα) και θα συζητηθεί στη Βουλή τη Δευτέρα. Οι Σοσιαλδημοκράτες του SPOe και το ίδιο το ακροδεξιό FPOe δεν αποκλείουν να ψηφίσουν υπέρ της πρότασης μομφής, αποσύροντας την εμπιστοσύνη τους από τη μονοκομματική κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία σε αυτήν την περίπτωση θα μπορεί να παράξει μόνον μεταβατικό κι όχι ουσιαστικά εκτελεστικό έργο. Στο σημείο αυτό, που αφορά την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση μειοψηφίας, ακόμη κυριαρχεί μεγάλη αβεβαιότητα.

Όμως ποιος βρίσκεται πίσω από την παγίδευση, για να χρησιμοποιήσουμε την ίδια την έκφραση του Στράχε, αναρωτιούνται όλοι οι Αυστριακοί, οι οποίοι έμειναν έκπληκτοι από το γεγονός ότι αν και η 6ωρης διάρκειας βιντεοσκόπηση του ακροδεξιού ηγέτη γυρίστηκε πριν από εμάμιση χρόνο βγήκε στη δημοσιότητα μόλις τώρα. Μάλιστα τα μέσα της λήψης της, μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στην Ίμπιζα, είναι τόσο ευκρινή, που επιτρέπουν να γίνονται αντιληπτές όλες οι συνομιλίες όσων βρίσκονταν εκεί.

Πολλά είναι τα στοιχεία που συνηγορούν σε μία επαγγελματική δουλειά, πιθανώς από στελέχη μυστικών υπηρεσιών και πολλοί υποδεικνύουν πως πίσω από αυτό βρίσκεται το Βερολίνο. Πέραν αυτού, η δημοσίευση του βίντεο έγινε από δύο γερμανικές εφημερίδες, Der Spiegel και Sueddeutsche Zeitung, οι οποίες μάλιστα αρνήθηκαν να παραδώσουν την αυθεντική βιντεοταινία στην αυστριακή δικαιοσύνη.

Η κρίση που ξέσπασε στην Αυστρία είναι άκρως σημαντική για τις συνέπειες που αυτή μέλλει να έχει σε άλλα ευρωπαϊκά ακροδεξιά, ή λαϊκιστικά κόμματα, που ενδέχεται να δουν πλέον στο Ίμπιζα-γκεϊτ ένα σημαντικό εμπόδιο στο εγχείρημά τους να σχηματίσουν μία ενιαία ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο. Σήμερα, τα κόμματα αυτά είναι διηρεμένα σε τρεις ομάδες: α)την ECR, που σχηματίζουν το πολωνικό Δίκαιο και Δικαιοσύνη, το ισπανικό Vox και οι βρετανοί ομόλογοί τους, β) την EFDD, που εξόν από τους ιταλούς του Κινήματος 5 Αστέρων και το κόμμα του Brexit του Νάιτζελ Φάρατζ, περιλαμβάνουν και το γερμανικό AFD, και τέλος γ)την ENF με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, το Ressamblement National της Μαρί Λεπέν και τους αυστριακούς του FPOe.

Αυτό το συνονθύλευμα από παρατάξεις, που διατηρεί στενές επαφές με τη Μόσχα, ατένιζε στην μπλε-μαύρη συμμαχική κυβέρνηση της Αυστρίας, ένα πιθανό μοντέλο συνεργασίας και στο Ευρωκοινοβούλιο μεταξύ ΕΛΚ και ακροδεξιάς, με πρόσωπα αμφιλεγόμενα, όπως ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, να αποτελούν τη γέφυρα μεταξύ των δύο αυτών πολιτικών κόσμων.

Όσον αφορά τούτο το σχέδιο, η κρίση στην Αυστρία ενδέχεται να προκαλέσει το ναυάγιο της γεφύρωσης των διαφορετικών κόσμων της ακροδεξιάς και των δεξιών λαϊκιστών - όπως ήθελε και ο Μάνφρεντ Βέμπερ, υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Από την άλλη, η υπόθεση Στράχε, που ακριβώς βιντεοσκοπήθηκε με τη Ρωσίδα κληρονόμο, αποτελούν ένα πλήγμα στην εικόνα των κομμάτων αυτών, που διατηρούν στενές σχέσεις με τη Μόσχα και δικαιώνουν τις κατηγορίες, που κατά καιρούς έχουν εκτοξευθεί κατά της Ρωσίας, για δόλια εμπλοκή της στα ευρωπαϊκά πράγματα, με Δούρειο Ίππο τα ακροδεξιά και λαϊκιστικά κόμματα.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ένας πεπεισμένος ευρωπαϊστής, ήταν εκείνος που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον «εθνικιστικό κίνδυνο» ενόψει των ευρωεκλογών, υποστηρίζοντας πως οι ακροδεξιές δυνάμεις είναι δυνατόν να καταστρέψουν το ευρωπαϊκό σχέδιο. «Στη Γαλλία πριν πέντε χρόνια ποιος κέρδισε τις εκλογές: Το (ακροδεξιό) Εθνικό Μέτωπο. Η ακροδεξιά επελαύνει στην Ευρώπη, συμμετέχει σε κυβερνήσεις συμμαχίας, ιδίως στην Αυστρία παρά τις περιπέτειες των τελευταίων ημερών και είναι νικηφόρα στην Ιταλία. Ο εθνικιστικός κίνδυνος υπάρχει», τονίζει ο Μακρόν στην βελγική εφημερίδα Le Soir.

Ο Μακρόν απαντά καταφατικά στην ερώτηση εάν οι εκλογές της 26ης Μαΐου «είναι οι κρισιμότερες από το 1979». Απέναντι στην οικονομική και μεταναστευτική κρίση, στον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας, στην κατάρρευση της πολυφωνίας, «χρειάζεται μία Ευρώπη πιο ενωμένη και πιο δυνατή» και τα «πολιτικά κινήματα που είναι ευνοϊκά προς αυτό οφείλουν να κερδίσουν και να εργασθούν από κοινού», κατέληξε ο Μακρόν.