Στα αζήτητα οι πίνακες του Χίτλερ που δημοπρατήθηκαν στη Νυρεμβέργη
Οι πέντε πίνακες ζωγραφικής που αποδίδονταν στον Αδόλφο Χίτλερ δεν βρήκαν τελικά αγοραστή στη δημοπρασία που οργανώθηκε στη Νυρεμβέργη, παρά την κατάσχεση, πριν από λίγες ημέρες, άλλων έργων αμφίβολης αυθεντικότητας.
Οι πίνακες, που εικονίζουν βουκολικά τοπία, ενδέχεται να βγουν ξανά στο σφυρί αργότερα, σύμφωνα με τη λακωνική ανακοίνωση του οίκου δημοπρασιών Weidler.
Οι λόγοι που οδήγησαν στην αποτυχία της δημοπρασίας δεν διευκρινίστηκαν. Ενδέχεται όμως οι επίδοξοι αγοραστές να υπαναχώρησαν, αφενός επειδή η τιμή εκκίνησης θεωρήθηκε υψηλή (από 19.000 έως 45.000 ευρώ) και αφετέρου επειδή έχει αμφισβητηθεί το κατά πόσο τα έργα αυτά ζωγραφίστηκαν πράγματι από τον Χίτλερ.
Μέχρι και την περασμένη Τετάρτη άλλοι 26 πίνακες περιλαμβάνονταν στον κατάλογο των προς πώληση, όμως κατασχέθηκαν από τις αρχές (μαζί με άλλα 37 έργα) στο πλαίσιο μιας έρευνας περί πλαστογραφίας και απόπειρας απάτης.
Όλοι τους έφεραν την υπογραφή "A.H." ή "A.Hitler".
Ο οίκος δημοπρασιών κατάφερε πάντως να πουλήσει σε έναν Γερμανό και έναν "αλλοδαπό" δύο αντικείμενα που ανήκαν στον Χίτλερ: ένα πορσελάνινο βάζο της εταιρείας Meissen (5.500 ευρώ) και ένα τραπεζομάντιλο (630 ευρώ). Μια καρέκλα από λυγαριά, με τιμή εκκίνησης τα 6.500 ευρώ, έμεινε πάντως και αυτή στα αζήτητα.
Τα έργα προέρχονταν από 23 διαφορετικούς συλλέκτες, σύμφωνα με τον οίκο, ο οποίος διευκρίνισε ότι συνεργάζεται με τις αρχές στην έρευνά τους. Επισήμανε επίσης ότι το γεγονός ότι γίνεται επαλήθευση της αυθεντικότητας των κατασχεμένων "δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι πρόκειται για πλαστά".
Πολλοί συλλέκτες, κυρίως από το εξωτερικό, δαπανούν σημαντικά ποσά για να αποκτήσουν ένα έργο φιλοτεχνημένο από τον Χίτλερ ή από άλλα υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί. Ο οίκος Weidler έχει πουλήσει ήδη πολλούς πίνακες που αποδίδονται στον Χίτλερ, μεταξύ των οποίων και δύο ακουαρέλες που έπιασαν τα 32.000 ευρώ το 2009.
Ταυτόχρονα όμως κυκλοφορούν και πολλά πλαστά έργα ή αμφίβολης αυτθεντικότητας. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι είναι πολύ δύσκολο να πιστοποιηθεί η γνησιότητα ενός έργου του Χίτλερ, καθώς δεν υπήρξε ποτέ ένας ακριβής κατάλογός τους, αλλά και λόγω της μετριότητάς τους (ο δικτάτορας δεν είχε γίνει δεκτός στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης). Επιπλέον, η γραφολογική μελέτη της υπογραφής του είναι μια μέθοδος που θεωρείται ανεπαρκής.