Προς μια κεντροαριστερή πλειοψηφία στο ισπανικό κοινοβούλιο

Μιλώντας από το μπαλκόνι των κεντρικών γραφείων του Λαϊκού Κόμματος (PP) στη Μαδρίτη, ο Ραχόι προειδοποίησε ότι οι επόμενες ημέρες δεν θα είναι εύκολες και ότι σε κάθε περίπτωση θα χρειαστεί να γίνουν συμφωνίες.

Τι βγάζουν τα ισπανικά νούμερα

Στις εκλογές (#EleccionesGenerales2015, #20D), όπου ψήφισαν 25.343.047 Ισπανοί, κανένα κόμμα δεν πήρε την απόλυτη πλειοψηφία.

Με βάση τα τελικά αποτελέσματα του υπουργείου Εσωτερικών, τις 350 έδρες του ισπανικού κοινοβουλίου καταλαμβάνουν με 28,72% και 123 έδρες το Λαϊκό Κόμμα, με 22,02% και 90 έδρες το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), ενώ ακολουθούν οι σχηματισμοί των Podemos που αθροιστικά καταλαμβάνουν 69 έδρες και με 13,93% και 40 έδρες οι Ciudadanos (Πολίτες).

Οι παραπάνω 69 έδρες προκύπτουν από τα ποσοστά του Podemos σε εθνικό επίπεδο και τη συνεργασία του σε τρεις περιφέρειες με αριστερά και αυτονομιστικά κόμματα.

Oι Podemos απέσπασαν 42 έδρες συν τις:

1. 12 των En Comú Podem: συμμαχία των Podemos με αριστερά, τοπικιστικά και οικολογικά κινήματα της Καταλονίας, καθώς και την καταλανικήν Ενωμένη Αριστερά της δημάρχου της Βαρκελώνης και επικεφαλής του κινήματος κατά των εξώσεων Άντα Κολάου (Ada Colau),
2. 9 της Compromís És el moment: συμμαχία του προοδευτικού, οικολογικού Coalició Compromís και των Podemos της Βαλένθια,
3. 6 En Marea: συμμαχία των Podemos με την Ενωμένη Αριστερά και προοδευτικών αυτονομιστών της Γαλικίας.

Στην αρχή της εκλογικής βραδιάς, το exit poll της ισπανικής δημόσιας τηλεόρασης είχε δώσει στους Podemos τη δεύτερη θέση, τοποθετώντας το μπροστά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

Για να έχει απόλυτη πλειοψηφία στο ισπανικό κοινοβούλιο ένα κόμμα, πρέπει να έχει 176 έδρες στο σύνολο των 350.

«Πολίτες» ή αυτονομιστές;

Όπως έχουν, πλέον, διαμορφωθεί οι συσχετισμοί στο ισπανικό Κογκρέσο, ο Μαριάνο Ραχόι μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση μόνο με τη στήριξη των Σοσιαλιστών, δηλαδή να αποκτήσει η Ισπανία έναν «μεγάλο συνασπισμό», προοπτική που ο 43χρονος υποψήφιος του αντιπολιτευόμενου PSOE και γενικός γραμματέας του, Πέδρο Σάντσεθ (Pedro Sánchez) έχει αποκλείσει προεκλογικά.

Μέχρι σήμερα, οι αναλυτές θεωρούσαν πολιτική αυτοκτονία μία τέτοια εξέλιξη για τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι παρά τη δεύτερη θέση που κατέλαβαν, βλέπουν τα ποσοστά τους να υποχωρούν στο χειρότερο ποσοστό της ιστορίας τους, επτά σχεδόν ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από την αναμέτρηση του 2011, όπου το Λαϊκό Κόμμα είχε πάρει την αυτοδυναμία.

Οι σαράντα έδρες των Ciudadanos δεν αρκούν στο Λαϊκό Κόμμα (163 έδρες συνολικά) για το σχηματισμό κεντροδεξιάς συνεργασίας συντηρητικών-φιλελευθέρων. Σε περίπτωση που ο Γαλιθιάνος Μαριάνο Ραχόι, o οποίος έχασε τρια εκατομμύρια ψήφους σε τέσσερα χρόνια, καταφέρει να πείσει τον 36χρονο αρχηγό των «Πολιτών» Αλμπέρ Ριβέρα (Albert Rivera), θα χρειαστούν άλλες 13 έδρες από τη δεξαμενή 28 αριστερών και αυτονομιστικών εδρών, πράγμα αμφίβολο αν κρίνει κανείς από την αντιαυτονομιστική και υπερσυντηρητική στάση των Ciudadanos με την πρώτη τους κιόλας εμφάνιση το 2006 στο κοινοβούλιο της Καταλωνίας.

Αντίθετα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα μαζί με τους Podemos αθροίζουν 159 έδρες, που σημαίνει ότι χρειάζονται άλλες 17 από τις 28 έδρες, που κατέχουν η συμμαχία Λαϊκή Ενότητα της Ενωμένης Αριστεράς (2) και τα άλλα πέντε κομμάτων των περιφερειών που θα εκπροσωπηθούν στο Palacio de las Cortes: των αριστερών αυτονομιστών της Καταλωνίας (9) και της συμμαχίας των κεντροδεξιών αυτονομιστών της Καταλωνίας (8) που κατέβηκαν μαζί στις περιφερειακές εκλογές της 27ης Σεπτεμβρίου, καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση, των χριστιανοδημοκρατών εθνικιστών Βάσκων (6), των αριστερών Βάσκων (2) και των εθνικιστών των Καναρίων Νήσων (1). Αν PSOE και Podemos πάρουν τη στήριξη αριστεράς και Καταλανών, τότε δημιουργούνται σενάρια Πορτογαλίας για κεντροαριστερή πλειοψηφία που όμως το ακανθώδες αίτημα για μεγαλύτερη αυτονομία σε νέα βάση.

PSOE, Podemos και Ciudadanos αθροίζουν 199 έδρες και σε αυτήν την περίπτωση το κέντρο βάρους μιας ενδεχόμενης κυβέρνησης μετατοπίζεται προς το κέντρο, τόσο σε σχέση με την απερχόμενη κυβέρνηση, αλλά και όσο με τις προγραμματικές διακηρύξεις των Podemos, που θεωρούνται κόμμα της αριστεράς, και του ηγέτου τους, Πάμπλο Ιγκλέσιας (Pablo Iglesias), ουσιαστικού νικητή των εκλογών.

Η νέα ισπανική Βουλή θα συνέλθει στις 13 Ιανουαρίου του επόμενου έτους και, σύμφωνα με το ισπανικό Σύνταγμα, ο βασιλιάς της Ισπανίας Φίλιππος ΣΤ’ θα δώσει τη διερευνητική εντολή στο πρώτο κόμμα, το οποίο θα πρέπει να λάβει την απόλυτη πλειοψηφία σε έναν πρώτο γύρο ψήφου εμπιστοσύνης και τη σχετική πλειοψηφία σε έναν δεύτερο εντός 48 ωρών. Αν το πρώτο κόμμα δεν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση, η εντολή παραδίδεται στο δεύτερο, σε μια διαδικασία που αναμένεται να εξελιχτεί εντός του Ιανουαρίου και από την οποία θα κριθούν πολλά τόσο εντός όσο και εκτός Ιβηρικής.

Αν δύο μήνες μετά από την πρώτη εντολή, δεν έχει σχηματιστεί κυβέρνηση, η Βουλή διαλύεται και προκηρύσσονται νέες εκλογές, σενάριο το οποίο, αν και δεν φαντάζει μακρινό, αναμένεται να επιβεβαιώσει τη σημερινή λαϊκή εντολή, με ακόμα πιο δυσάρεστο τρόπο για τους εκπρόσωπους του δικομματισμού και του οικονομικού του παραδείγματος.