A’ Παγκόσμιος Πόλεμος: «Το άλογο που δεν μπορούσαν να σκοτώσουν οι Γερμανοί»

Ο «Πολεμιστής» (σ.σ. Warrior στα αγγλικά), το άλογο με το χαρακτηριστικό λευκό αστέρι ανάμεσα στα μάτια του, έφτασε στο Δυτικό Μέτωπο τον Αύγουστο του 1914 και κατάφερε να επιβιώσει για τέσσερα χρόνια -1.461 ημέρες πολέμου, ανάμεσα σε σφαίρες και βλήματα. Επέζησε της φρίκης στο Υπρ, της μάχης του Σομμ και του Πασεντάλε και τώρα βρισκόταν για ακόμη μια φορά στην πρώτη γραμμή, έτοιμος να οδηγήσει το ιππικό σε μια από τις μεγαλύτερες εφόδους της παγκόσμιας ιστορίας.

Τα ηνία κρατούσε ο στρατηγός Τζακ Σίλι, αριστοκράτης και πολιτικός. Ιππέας και άλογο κάλπασαν για περίπου 800 μέτρα -μέσα στη λάσπη και τα νερά- πριν ανέβουν σε έναν λόφο.

Εκείνο το πρωινό της 30ης Μαρτίου 1918, πίσω από το καθαρόαιμο άλογο ακολουθούσαν άλλοι 1.000 ιππείς: καουμπόηδες, έφιπποι της βασιλικής καναδικής αστυνομίας και Αμερικανοί. Η μια ίλη μετά την άλλη ακολουθούσαν τον «Πολεμιστή» και τον Σίλι ενώ το Βρετανικό Βασιλικό Ιπτάμενο Σώμα άνοιγε από αέρος τον δρόμο, ρίχνοντας περί τις 190 βόμβες.

Ο ήλιος άρχισε να δύει και η μάχη έφτασε στο τέλος της. Ο «Πολεμιστής» επέζησε, όπως και οι περισσότεροι έφιπποι που βρίσκονταν υπό τις διαταγές του Σίλι. Και κάπως έτσι οι δυνάμεις της Αντάντ κατάφεραν να καταλάβουν το Moreuil Wood και να φρενάρουν τις γερμανικές δυνάμεις.

«Ο “Πολεμιστής” ήταν τυχερός» λέει στο CNNi ο Μπ. Σκοτ, δημοσιογράφος, εγγονός και βιογράφος του Σίλι.

«Ο παππούς μου ήταν απίστευτα τυχερός με τον “Πολεμιστή”. Τη μια στιγμή στεκόταν δίπλα-δίπλα με ένα άλλο άλογο και το επόμενο λεπτό ένας σκοπευτής σκότωνε το ζώο που ήταν μόλις μια ανάσα από αυτόν…» λέει ο Σκοτ.

Ο ίδιος ο στρατηγός Σίλι είχε πει κάποτε για το άλογό του: «Ακόμη και όταν βλήμα έπεσε μερικά εκατοστά από τα πόδια του, στάθηκε ακίνητος, χωρίς καν να ανησυχήσει -γύρισε μόνο το κεφάλι του και, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κοίταξε τον καπνό…».

Βιβλίο για τον «Πολεμιστή» και τον Σίλι

Το μοναδικό αυτό άλογο επέστρεψε σπίτι του, στη Νήσο Γουάιτ του Ηνωμένου Βασιλείου, το 1918 και έζησε με την οικογένεια Σίλι μέχρι τον θάνατό του, σε ηλικία 33 ετών.

Καναδοί στρατιώτες του έδωσαν το ψευδώνυμο «το άλογο που δεν μπορούν να σκοτώσουν οι Γερμανοί» και βρετανικές εφημερίδες όπως οι Times του Λονδίνου και η Evening Standard έγραψαν επικήδειους για το γενναίο ζώο όταν πέθανε.

Αρκετά χρόνια αφότου είχε πεθάνει, και πιο συγκεκριμένα το 2014, έλαβε το μετάλλιο Dickin για την προσφορά του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ακόμη και σήμερα, όμως, ο κόσμος θυμάται τον ευγενή «Πολεμιστή» και τον θαυμάζει. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, σκηνοθέτης της ταινίας «War Horse», είπε: «Ο “Πολεμιστής” είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα ανθεκτικότητας και δύναμης και αναδεικνύει την καταλυτική συμβολή των αλόγων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Η συμβολή των αλόγων

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος σημάδεψε έναν ολόκληρο αιώνα. Ένας αιματηρός, τετραετής πόλεμος που διαδραματίστηκε σε αγρούς και χωράφια. Ήταν ο πόλεμος που όλοι ήλπιζαν πως θα έβαζε ένα τέλος σε όλους τους υπόλοιπους πολέμους…

Οι άνθρωποι που θυσιάστηκαν δεν πρέπει να ξεχαστούν ενώ η ανθρωπότητα θα πρέπει επίσης να θυμάται ότι σημαντικό ρόλο σε αυτή τη νίκη έπαιξαν και τα ζώα.

Όπως γράφει το CNNi, μόνο ο βρετανικός στρατός έστειλε ένα εκατομμύριο άλογα και μουλάρια στον πόλεμο -αγοράζοντας 617.000 από αυτά από τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Μάλιστα, σύμφωνα με το Εθνικό Στρατιωτικό Μουσείο, η Βρετανία έστειλε περισσότερο σανό και βρώμη στη Γαλλία παρά όπλα!

Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος το 1914, ο βρετανικός στρατός είχε μόλις 25.000 άλογα.

Μέσα σε 12 μόλις ημέρες αγόρασε άλλα 140.000. «Ο βρετανικός στρατός είχε ένα πολύ καλό οργανωτικό σύστημα το 1914 και έπαιρνε συνεχώς άλογα στο ιππικό γιατί αντιλαμβανόταν ότι θα χρειαστούν» λέει ο Σκοτ, και συμπληρώνει:

«Μέχρι το 1915, είχαν αγοραστεί 16.000 άλογα από το Τενεσί των ΗΠΑ και άλλα 2.000 από την Ουρουγουάη. Άλογα παντού!».

«Τα άλογα δεν έχουν επιλογή αλλά θα εργαστούν για εσένα και, σε πολλές περιπτώσεις, θα πεθάνουν για εσένα» είπε ο ίδιος.

«Σήμερα ξεχνάμε πόσο χρησιμοποιούσαν οι παππούδες μας τα άλογα» λέει η Έμμα Μόντσλεϊ, ιστορικός τέχνης.

Η ίδια εξηγεί πως η συμβολή των αλόγων ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τη νίκη. Και οι στρατιώτες του γνώριζαν καλά αυτό… Αυτός ήταν και ο λόγος που φρόντιζαν όσο περισσότερο μπορούσαν τα άλογα.

Ο Μπερτ Στόουκς από τη Νέα Ζηλανδία, που υπηρέτησε στο πυροβολικό, είχε πει κάποτε: «Το να χάσουμε ένα άλογο ήταν χειρότερο από το να χάσουμε άνθρωπο… Οι άνθρωποι μπορούσαν να αντικατασταθούν αλλά δεν ίσχυε το ίδιο και για τα άλογα εκείνη την περίοδο…».

World War One: 'The horse the Germans could not kill'