Το βαρύ τίμημα της ελευθερίας: Ένας πρώην σκλάβος διηγείται…

Το CNNi γνώρισε για πρώτη φορά τον Victory πέρσι τον Οκτώβριο, μερικές μόλις ημέρες αφότου είχε διασωθεί από τους διακινητές ανθρώπινων ψυχών στη Λιβύη.

Ζούσε στις πιο φρικτές συνθήκες που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους… Ήταν ξαπλωμένος σε ένα βρωμερό πάτωμα κάποιου κέντρου κράτησης, εξουθενωμένος. Είχε κατάθλιψη και ήθελε όσο τίποτα άλλο να επιστρέψει στο σπίτι του.

Screen grab CNNi / Εικόνα από το κέντρο κράτησης

Τον Ιανουάριο, τόσο ο Victory όσο και εκατοντάδες ακόμη Νιγηριανοί επαναπατρίστηκαν από τη Λιβύη με τη βοήθεια του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ). Πλέον επέστρεψε στο σπίτι του στην πολιτεία του Έντο και διηγείται όλα όσα βίωσε κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου ταξιδιού του προς την Ευρώπη.

Μιλώντας στο CNNi, λέει ότι τα έκανε όλα για να «χτίσει» ένα καλύτερο αύριο για την μητέρα και τα μικρότερα αδέλφια του.

«Όλα όσα κάνω είναι για αυτούς» είπε ο ίδιος, με τρεμάμενη φωνή.

«Πραγματικά πιστεύω ότι “αύριο” πρέπει να γίνω “κάποιος”»

To hot spot διακίνησης ανθρώπων στη Νιγηρία

Η ιστορία του Victory δεν είναι ιδιαίτερα περίεργη στη Νιγηρία. Η πολιτεία Έντο είναι «hot spot» διακίνησης ανθρώπων και θεωρείται ένα από τα συνηθέστερα σημεία αναχώρησης προς την Ευρώπη. Κάθε χρόνο, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες διακινούνται παράνομα από την περιοχή.

Είναι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν εμπόλεμες ζώνες ή οικονομικοί μετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πουλήσει όλα τα υπάρχοντά τους για να καταφέρουν να χρηματοδοτήσουν αυτό το ταξίδι.

Ο Victory είδε σε κοινωνικά δίκτυα φωτογραφίες που είχαν αναρτήσει φίλοι του σε κοινωνικά δίκτυα -άνθρωποι που είχαν καταφέρει να φτάσουν στην Ευρώπη. Έτσι, αποφάσισε και αυτός να πληρώσει έναν διακινητή για να τον μεταφέρει στην Ιταλία.

Screen grab/ από βίντεο CNNi

Η ιστορία του νεαρού άντρα ξεκινάει τον Ιούλιο του 2016 μαζί με μια ακόμη ντουζίνα Νιγηριανών. Οι διακινητές επιβίβασαν τον Victory και τους υπόλοιπους σε ένα λεωφορείο προς την πόλη Κάνο, στα βόρεια της χώρας. Από εκεί, επιβιβάστηκαν σε ένα άλλο λεωφορείο με προορισμό την πόλη Αγκαντέζ στον Νίγηρα και στη συνέχεια ταξίδεψαν με αυτοκίνητο προς την πόλη Σαμπά στη Λιβύη.

Ο Victory ξόδεψε όλες τις οικονομίες του για να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι.

Το δρομολόγιο που ακολούθησε ο Νιγηριανός είναι αντίστοιχο με αυτό που διακινητές πρότειναν σε δημοσιογράφους του CNNi πριν από λίγο καιρό, προειδοποιώντας, μάλιστα, τις γυναίκες ότι πιθανώς να βιαστούν.

Οκτώ αβάστακτοι μήνες

Ο Victory εξηγεί ότι μόλις έφτασε στη Λιβύη αισθάνθηκε ξαφνικά μια ευφορία. Ο τελικός προορισμός του ήταν πλέον πολύ κοντά. Η αισιοδοξία του, όμως, εξανεμίστηκε γρήγορα, όταν οι διακινητές τον ενημέρωσαν ότι δεν είχε πληρώσει για το επόμενο «σκέλος» του ταξιδιού

Οι διακινητές ζήτησαν από τον κάθε μετανάστη άλλα 1.000 δολάρια, ποσό που δεν μπορούσε κανένας τους να καταβάλει. Με την απειλή όπλων, τους έβαλαν μέσα σε αυτοκίνητα και τους μετέφεραν σε μια φάρμα εκεί κοντά και πουλήθηκαν ως σκλάβοι…

Εκεί, όπως είπε ο Victory, εργάζονταν πολύ σκληρά, τους χτυπούσαν και τους ανάγκαζαν να τηλεφωνούν στις οικογένειές τους και να ζητούν χρήματα, που θα διασφάλιζαν την ελευθερία τους.

Πέρασαν οκτώ μήνες πριν η μητέρα του καταφέρει να συγκεντρώσει το απαιτούμενο ποσό -το οποίο δανείστηκε από γνωστούς και φίλους- και να το στείλει τους διακινητές. Παρότι οι διακινητές του επέστρεψαν να φύγει, πέρασε ακόμη καιρός πριν μπορέσει να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Ο Victory κρατήθηκε για ένα διάστημα και σε κέντρο κράτησης μεταναστών στη Λιβύη.

Στη συνέχεια επέστρεψε στην πατρίδα του και επανενώθηκε με την οικογένειά του. Η χαρά του, όμως, δεν κράτησε για πολύ. Για να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα, η μητέρα του σταμάτησε να πληρώνει το νοίκι με αποτέλεσμα ο σπιτονοικοκύρης να τους κάνει έξωση και η οικογένειά του να βρεθεί για ένα διάστημα στο δρόμο.

Φοβάται ότι είναι βάρος

Η πραγματικότητα αυτή βαραίνει πολύ τον Victory. Ακριβώς επειδή δεν θέλει να επιβαρύνει περαιτέρω την οικογένειά του, επέλεξε να μην μένει μαζί τους. Παρότι δεν είναι πλέον σκλάβος, παραμένει ιδιαίτερα αδύνατος. Τρώει το πολύ ένα γεύμα την ημέρα.

«Εάν θέλω να φάω, ίσως να φάω μια φορά… Και αυτό πρέπει να είναι το βράδυ» είπε ο ίδιος, εμφανώς συναισθηματικά φορτισμένος.

«Έτσι είναι. Εάν ερχόμουν πάλι εδώ και καθόμουν μαζί τους, έτρωγα μαζί τους εκεί που δεν υπάρχει και πολύ φαγητό… Πρέπει απλώς να αντιμετωπίσω τα πάντα μόνος μου» συμπλήρωσε ο Victory.

Όταν το CNNi ενημέρωσε τον Victory ότι πολλοί από τους αναγνώστες τον θεωρούν ήρωα λόγω όλων όσων έζησε, ο ίδιος χαμογέλασε.

«Αισθάνομαι σαν ήρωας… Πολλοί πήγαν εκεί και δεν επέστρεψαν» είπε ο Victory. Παρότι επέστρεψε στη φτώχεια και στις δυσκολίες που τον οδήγησαν να πάρει την απόφαση να γίνει μετανάστης, ο Victory δηλώνει πεπεισμένος ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα υπάρξει ένα «ευτυχισμένο τέλος» και για αυτόν.

«Πρέπει να κάνω κάτι με τη ζωή μου» δήλωσε ο νεαρός, και ολοκλήρωσε λέγοντας: «Όλα θα πάνε καλά. Απλά πρέπει να συνεχίσω τη ζωή μου…».

After finding freedom, this former slave is now homeless and hungry, by Lillian Leposo, Nima Elbagir and Dominique van Heerden