H διαμάχη Ρωσίας-Τουρκίας δεν είναι παγκόσμιος πόλεμος;

Ας κάνουμε μία "βουτιά" στο παρελθόν για να δούμε τι έχει δημιουργήσει ο πόλεμος στη Συρία.

Μερικές μόνο ημέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, μια από τις χειρότερες επιθέσεις αυτού του είδους στην Ευρώπη από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και ενώ οι Βρυξέλλες βρίσκονται, εν μέρει, υπό στρατιωτικό έλεγχο, μέλος του ΝΑΤΟ καταρρίπτει ρωσικό μαχητικό.

Αν αυτό είχε συμβεί στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τώρα θα εξετάζαμε την πιθανότητα μιας πυρηνικής σύρραξης. Ευτυχώς, αυτό το ενδεχόμενο δεν υφίσταται.

Αντί να πληκτρολογεί κωδικούς για τα πυρηνικά του όπλα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ζήτησε τη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ενώ το ΝΑΤΟ προχώρησε στη δική του έκτακτη συνάντηση.

Ας μην παρερμηνεύουμε τις κινήσεις που γίνονται ως δείγμα ηρεμίας. Η οργισμένη Ρωσία αποκάλεσε την Τουρκία "συνεργό στον τρόμο" και ο Πούτιν προειδοποίησε για "αυστηρές επιπτώσεις".

Αυτές είναι οι τελευταίες εξελίξεις στην πιο περίπλοκη διαμάχη παγκοσμίως.

Αμέσως μετά τη σφαγή στο Παρίσι, ο πάπας Φραγκίσκος είπε πως οι επιθέσεις ήταν μέρος κομματιού του τρίτου παγκοσμίου πολέμου που ζούμε. Όμως αυτό που έχει αρχίσει να γίνεται η παγκόσμια σύρραξη του αιώνα μας, είναι ο πόλεμος στη Συρία.

Η αρχή όλων βρίσκεται στο 2011, όταν ο Μπασάρ αλ Άσαντ "απάντησε" στα αιτήματα των πολιτών για δημοκρατία και περισσότερες ελευθερίες, σφαγιάζοντας διαδηλωτές. Έκτοτε, η Συρία μετατράπηκε σε μία παγκόσμια δίνη βίας, μία "μαύρη τρύπα" που καταπίνει τις άλλες συρράξεις. Μέρα με τη μέρα, ο αριθμός των συγκρούσεων που τροφοδοτούν τον πόλεμο μεγαλώνει. Καταφτάνουν συνεχώς ενισχύσεις και καινούργια όπλα.

Ξεκίνησε ως ακτιβισμός υπέρ της δημοκρατίας κατά των δυνάμεων του Άσαντ. Τώρα, μαγνητίζει οπλισμένες ομάδες που μάχονται η μία την άλλη. Μετριοπαθείς εναντίον εξτρεμιστών και με τη σειρά τους οι εξτρεμιστές κατά των απόλυτα εξτρεμιστών.

Εκτός από τον "κύριο" πόλεμο στη Συρία, ταυτόχρονα μαίνεται και εκείνος των Σιιτών κατά των Σουνιτών, των Αράβων κατά των Ιρανών. Η λιβανέζικη Χεζμπολάχ η οποία υποστηρίζεται από το Ιράν πολεμά παραστρατιωτικούς οι οποίοι υποστηρίζονται από τους Άραβες των χωρών του Κόλπου.

Η Αλ Κάιντα (μέτωπο Αλ Νούσρα) ανταγωνίζεται με το Ισλαμικό Κράτος, την ίδια ώρα που οι Κούρδοι πολεμάνε τον ISIS και συγχρόνως το συριακό στρατό.

Τέλος, η Τουρκία πολεμά τους Κούρδους, ενώ πιέζει για την έξοδο του Άσαντ και είναι πιο ήπια με τον ISIS.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα να πούμε, πολύ βαθύτερες γεωπολιτικές συνέπειες. Υπάρχουν η Ρωσία, οι ΗΠΑ και η αντί-ISIS συμμαχία. Σύντομα θα υπάρξει και γαλλικό - φιλογαλλικό μπλοκ κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Διακυβεύονται πολύ περισσότερα σε αυτή την ιστορία απ' όσα φαίνονται με μια πρώτη ματιά.

Ενώ Ρωσία και Τουρκία έχουν εισέλθει στη μάχη κατά του Ι.Κ., τον πιο τρομερό εχθρό του "πολιτισμένου" κόσμου, η πραγματικότητα είναι πως και οι δύο έχουν άλλους σκοπούς και στόχους στο μυαλό τους.

Η Ρωσία για αρχή δεν βρίσκεται στη Συρία για να πολεμήσει τον ISIS αλλά για να σώσει το καθεστώς Άσαντ ο οποίος είναι στενός της σύμμαχος.

Η Τουρκία από την άλλη έχει δύο στόχους:

Αφενός θέλει να κόψει τα φτερά της ανεξαρτησίας των Κούρδων, αφετέρου θέλει την πτώση του Άσαντ. Οι σκοποί της Τουρκίας διαφέρουν κάπως από αυτούς του ΝΑΤΟ διότι η Άγκυρα μπορεί να καλοβλέπει τον ISIS ως εχθρό των Κούρδων, από την άλλη όμως συμφωνεί με τη συμμαχία στην "έξοδο" του Άσαντ.

Το γεωπολιτικό παιχνίδι αυξάνεται περισσότερο από τη στιγμή που η Ρωσία προσπαθεί να υπονομεύσει την αμερικανική κυριαρχία στη Μέση Ανατολή. Ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος προσπαθούσε να προχωρήσει με ιδιαίτερα προσεκτικές κινήσεις στον περιορισμό και στη μείωση της ισχύος του ISIS, ο Πούτιν έστειλε τεράστια στρατιωτική δύναμη στη Συρία, ώστε να αλλάξει τους συσχετισμούς στην κρίση.

Εκτιμάται πως ο Άσαντ ίσως να έπεφτε, αλλά ο Πούτιν κατάφερε να τον κρατήσει για άγνωστο ακόμα πόσο. Και τώρα που το Ισλαμιστικό Κράτος τρομοκρατεί την Ευρώπη με τις επιθέσεις του, είναι πιο πιθανό για ο Άσαντ να επιβιώσει.

Περίπλοκο; Μπερδευτήκατε; Αυτή είναι μόνο η επιφάνεια.

Κάθε πλευρά σε αυτή τη διαμάχη έχει εχθρούς και φίλους σε αντίθετες πλευρές.

Όμως, ακριβώς έτσι είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος: Γεμάτος με περίεργες συναναστροφές, αντιπαλότητες και διαμάχες αλλά και συμμαχίες βασισμένες στο συμφέρον. Δεν απαιτείται ιδεολογική ή άλλου είδους σαφήνεια για να υπάρξει ένας παγκόσμιος πόλεμος.

Ο "παγκόσμιος πόλεμος" στη Συρία ήδη καταγράφει ρεκόρ από χώρες και αντιμαχόμενες παρατάξεις. Τον περασμένο χρόνο, οι ΗΠΑ σχημάτισαν μία πλατιά συμμαχία αποτελούμενη από 60 κράτη. Από την Νότια Κορέα μέχρι την Αυστραλία, οι κυβερνήσεις λαμβάνουν μέρος, με διαφορετικό βέβαια τρόπο η κάθε μία, σε αυτή την "καμπάνια", για να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος.

Ποιός βομβαρδίζει τη Συρία;

Εν τω μεταξύ ο ISIS έχει μεγαλώσει το πεδίο δράσης του, έχει απλωθεί και σε άλλες περιοχές. Έχει και αυτό τους συμμάχους και οπαδούς του οι οποίοι εξαπολύουν επιθέσεις ανά τον κόσμο.

Αν και η βάση της οργάνωσης είναι στη Συρία, ελέγχει και μέρος του Ιράκ. Οπαδοί και πιστοί του βρίσκονται στην Λιβύη, στο Σινά της Αιγύπτου, στην Νιγηρία και σε άλλα μέρη της Αφρικής. Επιπλέον, οι μικρότερες οργανώσεις που έχουν δηλώσει σύμμαχοι με το Ισλαμικό Κράτος και σε αυτό το είδος διοίκησης με κέντρο το χαλιφάτο, ξετυλίγονται σε δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, φτάνοντας μέχρι το Αφγανιστάν, την Ινδονησία, το Πακιστάν, την Αλγερία και τις Φιλιππίνες.

Απόδειξη για αυτό είναι το γεγονός πως πολλοί μαχητές του ISIS που σκοτώνονται σε Συρία και Ιράκ είναι διαφόρων εθνικοτήτων. Η προπαγάνδα του ISIS έχει στοχεύσει στους Αμερικανούς, τους Βρετανούς, τους Αιγύπτιους, τους Ιαπωνέζους, τους Κορεάτες και τους Κινέζους.

Οι πρόσφυγες από τη Συρία έχουν βρει καταφύγιο ακόμα και στην Ουρουγουάη, ενώ οι τρομοκρατικές επιθέσεις έχουν σκοτώσει ανθρώπους στη Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο, την Τουρκία, αλλά και τη Γαλλία, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Νιγηρία και τη Δανία.

Μετά όλα αυτά τα στοιχεία, η ερώτηση είναι: Μοιάζει με παγκόσμιο πόλεμο ή όχι;

Πηγή CNN How is this not World War III?

Frida Ghitis