Στα καταφύγια της Ουκρανίας: Ξορκίζουν τον φόβο με τραγούδια και το κλάμα των παιδιών με παραμύθια

Το φαγητό και το νερό μερικές φορές σπανίζουν και το πάτωμα είναι παγωμένο. Όμως δεν παραπονιούνται: «Είναι πολύ πιο δύσκολο για τους στρατιώτες στο μέτωπο. Είναι ντροπιαστικό να παραπονιόμαστε για το παγωμένο πάτωμα, τα ρεύματα και τις τρομερές τουαλέτες», είπε μια 74 γυναίκα στο καταφύγιο όπου μπήκαν δημοσιογράφοι του Associated Press οι οποίοι περιγράφουν τις εικόνες.

Σε αυτοσχέδια καταφύγια γύρω από την Ουκρανία, οικογένειες προσπαθούν προστατευτούν και να επιβιώσουν ενώ απ΄έξω ακούγονται οι ήχοι από το τρομακτικό κροτάλισμα από τις σφαίρες και τις οβίδες του πολέμου.

Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έσπευσαν να περάσουν άλλη μια νύχτα στο δίκτυο του μετρό του Κιέβου καθώς οι σειρήνες αεροπορικής επιδρομής ούρλιαζαν την Κυριακή.

«Ένα τρομερό όνειρο... Μου φαίνεται ότι δεν μου συμβαίνουν όλα αυτά. Τα μάτια βλέπουν, αλλά το μυαλό αρνείται να πιστέψει», είπε μια 37χρονη που καθόταν σε ένα στρώμα στο σταθμό του μετρό Pecherskaya του Κιέβου.

«Την τέταρτη νύχτα, μπορώ ακόμη και να κοιμηθώ και να ονειρεύομαι», είπε. «Αλλά το ξύπνημα είναι ιδιαίτερα δύσκολο».

Επικέντρωσε τις σκέψεις της στο πιάνο με ουρά και τους φόβους της να το χάσει – «ένα εξαιρετικό όργανο, που κληρονόμησε από τον παππού μου, επέζησε του τελευταίου πολέμου».

Οι μάχες συνεχίζονται στη Μαριούπολη στη νοτιοανατολική Ουκρανία, όπου οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν μέχρι στιγμής αποτρέψει τον ρωσικό στρατό από το να καταλάβει το στρατηγικό οχυρό στην Αζοφική Θάλασσα.

«Ο Θεός να μην χτυπήσει κανένας πύραυλος. Γι' αυτό μαζέψαμε τους πάντες εδώ», είπε ένας εθελοντής ο οποίος βοήθησε να οργανωθεί ένα καταφύγιο στο υπόγειο ενός γυμναστηρίου της πόλης.

Το καταφύγιο αντιμετώπισε ελλείψεις σε πόσιμο νερό, τρόφιμα και βενζίνη για γεννήτριες από την έναρξη των μαχών την περασμένη εβδομάδα, οπότε οι κάτοικοι φέρνουν ό,τι μπορούν για να εφοδιάσουν.

Πολλοί στο καταφύγιο θυμήθηκαν τον βομβαρδισμό το 2014, όταν αυτονομιστές που υποστηρίζονταν από τη Ρωσία κατέλαβαν για λίγο την πόλη. Η Άννα Ντελίνα επέζησε από αυτό και απέκτησε δύο παιδιά. Τώρα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να τους παρηγορήσει με χαλαρωτικά λόγια και χάδια καθώς αγκαλιάζονται κάτω από κουβέρτες σε ένα κρύο πάτωμα γυμναστηρίου.

«Τώρα συμβαίνει το ίδιο, αλλά τώρα είμαστε με παιδιά», είπε.

Συγκινητικές εικόνες από τα καταφύγια

Στο Kramatorsk στα ανατολικά της χώρας, ένα ζευγάρι αγκαλιάζεται σεο σταθμό πριν η γυναίκα επιβιβαστεί σε ένα τρένο που κατευθύνεται δυτικά.

Οι πρόσφυγες πέφτουν από την εξάντληση μετά το πέρασμα τους στην Πολωνία.

Στο Κίεβο, εν αναμονή της ρωσικής επίθεσης, ο σταθμός του μετρό Pecherskaya όπου κοιμούνται οι κάτοικοι, είναι γεμάτη με καροτσάκια για μωρά διάσπαρτα με πορτ-μπεμπέ.

Στην αρχή, οι αρχές απαγόρευσαν τα κατοικίδια, αλλά στη συνέχεια παρέβλεψαν την απαγόρευση. Γάτες και σκυλιά τώρα στριμώχνονται δίπλα στους ιδιοκτήτες τους.

Το διαδίκτυο λειτουργεί και όλοι διαβάζουν εκεί τις εξελίξεις. Η πιθανή συμμετοχή της Λευκορωσίας στον πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας έχει γίνει ένα από τα πιο συζητημένα θέματα, ενώ οι πολίτες προειδοποιούνται συνεχώς για Ρώσους σαμποτέρ που φέρεται να προσπαθούν να προκαλέσουν πανικό στο Κίεβο.

«Οι Ουκρανοί, οι Λευκορώσοι και οι Ρώσοι δύσκολα μπορούν να αποκαλούνται αδέρφια τώρα», είπε ένας 69χρονος μηχανικός.

Οι ομάδες της αστυνομίας κατεβαίνουν στο σταθμό του μετρό, ελέγχουν έγγραφα, μοιράζουν νερό και, μεταξύ άλλων, συμβουλεύουν τους ανθρώπους εάν είναι ασφαλές να βγουν έξω.

Με τον εθνικό ύμνο στα χείλη και την ελπίδα για ειρήνη

Ξένοι μαθητές από την Αφρική ένωσαν τη φωνή τους στο τραγούδι των Ουκρανών προς τα παιδιά τους, για να τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο: «Η Ουκρανία δεν έχει πεθάνει ακόμα, Δόξα στην Ουκρανία!» και να φωνάξουν πως η ελπίδα δεν έχει σβήσει:

«Υπάρχει ελπίδα (για διαπραγματεύσεις) γιατί όλοι θέλουν ειρήνη και κάποιου είδους αποτέλεσμα ώστε να μην σκοτώνονται άμαχοι», λέι η Ντελίνα, μητέρα δύο μικρών παιδιών.