Έγχρωμη εγκατάλειψη (pics)
Είναι κάποια παλιά σπίτια, ανατολικά του νομού Δράμας, ακατοίκητα, που με πείσμα κρατάνε το χρώμα στους τοίχους τους.
Τα περισσότερα είναι πάνω από εκατό χρόνων -χτίστηκαν πριν το 1922 από μουσουλμάνους.
Με την ανταλλαγή, έφυγαν και ήρθαν οι πρόσφυγες να τα κατοικήσουν.
Τώρα μένουν μετέωρα στον χρόνο, μαζί με την σκόνη, τις αράχνες, τις νυχτερίδες, μέχρι να τα καταπιεί η φύση.
Μέχρι τότε όμως, κρύβουν κομμάτια-τοίχους σαν κάδρα, σαν πίνακες ζωγραφικής.
Διατηρούν ένα έντονο χρώμα, σαν μια γιαγιά που δεν λέει να κρεμάσει το κραγιόν της, κόντρα στις ρυτίδες, κόντρα στις ρωγμές.
Είναι τοίχοι, που έχουν αντικείμενα -ίχνη μιας προηγούμενης ζωής.
Μπορεί ο άνθρωπος χρόνια να λείπει, αλλά μια ζεκέτα, ένα εικονοστάσι, ένα παντελόνι, ένα μαντήλι, κάτι φωτογραφίες αντέχουν όσο αντέχει το καρφί.
Μοιάζουν με σηματοδότες, που έχουν κολλήσει στο πορτοκαλί -ούτε κόκκινο ούτε πράσινο, μια ενδιάμεση κατάσταση, μέχρι να πέσει η σκεπή.
Σαν μια προϊστορία, που γυρίζει γύρω από την ουρά της -την δάγκωσε μία φορά και κοκάλωσε.
Τοίχοι που μοιάζουν με απουσιολόγους, σαν κέρινα ομοιώματα, σαν το υπόλοιπο μιας αφαίρεσης.
Έγχρωμη εγκατάλειψη με στίγμα, κάτι σαν χειραψία που βιαστικά έκλεισε ανοιχτούς λογαριασμούς.
Όλα έγιναν ερήμην, κι όμως, αυτοί οι τοίχοι ξέρουν να ποζάρουν στον φακό.