Παγκόσμια Ημέρα Kατά των Ναρκωτικών: άκρως επικίνδυνες συνθετικές ουσίες, ο νέος εφιάλτης

«Ο σκοπός μου στη ζωή δεν ήταν να ζω... ήταν να “φτιάχνομαι”. Έπεφτα, ακολουθώντας μια καθοδική σπείρα, προς ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Μέσα σε αυτά τα χρόνια στράφηκα στην κοκαΐνη, στη μαριχουάνα και στο αλκοόλ, έχοντας τη λανθασμένη εντύπωση ότι θα μου επέτρεπαν να δραπετεύσω από τα προβλήματά μου. Απλώς έκαναν τα πράγματα χειρότερα. Είχα τα πάντα, μια καλή δουλειά, χρήματα, μια αξιαγάπητη οικογένεια και παρόλα αυτά, μέσα μου ένιωθα κενός. Σαν να μην είχα τίποτα. Όλα αυτά τα χρόνια χρήσης συνέχιζα να λέω στον εαυτό μου ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά και ότι θα σταματούσα οριστικά. Ποτέ δεν το έκανα. Υπήρχαν ακόμα και στιγμές που σκεφτόμουν να παραιτηθώ από τη ζωή» λέει ο Τζον, ένας πρώην χρήστης ουσιών.

Η συγκλονιστική αυτή μαρτυρία δημοσιεύεται στην σελίδα της ΜΚΟ «Ένας Κόσμος χωρίς Ναρκωτικά».

Είναι η αποτύπωση του εφιάλτη που ζουν οι χρήστες ναρκωτικών.

Πολλοί από αυτούς επέλεξαν να πάρουν αυτόν τον κατηφορικό δρόμο για να γλιτώσουν από την ίδια τη ζωή. Πίστεψαν ότι θα καταφύγουν στον κόσμο των ναρκωτικών και θα λύσουν τα προβλήματα τους, όμως απέκτησαν χειρότερα.

Άλλοι χρήστες παραδέχονται ότι ξεκίνησαν να παίρνουν ουσίες επειδή τους άρεσε η πρώτη φορά. Ένιωθαν ευφορία, διασκέδαζαν καλύτερα, λένε. Βέβαια αυτό κατέληξε σε εφιάλτη από ένα σημείο και μετά.

Σε ό,τι αφορά τους εφήβους οι αιτίες είναι συνήθως διαφορετικές. Ξεκινούν ή δοκιμάζουν ουσίες διότι θεωρούν είτε πως έτσι επαναστατούν είτε ότι γίνονται αποδεκτοί από συνομηλίκους τους. Μερικές φορές ισχύουν και τα δύο.

Κοινός παρονομαστής για όλους είναι το μεγάλο σωματικό και ψυχικό κόστος. Ορισμένοι πληρώνουν αυτή την επιλογή με την ίδια τους τη ζωή.

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα

«Η 8ετής οικονομική κρίση έχει διαμορφώσει στους νέους μας μια άποψη τέτοια που βλέπουν μόνο αδιέξοδα. Αντίστοιχα στους ανθρώπους που έχουν εκτεθεί στην χρήση ουσιών τους έχει μειώσει το κίνητρο για θεραπεία με την εξής λογική: κι αν σταματήσω να παίρνω ουσίες τι θα κάνω μετά;» λέει στο CNN Greece, o Βασίλης Γκιτάκος, διευθυντής του ΚΕΘΕΑ.

Η έλλειψη προοπτικής έχει επιδεινώσει τους δείκτες ψυχικής και σωματικής υγείας όλου του πληθυσμού.

Ιδιαίτερα όμως πλήττονται όσοι είναι ήδη πιο επιβαρυμένοι, σωματικά, ψυχολογικά και κοινωνικά. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και οι χρήστες ουσιών.

Με βάση τα στοιχεία που έχει συλλέξει το ΚΕΘΕΑ μέσα από τα προγράμματα μείωσης της βλάβης, παρατηρείται σημαντική επιδείνωση στην κατάσταση των πιο περιθωριοποιημένων χρηστών. Συγκεκριμένα:

• το 2010, το 24% δήλωνε ότι διαθέτει προσωρινή ή καθόλου στέγη,
  
• το 2017, το 50% των χρηστών στην Αθήνα είναι άστεγοι
  

Το γεγονός αυτό επιδεινώνει τη γενική κατάσταση των εξαρτημένων και τον κοινωνικό τους αποκλεισμό.

Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης η ενημέρωση δεν μπορεί να είναι από μόνη της μέθοδος πρόληψης.

Οι νέοι χρειάζονται κίνητρα διαφορετικά. Ο κίνδυνος να λοξοδρομήσουν για να «ταξιδέψουν» σε μια πιο «ευχάριστη» καθημερινότητα, αυξάνεται.

«Η ηλικία έναρξης της χρήσης συμπίπτει με την ηλικία διακοπής από το σχολείο. Πράγμα που σημαίνει ότι ένας νέος άνθρωπος αναζητά έναν χώρο για να μπορέσει να κοινωνικοποιηθεί ή να αποκτήσει κάποιες δυνατότητες για να σχετίζεται με τους φίλους του και με το άλλο φύλλο. Αναζητά μια ταυτότητα και ένα νόημα» λέει ο κύριος Γκιτάκος.

ΟΚΑΝΑ

Το 2010 οι χρήστες ηρωίνης ήταν, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΚΑΝΑ, 25.000 με 30.000. Όσο περνούν τα χρόνια ο αριθμός των ατόμων που 'μπαίνουν' στην ηρωίνη μειώνεται, γι’ αυτό και οι ειδικοί μιλούν για γήρανση του πληθυσμού των εξαρτημένων από οπιούχες ουσίες.

Αυτή την στιγμή οι χρήστες ηρωίνης είναι περί τις 17.000. Από αυτούς οι 9.000 έχουν μπει σε πρόγραμμα υποκατάστασης (μεθαδόνη), άλλοι 3.000 εξαρτημένοι έχουν μπει σε άλλα προγράμματα εκτός ΟΚΑΝΑ ενώ 5.000 χρήστες αρνούνται να μπουν σε πρόγραμμα και ζουν στον δρόμο.

Τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έχει αυξηθεί η χρήση συνθετικών ουσιών που είναι φθηνότερες από την ηρωίνη αλλά πιο επικίνδυνες. Σε αυτές συγκαταλέγονται και τα συνθετικά κανναβινοειδή.

«Είναι χάπια, είναι ενέσιμα, είναι σε διάφορες μορφές. Κυρίως διεγερτικά φάρμακα τα οποία παρασκευάζονται κάτω από άθλιες συνθήκες μέσα σε οικιακά εργαστήρια, με αποτέλεσμα να είναι επικίνδυνη η χρήση τους. […] Κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, γίνεται μεγάλη κυκλοφορία μέσω του διαδικτύου» λέει στο CNN Greece ο Ευάγγελος Καφετζόπουλος, πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ.

Αυτό που επισημαίνουν οι ειδικοί είναι ότι οι περισσότεροι από τους χρήστες ηρωίνης είναι πολυ-χρήστες δηλαδή «φτιάχνονται» με διάφορες εξαρτητικές ουσίες. Μάλιστα μπορεί να τις παίρνουν και ταυτόχρονα.

Ο αριθμός αυτών που κάνουν αποκλειστικά κοκαΐνη είναι μικρός.

ΚΕΘΕΑ

7 στους 10 οι οποίοι επιλέγουν να μπουν σε στεγνό πρόγραμμα (δηλαδή, δίχως υποκατάστατο) καταφέρνουν να τελειώσουν την θεραπεία.

Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ)

Τα προγράμματα θεραπείας που εφαρμόζει ο ΟΚΑΝΑ χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

• Στα προγράμματα υποκατάστασης (μεθαδόνη) όπου ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 45 έτη. Συνήθως σε αυτά εντάσσονται άτομα τα οποία είναι πολλά χρόνια χρήστες, άστεγοι, χωρίς οικογενειακό περιβάλλον, άνεργοι και επιβαρυμένοι σωματικά και ψυχολογικά.
  
• Στα στεγνά προγράμματα (δίχως υποκατάστατο), με μέσο όρο τα 35 έτη
  

Για να επιλέξει ένα εξαρτημένο άτομο ποια θεραπεία θα ακολουθήσει μπορεί να ζητήσει βοήθεια από τους θεραπευτές του ΟΚΑΝΑ:

«Συνήθως τα άτομα που οδηγούνται στα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα είναι άτομα μικρότερης ηλικίας, τα οποία στηρίζονται από την οικογένεια. Πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις για να μπορέσει να ολοκληρώσει την θεραπεία στο στεγνό πρόγραμμα. Όταν έχουμε χρήστες οι οποίοι είναι 15-20 χρόνια στη χρήση, είναι σωματικά και ψυχικά βεβαρημένοι που έχουν προβλήματα με τον νόμο, πολλά από αυτά τα άτομα δεν επιθυμούν την διακοπή του υποκατάστατου οπότε σε αυτούς εφαρμόζουμε μια συντήρηση για όσο χρονικό διάστημα επιθυμούν» λέει ο κύριος Καφετζόπουλος.

Πρόγραμμα Υποκατάστασης (Μεθαδόνη)

Στον ΟΚΑΝΑ τα περισσότερα προγράμματα είναι υποκατάστασης.

Τον Ιανουάριο του 1996 ο ΟΚΑΝΑ ξεκίνησε το πρώτο στη χώρα μας Πρόγραμμα Υποκατάστασης με χορήγηση μεθαδόνης, και ίδρυσε τις δύο πρώτες μονάδες υποκατάστασης, μία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη.

Η υποκατάσταση εφαρμόζεται σήμερα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η θεραπευτική αυτή μέθοδος καλύπτει περίπου τα 2/3 των θέσεων θεραπείας.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά τα οφέλη της συγκεκριμένης θεραπείας, καθώς τα επιστημονικά δεδομένα από τις άλλες χώρες και τη δική μας δείχνουν ότι αυτή συμβάλλει στη μείωση της εγκληματικότητας, των λοιμωδών νοσημάτων, των θανάτων που συνδέονται με τα ναρκωτικά καθώς και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ ταυτόχρονα βοηθά στην κοινωνική επανένταξη των θεραπευμένων.

Η θεραπεία υποκατάστασης δεν είναι πανάκεια, ούτε αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία για όλα τα εξαρτημένα από οπιούχες ουσίες άτομα. Για το λόγο αυτό άλλωστε, τίθενται προϋποθέσεις, όπως η ηλικία και η προηγούμενη προσπάθεια θεραπείας σε «στεγνό» θεραπευτικό πρόγραμμα.

Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι ένα άτομο είναι προτιμότερο να πετύχει την πλήρη απεξάρτησή του από το να παίρνει ένα φάρμακο -ενδεχομένως για πολλά χρόνια.

Όμως υπάρχουν χρόνιοι και βαριά εξαρτημένοι χρήστες που δεν κατορθώνουν να απεξαρτηθούν στα «στεγνά» προγράμματα και επομένως έχουν ανάγκη από μια θεραπεία μακράς διάρκειας με υποκατάστατα.

Στην φάση ιατρικής συντήρησης μπορεί να μείνει κάποιος και εφ’ όρου ζωής.

Στη κατηγορία αυτή εμπίπτουν και άτομα με χρόνια νοσήματα π.χ. διαβήτη, υπέρταση, επιληψία, ψυχικές διαταραχές.

Στο Πρόγραμμα Υποκατάστασης παρέχεται φαρμακευτική θεραπεία σε συνδυασμό με ψυχοκοινωνική υποστήριξη και θεραπεία της ψυχιατρικής και σωματικής συννοσηρότητας.

Σήμερα το δίκτυο των Θεραπευτικών Μονάδων Φαρμακευτικής Αντιμετώπισης της Εξάρτησης του ΟΚΑΝΑ αριθμεί 60 Μονάδες σε όλη την Ελλάδα. Στόχος του ΟΚΑΝΑ είναι η δημιουργία μίας Μονάδας σε κάθε νομό της χώρας.

Πρόγραμμα χωρίς υποκατάσταση

Τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα στηρίζονται στην εντατική ψυχοκοινωνική θεραπεία, χωρίς τη χρήση υποκατάστατων και έχουν στόχο την απεξάρτηση των χρηστών από όλες τις ουσίες και την πλήρη κοινωνική επανένταξή τους.

Τα «στεγνά» προγράμματα που λειτουργεί ο ΟΚΑΝΑ ή συνεργάζεται για τη λειτουργία τους είναι:

• Μονάδα Εφήβων/Νέων Αθήνας «Ατραπός»
  
• Δίκτυο Θεραπευτικών Υπηρεσιών Πάτρας "Γέφυρα"
  
• Πρόγραμμα Πολλαπλής Παρέμβασης Ρεθύμνου
  
• Δίκτυο Θεραπευτικών Υπηρεσιών Χανίων
  
• Πρόγραμμα «Αθηνά» (σε συνεργασία με την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών)
  
• Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας (σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)
  

Διαδραστικός χάρτης με όλες τις δομές του ΟΚΑΝΑ

Λίστα Αναμονής

Ένα από τα πιο σοβαρά αγκάθια στην λειτουργία του ΟΚΑΝΑ, σε ό,τι αφορά το κομμάτι της θεραπείας, ήταν οι λίστες αναμονής.

«Από τότε που φτιάχτηκε ο ΟΚΑΝΑ είχε δημιουργηθεί μια λίστα αναμονής μεγάλη. Μέσα σε αυτά τα χρόνια που μας πέρασαν είχε φτάσει τα 6.000 άτομα και ο χρόνος αναμονής το 2010 ήταν τα 5 χρόνια! Υπήρχαν δηλαδή αιτήματα ανθρώπων για θεραπεία κι εμείς μπορούσαμε να τα εξυπηρετήσουμε σε βάθος 5ετίας» λέει στο CNN Greece ο Ευάγγελος Καφετζόπουλος, πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ.

Για να αντιμετωπιστεί αυτό το δομικό πρόβλημα και να εξαλειφθούν οι λίστες αναμονής έγιναν δύο κινήσεις:

Το 2011 οι μονάδες υποκατάστασης μετακινήθηκαν στα νοσοκομεία οπότε αυξήθηκε ο αριθμός τους και βελτιώθηκαν οι παροχές

Πέρυσι το υπουργείο υγείας αύξησε τον προϋπολογισμό του ΟΚΑΝΑ κατά 30%

Δράσεις στον δρόμο (Street Work)

Υπάρχει πληθυσμός ο οποίος αρνείται να λάβει βοήθεια. Σε μια προσπάθεια να μην υπάρξει μετάδοση λοιμωδών νοσημάτων τόσο μεταξύ των χρηστών όσο και εν γένει αλλά και για λόγους μείωσης της βλάβης, ομάδες του ΟΚΑΝΑ βγαίνουν στον δρόμο και προσεγγίζουν τα εξαρτημένα άτομα.

«Τους πλησιάζουμε, γίνεται συζήτηση και στη συνέχεια τους δίνουμε καθαρά υλικά γιατί πολλά από αυτά τα άτομα κάνουν ενέσιμη χρήση. Οπότε τους δίνουμε σύριγγες και καθαρά υλικά για να κάνουν χρήση ώστε να αποφευχθεί η μεταφορά μολυσματικών ασθενειών τόσο μεταξύ τους όσο και στο κοινωνικό σύνολο» λέει ο κ. Καφετζόπουλος.

Προγράμματα πρόληψης

Περίπου από τα μέσα της δεκαετίας του '80 εφαρμόστηκαν από την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών τα πρώτα πιλοτικά προγράμματα πρόληψης στο χώρο του σχολείου και στην περιβάλλουσα κοινότητα, βασισμένα σε αντίστοιχα προγράμματα άλλων χωρών της Ευρώπης.

Τα προγράμματα αυτά επικεντρώνονται κυρίως στις αιτίες του προβλήματος, επιδιώκοντας την προαγωγή της γενικότερης ψυχοκοινωνικής υγείας των νέων (ενίσχυση της αυτοεκτίμησης, μείωση του συναισθήματος μοναξιάς, ανάπτυξη δεξιοτήτων επικοινωνίας, αντιστάσεων σε αρνητικές επιρροές, ικανότητας λήψης υπεύθυνων αποφάσεων για τον τρόπο ζωής) μέσω μιας αμιγούς εκπαιδευτικής διαδικασίας βασισμένης σε σύγχρονες μεθόδους ενεργητικής μάθησης.

Τα προγράμματα που αναπτύσσουν τα Κέντρα Πρόληψης στόχο έχουν:

• την ενδυνάμωση, υποστήριξη και εκπαίδευση των νέων ώστε να υιοθετήσουν μια θετική στάση ζωής και να αναπτύξουν δεξιότητες που να αντιστέκονται στη χρήση των εξαρτησιογόνων ουσιών, αλλά και σε άλλες εξαρτητικές συμπεριφορές.
  
• την συμβουλευτική και υποστήριξη της οικογένειας με σκοπό την ενίσχυση του γονεϊκού ρόλου και τη βελτίωση της επικοινωνίας.
  
• την ευαισθητοποίηση καθηγητών και δασκάλων σε θέματα πρόληψης όπως και την ενίσχυση του παιδαγωγικού τους ρόλου.
  

Η πρώτη συστηματική προσπάθεια εφαρμογής τέτοιων προγραμμάτων υπό αυτό το πρίσμα άρχισε από τον ΟΚΑΝΑ το 1995 μέσα από τα Κέντρα Πρόληψης που δημιουργήθηκαν σε όλη την Ελλάδα.

Σήμερα υπάρχουν 75 Κέντρα Πρόληψης τα οποία καλύπτουν 50 νομούς της χώρας.

Τα Κέντρα Πρόληψης λειτουργούν σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και χρηματοδοτούνται ισόποσα από το Υπουργείο Υγείας και από το Υπουργείο Εσωτερικών.

Μονάδες Κοινωνικής Επανένταξης

Η Μονάδα Κοινωνικής Επανένταξης του ΟΚΑΝΑ ξεκίνησε επίσημα τη λειτουργία της με οργανωμένο θεραπευτικό και διοικητικό πλαίσιο το Σεπτέμβριο του 2000.

Ο κύριος στόχος της Μονάδας είναι να συμβάλλει, μέσω της ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, στη σταδιακή και ομαλή κοινωνικοποίηση, αλλά και την προώθηση στην αγορά εργασίας των ατόμων που έχουν ολοκληρώσει τη θεραπεία τους στις μονάδες υποκατάστασης και έχουν απεξαρτηθεί. Η διάρκεια του προγράμματος κυμαίνεται από 12 έως 24 μήνες.

Σε ειδικό τμήμα της Μονάδας μπορούν να ενταχθούν και οι θεραπευόμενοι που συνεχίζουν να λαμβάνουν μεθαδόνη, εφόσον παρουσιάσουν σταθερή συμμόρφωση στο πρόγραμμα θεραπείας και έχει εκτιμηθεί ότι είναι ικανοί να διεκδικήσουν και να διατηρήσουν εργασιακή θέση με στόχο την ομαλή κοινωνική επανένταξή τους.

Η Μονάδα Κοινωνικής Επανένταξης παρέχει στα μέλη της ατομική, ομαδική και οικογενειακή ψυχοθεραπεία καθώς και συνεχή παρακολούθηση της σωματικής και της ψυχικής υγείας τους.

Υπάρχει μια μονάδα στην Αθήνα, στο επόμενο διάστημα θα λειτουργήσει μια και στη Θεσσαλονίκη ενώ θα λειτουργήσουν και 3 μονάδες προεπανένταξης.

«Είναι μονάδες στις οποίες προετοιμάζεται ο θεραπευόμενος για διακοπή του υποκατάστατου και την είσοδο στη μονάδα της κοινωνικής επανένταξης και της οριστική αποκατάστασης και ολοκλήρωσης της θεραπείας» λέει ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ.

Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ)

Το ΚΕΘΕΑ είναι το μεγαλύτερο δίκτυο υπηρεσιών απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης στη χώρα μας. Βρίσκεται δίπλα στους χρήστες ουσιών και τις οικογένειές τους από την ίδρυση της ΙΘΑΚΗΣ, της πρώτης ελληνικής Θεραπευτικής Κοινότητας, το 1983.

Το δίκτυο υπηρεσιών που έχει αναπτύξει αποτελείται από 104 μονάδες σε 26 πόλεις και 18 σωφρονιστικά καταστήματα για την υποστήριξη ατόμων με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ανάγκες: ενηλίκων, εφήβων, φοιτητών, εργαζομένων, γονέων ανήλικων παιδιών, μεταναστών, φυλακισμένων, αποφυλακισμένων, αστέγων, καθώς και εξαρτημένων από το αλκοόλ, τα τυχερά παιχνίδια και το διαδίκτυο.

Θεραπευτική προσέγγιση

Ο χρήστης εξαρτητικών ουσιών μπορεί να μπει δωρεάν και άμεσα σε ένα από τα στεγνά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ (χωρίς υποκατάστατο), αρκεί να επικοινωνήσει με κάποιους από τους θεραπευτές.

Τα βήματα της θεραπείας διαμορφώνονται ανάλογα με το στάδιο και τις ανάγκες του χρήστη.

Η προσέγγιση είναι ολιστική και πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η συμμετοχή των γονιών και του/της συντρόφου.

«Λαμβάνουμε υπ’ όψιν το περιβάλλον και την προσωπικότητα του ατόμου. Η χρήση ουσιών είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο και δεν μπορούμε να απομονώσουμε μια αιτία. Αυτός είναι και ο λόγος που στα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ εστιάζουμε σε μια σειρά θεμάτων που αφορούν τους ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι όπως είναι το οικογενειακό τους περιβάλλον, η σχέση που έχουν με τον εαυτό τους και με τους γύρω, οι δεξιότητες τους όπως είναι η εκπαίδευση τους και η επαγγελματική τους κατάρτιση» λέει στο CNN Greece o διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Βασίλης Γκιτάκος.

Στη συνείδηση πολλών έχει καταγραφεί ότι για να ωθήσεις έναν χρήστη να ζητήσει βοήθεια και να μπει σε θεραπεία θα πρέπει η οικογένεια να τον διώξει από το σπίτι.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα λεπτό σημείο ανάμεσα στο δικαίωμα της επιλογής που μπορεί να δοθεί στον χρήστη και στην εγκατάλειψη.

«Χρειάζεται η οικογένεια και ο άνθρωπος που κάνει χρήση και είναι μέλος της να ξαναφτιάξουν την σχέση τους. Μπορεί ο χρήστης να απομακρυνθεί για ένα διάστημα για να δει πως θέλει την ζωή του και στην συνέχεια να επιστρέψει σαν ισότιμο μέλος της οικογένειας και να δει πώς να διαμορφώσει την σχέση με τους γονείς του. Η στήριξη από την οικογένεια μπορεί να δοθεί με πολλούς τρόπους. Ακόμη και μέσα από το να δώσει στο άτομο τον χρόνο να καταλάβει πώς έχει φτάσει μέχρις εκεί και στη συνέχεια να επανέλθει. Αυτό δεν σημαίνει να μην τον ξαναπάρουν μέσα στο σπίτι. Αν δεν τον δεχτούν αυτό μπορεί να έχει και το αντίθετο αποτέλεσμα. Βέβαια όλο αυτό είναι μια διαδικασία που παίρνει καιρό» εξηγεί ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ.

Χρήστες σε θεραπεία

Σε ετήσια βάση το ΚΕΘΕΑ υποστηρίζει θεραπευτικά, τόσο μέσα από τις μονάδες του στην κοινωνία όσο και στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, 7.500 χρήστες και 5.500 μέλη των οικογενειών των ατόμων που μπήκαν σε πρόγραμμα.

Παράλληλα τα προγράμματα μείωσης της βλάβης του ΚΕΘΕΑ υποστηρίζουν 2.500 χρήστες στον δρόμο.

Επιπλέον, κάθε χρόνο στα προγράμματα πρόληψης και έγκαιρης παρέμβασης του ΚΕΘΕΑ συμμετέχουν περίπου 8.000 άτομα, μαθητές-φοιτητές, γονείς, εκπαιδευτικοί και άλλοι επαγγελματίες.

Ουσίες

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρατηρείται αύξηση των αιτημάτων για θεραπεία από χρήστες κάνναβης.

«Πρώτη ουσία κατάχρησης είναι η κάνναβη. Πρώτη ουσία κατάχρησης για τους ανθρώπους που ζητούν θεραπεία είναι τα οπιοειδή. Υπάρχει όμως και μια εισροή συνθετικών ουσιών στην αγορά, οι οποίες είναι αγνώστου προελεύσεως και συστάσεως» λέει στο CNN Greece, o Βασίλης Γκιτάκος.

Η συνθετική κάνναβη, το thai και η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη είναι μερικά από τα νέα ναρκωτικά. Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη πλήρη εικόνα για τις συνέπειες από την χρήση τους. Πάντως η εικόνα και μόνο από την αλλαγή που επιφέρουν ακόμη και στην όψη των χρηστών, προκαλεί σοκ.

Πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας φωτογραφίες και βίντεο χρηστών ναρκωτικού που έχει ως βάση τη συνθετική κάνναβη και κυκλοφορεί με την ονομασία Spice.

Οι χρήστες θύμιζαν «ζωντανούς νεκρούς».

Αποτελεσματικότητα

Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της θεραπείας, από όσους συμπληρώνουν έναν χρόνο σε Θεραπευτική Κοινότητα:

• το 67,7% απέχει από τη χρήση κάθε παράνομης ουσίας
  
• το 72,7% δεν έχει καμία εμπλοκή με τον νόμο
  
• το 83,7% εργάζεται
  

Σαφή οφέλη από τη συμμετοχή τους στη θεραπεία έχουν και όσοι τη διακόπτουν πρόωρα, αρκεί να παραμείνουν σε Θεραπευτική Κοινότητα τουλάχιστον 90 ημέρες.

Τι συμβαίνει διεθνώς

Τα στοιχεία παγκοσμίως δείχνουν ότι η κάνναβη είναι η ουσία που χρησιμοποιείται ευρέως.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μόνο το 2013 181,8 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας από 15 έως 64 ετών ήταν χρήστες κάνναβης.

Το ανησυχητικό στοιχείο όμως είναι ότι στις ΗΠΑ προσφάτως καταγράφηκαν νέοι χρήστες ηρωίνης. «Φαινόμενο» το οποίο οι ειδικοί θεωρούσαν ότι ανήκε ανεπιστρεπτί στο παρελθόν.

Όπως τονίζεται από το γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τα ναρκωτικά: ένα στα δέκα παιδιά που κάνουν χρήση ναρκωτικών υποφέρουν από προσωρινά ή μακροχρόνια σωματικά ή ψυχικά προβλήματα.

Ένας ισχυρός δεσμός ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά. Σημαντικό είναι οι γονείς να συζητούν μαζί τους και να δείχνουν πόσο νοιάζονται για εκείνα.

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών

Η 26η Ιουνίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και της Παράνομης Διακίνησής τους» στις 7 Δεκεμβρίου 1987 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τις επιπτώσεις από τη χρήση των ναρκωτικών και της παράνομης διακίνησής τους, αλλά και για να τιμήσει τον Κινέζο μανδαρίνο Λιν Τσε Χσου (1785-1850), που απαγόρευσε το εμπόριο οπίου στην Καντώνα, με αποτέλεσμα να προκληθεί ο Πρώτος Πόλεμος του Οπίου το 1839.