Η γενιά που μεγαλώνει στη σκιά του Τσέρνομπιλ
Μετά την πυρηνική καταστροφή της 26ης Απριλίου του 1986, στο Τσέρνομπιλ, οι κοντινές πόλεις εκκενώθηκαν και η ευρύτερη περιοχή ερήμωσε.
Μετά το αρχικό σοκ οι περισσότεροι κάτοικοι επέστρεψαν και εργάστηκαν σκληρά ώστε να επιβιώσουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον.
Ο Ελβετός φωτορεπόρτερ Niels Ackermann μέσα από τις φωτογραφίες του δεν ήθελε να δείξει εγκαταλελειμμένα κτίρια αλλά να αφηγηθεί την ιστορία ανθρώπων που ζουν εκεί.
Κεντρικό πρόσωπο του φωτορεπορτάζ είναι η 23χρονη Yulia την οποία γνώρισε το 2012. Την ακολούθησε στα ατελείωτα πάρτι με τους κοντινούς της φίλους, βγάζοντας άφθονες φωτογραφίες.
«Αυτή που μου έδειχνε τα κατατόπια ήταν η Yulia. Μου έδειξε πως ζουν όλοι οι φίλοι της αλλά και οι άνθρωποι που γνώριζε λιγότερο. Με την πάροδο του χρόνου, η ζωή της έγινε πιο ενδιαφέρουσα από εκείνη των άλλων με αποτέλεσμα να γίνει σταδιακά ο κεντρικός χαρακτήρας του ρεπορτάζ», λέει ο φωτορεπόρτερ στο CNN Greece.
«Βρίσκομαι στο τέταρτο έτος του ρεπορτάζ και ακόμα συνεχίζω. Συνολικά έχω περάσει 90 μέρες στην περιοχή κάνοντας περισσότερα από 16 ταξίδια».
Μετά την έκρηξη στο Chernobyl «ξεπήδησε» ένας νέος «οικισμός: το Slavutych.
Τουλάχιστον 6.000 άνθρωποι έχουν περάσει τα τελευταία έξι χρόνια ασχολούμενοι με την κατασκευή του NSC - New Safe Confinement, δηλαδή της τεράστιας «αψίδας» πάνω από την πυρηνικό αντιδραστήρα 4 στο εργοστάσιο του Chernobyl.
Αρχικά το Slavutych κατασκευάστηκε για τους εργάτες του Chernobyl που συνέχισαν να εργάζονται στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτό συνεχίστηκε έως το 2000, μετά η πόλη πέρασε στην αφάνεια και πάλι τα πράγματα άρχισαν να κινούνται με την κατασκευή του NSC.
(Ο Niels Ackermann στο Κίεβο της Ουκρανίας Credit: © Anna Shumeiko)
Η πόλη του Slavutych δεν είναι μολυσμένη με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να έχουν μια πολύ άνετη ζωή. Μέχρι το 2000, η μονάδα παραγωγής ενέργειας εξακολουθούσε να παράγει. Όταν σταμάτησε, ήταν ένα μεγάλο σοκ για την πόλη. Στη συνέχεια ξεκίνησε το έργο του Novarka.
Τώρα που ολοκληρώθηκε και αυτό το έργο, περίπου 3.500 άνθρωποι θα βρεθούν χωρίς δουλειά. «Το έργο τελείωσε με αποτέλεσμα πολλοί να χάσουν ξανά τη δουλειά τους. Δεν ξέρω αν θα υπάρχει μια τρίτη ευκαιρία γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Καμία άλλη σημαντική βιομηχανία δεν έχει αναπτυχθεί στη γύρω περιοχή», λέει ο φωτογράφος.
Πόσο δυσκολεύτηκε όμως για να κάνει αυτό το φωτογραφικό έργο, ρωτάω: «Ήταν πιο εύκολο απ’ ότι νόμιζα. Οι Ουκρανοί είναι πολύ γενναιόδωροι και ανοιχτοί άνθρωποι. Να φανταστείτε κάποια στιγμή αισθάνθηκα άβολα όταν ορισμένοι από αυτούς μου αποκάλυψαν πολύ προσωπικά τους πράγματα», καταλήγει.
Το βιβλίο The White Angel είναι διαθέσιμο ΕΔΩ.