Αόρατα τα «δακτυλίδια» του Κρόνου για ένα μήνα - Γιατί θα εξαφανιστούν

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Earth.com και του CNNi πρόκειται για ένα σημαντικό κοσμικό γεγονός θα αλλάξει σύντομα αυτόν τον πλανήτη.

Τον Μάρτιο του 2025, οι μεγαλοπρεπείς δακτύλιοι του Κρόνου θα είναι αόρατοι από τη Γη.

Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει λόγω της μοναδικής κλίσης του άξονα του Κρόνου, η οποία θα φέρει τους δακτυλίους σε τέτοια κλίση που θα τους εξαφανίσει από την ορατότητα των γήινων παρατηρητών.

Ο άξονας του Κρόνου έχει κλίση, όπως ακριβώς και ο γήινος. Κατά το ήμισυ του έτους του, ο πλανήτης κλίνει προς τον Ήλιο, φωτίζοντας την κορυφή των δακτυλίων του. Στο άλλο μισό, ο Ήλιος φωτίζει το νότιο πόλο του Κρόνου και το κάτω μέρος των δακτυλίων.

Η «εξαφάνιση» των δακτυλίων του Κρόνου είναι ένα κοσμικό γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε 29,5 χρόνια. Ο Κρόνος περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του σε 10.5 περίπου γήινες ώρες και γύρω από τον Ήλιο σε 29.5 γήινα χρόνια. Μετά τον Μάρτιο του 2025, η αξονική κλίση του Κρόνου θα επαναφέρει τους δακτυλίους στο προσκήνιο, και στη συνέχεια θα εξαφανιστούν και πάλι τον Νοέμβριο του 2025.

Η δομή των δακτυλίων του Κρόνου

Ο Κρόνος έχει επτά δακτυλίους οι οποίοι αποτελούνται ως επί το πλείστον από σωματίδια πάγου, βραχώδη συντρίμμια και κοσμική σκόνη. Οι δακτύλιοι δεν είναι μια συμπαγής δομή, αλλά αποτελούνται από διάφορα διακριτά τμήματα. Τα σχήματα και οι διατάξεις αυτών των δακτυλίων διαμορφώνονται κυρίως από τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις με τα φεγγάρια του Κρόνου.

Οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν με σιγουριά πώς ακριβώς δημιουργήθηκαν οι δακτύλιοι αυτοί. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι δημιουργήθηκαν από τα απομεινάρια ενός κατεστραμμένου φεγγαριού. Άλλοι εκτιμούν πως είτε δημιουργήθηκαν από έναν κομήτη που διαλύθηκε από την ισχυρή βαρύτητα του Κρόνου, είτε από υλικά που απέμειναν από την εποχή που σχηματίστηκε ο Κρόνος, πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Η συνεχιζόμενη έρευνα αποκαλύπτει συνεχώς νέα στοιχεία σχετικά με αυτές τις εκπληκτικές δομές του πλανήτη Κρόνου.

Η αποστολή Cassini-Huygens

Ηαποστολή Cassini-Huygens, μια συνεργασία μεταξύ της NASA, της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA) και της Ιταλικής Διαστημικής Υπηρεσίας (ASI), μελέτησε για περίπου 13 χρόνια τον Κρόνο και κατέγραψε ένα τεράστιο όγκο δεδομένων και εικόνων από τους δακτυλίους του πλανήτη. Η διεθνής αποστολή ξεκίνησε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2017.

Η αποστολή αποκάλυψε νέα στοιχεία για τη μοναδική σύνθεση και τα γεωλογικά χαρακτηριστικά των φεγγαριών του Κρόνου. Για παράδειγμα, ο Εγκέλαδος, ένα από τα παγωμένα φεγγάρια του Κρόνου, έχει θερμοπίδακες που εκτοξεύουν υδρατμούς και οργανικά υλικά, υπονοώντας την πιθανότητα ύπαρξης ωκεανών κάτω από την επιφάνειά του.

Τα φεγγάρια και το μαγνητικό
πεδίο του Κρόνου

Ο Κρόνος έχει τουλάχιστον 145 φεγγάρια, το καθένα με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά και μυστήρια. Μεταξύ αυτών, ο Τιτάνας, το δεύτερο μεγαλύτερο φεγγάρι του ηλιακού συστήματος, έχει εντυπωσιάσει τους αστρονόμους με την πυκνή ατμόσφαιρα και την ενδιαφέρουσα επιφάνειά του. Ο Τιτάνας έχει ένα μαγνητικό πεδίο το οποίο αν και είναι ασθενέστερο από αυτό του Δία, είναι ισχυρότερο από αυτό της Γης, υποδεικνύοντας πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις με το μαγνητικό περιβάλλον του Κρόνου.

Ο Τιτάνας εκπέμπει ισχυρά ραδιοκύματα, ιδιαίτερα από το θεαματικό σέλας στους πόλους του, τα οποία μπορούν να δώσουν πολύτιμες πληροφορίες τόσο για την ατμόσφαιρά του όσο και για τη συνολική δυναμική του μαγνητικού πεδίου του Κρόνου. Η επερχόμενη αποστολή Dragonfly θα αναζητήσει ενδείξεις ζωής στον Τιτάνα.

Η αποστολή Cassini ανακάλυψε επίσης την παρουσία ζωτικών συστατικών για τη ζωή στον Εγκέλαδο. Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι ειδικοί έχουν εντοπίσει κρίσιμες οργανικές ενώσεις και μια ισχυρή πηγή ενέργειας, υποδηλώνοντας τη δυνατότητα του φεγγαριού να υποστηρίξει ζωή.

«Ο Εγκέλαδος όχι μόνο φαίνεται να πληροί τις βασικές προϋποθέσεις για κατοικησιμότητα, αλλά τώρα έχουμε μια ιδέα για το πώς θα μπορούσαν να σχηματιστούν εκεί πολύπλοκα βιομόρια και τι είδους χημικές διαδρομές θα μπορούσαν να εμπλέκονται», εξήγησε ο Γιόχαν Πίτερ, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ο οποίος διεξήγαγε την έρευνα ενώ εργαζόταν στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA.