Με την άρση της δίωξης του Πριγκόζιν ξεκινά και το «κυνήγι»

Μπορεί για τα «τυπικά» της διαδικασίας Πριγκόζιν και Πούτιν να έχουν συμφωνήσει να χωρίσουν «λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων» με πολιτισμένο τρόπο αλλά είναι εξόχως δύσκολο αυτή η «πολιτισμένη» ατμόσφαιρα να παραμείνει σταθερή και κυρίως να διαρκέσει στο χρόνο.

Το Κρεμλίνο σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι εκτεθειμένο και ο επί 23 χρόνια απόλυτος κυρίαρχος της χώρας, πιο πληγωμένος από ποτέ.

Ο Πούτιν στην περίοδο της παντοκρατορίας του δεν θα δεχόταν ποτέ τέτοιου τύπου δημόσια διαπόμπευση από κανέναν και αυτό όχι γιατί κάποιος δεν θα το σκεφτόταν αλλά κυρίως γιατί κανένας δεν θα το τολμούσε.

Σήμερα μέσα σε μόλις 16 μήνες, εκτός από τον «ηθοποιό» στο Κίεβο, ο Ρώσος Πρόεδρος βλέπει ακόμη και ανθρώπους με τους οποίους ξεκίνησε παρέα από την πολύ ταπεινή του απαρχή στην γειτονιά της Αγίας Πετρούπολης να του κουνούν το δάχτυλο και κυρίως να μην φοβούνται να του επιτεθούν ανοιχτά και δημόσια.

Η ατάκα του πρώην Διευθυντή της CIA, Ντέιβιντ Πετρέους εχθές στο CNNi είναι όμως ενδεικτική για του το τι έπεται.

Ο Πετρέους έχοντας βαθιά και κυρίως απόλυτη ρεαλιστική γνώση για του τι σημαίνει Ρωσία του Πούτιν τόνισε στον αέρα του αμερικανικού δικτύου πως ο Πριγκόζιν «μπορεί να έσωσε προσωρινά την ζωή του αλλά έχασε την Wagner και θα πρέπει να προσέχει τα ανοιχτά παράθυρα στην Λευκορωσία που θα βρεθεί».

Ο Πετρέους επί της ουσίας δεν λέει τίποτα καινούργιο αναφορικά με τις πρακτικές των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας απέναντι σε όσους μέσα στα χρόνια αποφάσισαν να διαφωνήσουν, να αντισταθούν ή να φύγουν από την χώρα και το σύστημα του Ρώσου Προέδρου.

Τα θλιβερά παραδείγματα – θύματα του ρωσικού κυνηγιού είναι εκατοντάδες και ο χώρος δράσης για τα ειδικά «κλιμάκια» του Κρεμλίνου δεν υπήρξε μέχρι τώρα ποτέ πρόβλημα. Το νόβιτσοκ και το πολώνιο εξακολουθούν να αφθονούν στα «κατάλληλα» χέρια και μία ποσότητα είναι σίγουρα σήμερα κρατημένη για τον πρώην «μάγειρα» που πίστεψε πως είναι ισχυρότερος από το ίδιο το σύστημα που τον δημιούργησε.

Σήμερα, η Μόσχα ανακοίνωσε πως ο φάκελος της δίωξης για προδοσία ενάντια στον Πριγκόζιν αποσύρεται και κλείνει όπως είχε δεσμευθεί ο ίδιος ο Πούτιν στην τελευταία συνομιλία του με το άσπονδο φίλο του Πριγκόζιν.

Μέχρι εχθές τα ξημερώματα τα ρωσικά μέσα βοούσαν όμως πως οι ρωσικές αρχές συνέχιζαν να συλλέγουν στοιχεία και πληροφορίες προκειμένου η κατηγορία να «βαρύνει» όσο περισσότερο γίνεται.

Η απόσυρσή της σήμερα με τρόπο δημόσιο σίγουρα θα κατεβάσει ή θα κουκουλώσει τις ανησυχίες του ρωσικού λαού πως ο Πρόεδρός του εκτός από ακραίος δεν κρατά τον λόγο του.

Το βέβαιο είναι πως από την ώρα της ανακοίνωσης και την απόσυρσης των κατηγοριών ο Πριγκόζιν δεν τελεί πλέον επίσημα υπό διωγμό και δεν είναι απλά εξόριστος αλλά θήραμα…

Κανένας από τους δυτικούς αναλυτές δεν δίνει σήμερα ελπίδες στον Πριγκόζιν να καταφέρει για μεγάλο διάστημα τουλάχιστον να σώσει και την ζωή του…

Όσο για τον Πριγκόζιν, πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί αλλά δεν υπάρχει σήμερα κανένας που να τον κατατάσσει στους σπουδαίους «ανόητους» της ιστορίας.

Ο Πριγκόζιν είναι βέβαιο πως πριν προχωρήσει στην αποστασία είχε οργανώσει ένα πλήρες σχέδιο. Είναι απίθανο να επιλέξει να πέσει στο στόμα του λευκορωσικού λύκου και έχει τα οικονομικά και στρατιωτικά μέσα προκειμένου να μην πάει ποτέ στο Μινσκ.

Οι επιλογές του όμως δεν είναι όσες θα ήθελε, δεν έφτασε άλλωστε να γίνει ο ίδιος Πρόεδρος ή Υπουργός Άμυνας, όπως αρχικά σχεδίασε.

Η κεντρική Αφρική στην οποία έχει τεράστια προσωπικά συμφέροντα και επί της ουσίας μερικές χιλιάδες βαριά οπλισμένους πιστούς είναι ίσως η πιθανότερη ασφαλής επιλογή σήμερα.

Το βασικό ζήτημα για τον Πριγκόζιν είναι πως ο ρωσικός βραχίονας της εταιρείας του θα πρέπει να θεωρείται «τελειωμένος» για τον ίδιο και θα πρέπει να βασιστεί ειδικά τους επόμενους μήνες σε λιγότερα και συχνά αμφιβόλου εμπιστοσύνης εργαλεία.

Εάν του βγει το συγκεκριμένο ρίσκο θα επιζήσει περισσότερο από όσο ο Πούτιν θέλει και ποιος ξέρει ίσως την γλιτώσει για ακόμη μία φορά παίζοντας και το «χαρτί» των άκρως απόρρητων πληροφοριών που έχει στην κατοχή του.

Εάν δεν του βγει τότε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως ο Πούτιν θα έχει κερδίσει σίγουρα χρόνο μέχρι τις επερχόμενες Προεδρικές εκλογές του 2024.