Πόσο κινδυνεύει το σινεμά από την Τεχνητή Νοημοσύνη;

Η αφήγηση, τα πλάνα, η μουσική, όλα θυμίζουν προηγούμενες δουλειές του Αμερικανού σκηνοθέτη, ενώ στους ρόλους χαρακτήρων του «Star Wars» βλέπουμε ηθοποιούς όπως η Σκάρλετ Γιόχανσον, ο Μπιλ Μάρεϊ, ο Έντουαρντ Νόρτον, ο Τιμοτέ Σαλαμέ, ο Άντριεν Μπρόντι και άλλοι.

Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν είναι αληθινό. Πρόκειται για το δημιούργημα ενός προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης (Α.Ι.), ύστερα από οδηγίες που του έδωσε η ομάδα Curious Refuge. Η συγκριμένη ομάδα προγραμματιστών μία εβδομάδα αργότερα κυκλοφόρησε ένα ακόμη τρέιλερ, αυτή τη φορά για τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», ξανά στο στυλ του Γουές Άντερσον.

Καθώς τα δύο τρέιλερ γίνονταν viral, οι Curious Refuge ανακοίνωσαν ότι θα πραγματοποιήσουν online σεμινάρια Α.Ι. κινηματογράφου. Το κόστος είναι 499 δολάρια ανά άτομο, και ο πρώτος κύκλος που ξεκινάει την 1η Ιουνίου είναι ήδη sold out (τώρα δέχονται εγγραφές για την 1η Ιουλίου). Σε αυτή τη σειρά μαθημάτων υπόσχονται ότι ο καθένας, χωρίς γνώσεις κινηματογράφου ή προγραμματισμού, θα μπορεί να γυρίσει τη δική του ταινία με τη βοήθεια Τεχνητής Νοημοσύνης.

Στα βίντεο των Curious Refuge τα πρόσωπα των ηθοποιών δεν είναι (ακόμα) 100% αληθοφανή αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει κανέναν από το να δοκιμάσει να γυρίσει το δικό του χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ ή να απλά να διαπιστώσει πώς θα ήταν ο «Νονός» αν τον είχε γυρίσει ο Κουέντιν Ταραντίνο ή ο «Μπάτμαν» αν τον είχε σκηνοθετήσει ο Μάρτιν Σκορσέζε. Οι δυνατότητες είναι απεριόριστες.

Ταινίες κατά παραγγελία

Ο Τζο Ρούσο, σκηνοθέτης μπλοκμπάστερ της Marvel όπως το «Avengers: Endgame», στο πλαίσιο της συμμετοχής του σε πάνελ του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Σαντς στη Σκωτία, εξέφρασε την άποψη ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια η Τεχνητή Νοημοσύνη θα μπορεί να παράξει μία ολόκληρη ταινία μεγάλου μήκους, φέρνοντας επανάσταση στη βιομηχανία του Χόλιγουντ.

Ο ίδιος θεωρεί θετική τη συγκεκριμένη εξέλιξη, καθώς υποστήριξε ότι θα φέρει «τον εκδημοκρατισμό της κινηματογραφικής αφήγησης. Ο κάθε άνθρωπος θα μπορεί να πει την ιστορία που θέλει με μια ταινία ή ένα video game». Και προχώρησε ακόμη παραπέρα δίνοντας το ακόλουθο παράδειγμα που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα σε μερικά χρόνια από τώρα:

«Θα μπορείς να πεις στο σπίτι σου και να πεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη της streaming πλατφόρμας σου: “Θέλω να δω μια ταινία όπου θα πρωταγωνιστεί το δικό μου φωτορεαλιστικό avatar και το φωτορεαλιστικό avatar της Μέριλιν Μονρόε. Και θέλω να είναι ρομαντική κωμωδία γιατί είχα μια δύσκολη μέρα στη δουλειά”. Και η Τεχνητή Νοημοσύνη θα φτιάξει μια αρκούντως ικανοποιητική ιστορία, με εσένα στην οθόνη και τη φωνή σου στους διαλόγους».

Αυτή τη στιγμή η Τεχνητή Νοημοσύνη απέχει αρκετά από το παράγει μεγάλες ιστορίες χωρίς νοηματικά προβλήματα και με 100% αληθοφανείς ηθοποιούς. Προγράμματα σαν το Chat GPT, το Sudowrite, το Jasper και άλλα πολλά ήδη χρησιμοποιούνται σε συγγραφή μυθιστορημάτων ή σεναρίων, ωστόσο χρειάζονται συνεχείς ανθρώπινες παρεμβάσεις και διορθώσεις. Πάντως «μαθαίνουν» συνεχώς και βελτιώνονται, επομένως είναι θέμα χρόνου να διαβάζουμε ένα βιβλίο ή να βλέπουμε μια ταινία χωρίς να ξεχωρίζουμε αν είναι ανθρώπινη ή A.I. δημιουργία.

Κινδυνεύει ο κινηματογράφος;

Κι ενώ κάποιοι μπορεί να ενθουσιαστούν με την παραπάνω ιδέα του σκηνοθέτη Τζο Ρούσο, οι περισσότεροι τη βρίσκουν απωθητική – και όχι μόνο για την ιδέα του να βλέπεις τον εαυτό σου να φλερτάρει με μία σταρ πεθαμένη εδώ και χρόνια.

Ο βασικός λόγος είναι ότι από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα, το σινεμά είναι ένα κατά βάση παθητικό μέσο. Εδώ και σχεδόν 130 χρόνια καθόμαστε μπροστά από μια οθόνη και γινόμαστε δέκτες των δημιουργικών επιλογών κάποιου άλλου. Βεβαίως και ασκούμε κριτική και η κριτική μας μπορεί να επηρεάζει τη βιομηχανία παραγωγής των ταινιών, αλλά το σινεμά που προέρχεται από Τεχνητή Νοημοσύνη αλλάζει εντελώς τη σχέση μας με το μέσο.

Οι ταινίες θα βασίζονται στις δικές μας σκέψεις και επιθυμίες και δεν θα είναι πια «παράθυρα» σε κόσμους άλλων, ταλαντούχων δημιουργών, που έχουν κάτι να πουν. Το στοιχείο της έκπληξης θα χαθεί, καθώς οι αλγόριθμοι θα ανακυκλώνουν ιδέες, χαρακτήρες, ατάκες που γνωρίζουν ότι παρακολουθούμε και μας αρέσουν, «ασφαλείς» επιλογές που δεν θα μπορούν να μας εκπλήξουν ή να μας σοκάρουν, ακόμη και αν τους το ζητήσουμε.