Σαν σήμερα: 9 Δεκεμβρίου - Η Αμαλία Μεγαπάνου ήταν κάτι πολύ περισσότερο από «σύζυγος Καραμανλή»

Από το γάμο της Αμαλίας Κανελοπούλου με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αυτά που θυμάται περισσότερο ο κόσμος είναι η επίσκεψή τους στο Λευκό Οίκο, επί Κένεντι, και το περίφημο «σκάσε Αμαλία» που της είχε πει ο Καραμανλής με ανοιχτό μικρόφωνο.

Αδικούν φριχτά την Αμαλία Μεγαπάνου, όπως έμεινε γνωστή, όλα αυτά όμως, καθώς η ίδια ήταν πολλά παραπάνω από «η κομψή και όμορφη σύζυγος του Κωνσταντίνου Καραμανλή».

Οι δύο τους παντρεύτηκαν το 1951, μετά από ένα χρόνο γνωριμίας και ενώ η Αμαλία ήταν μόλις 21 ετών. Ήταν ανιψιά του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας, Παναγιώτη Κανελλόπουλου και αρκετοί σχολίασαν τότε (και αργότερα) ότι ο Καραμανλής την παντρεύτηκε για λόγους πολιτικής και κοινωνικής ανέλιξης.

Η αλήθεια είναι ότι, ανεξάρτητα από τα κίνητρά του, η Αμαλία του τα πρόσφερε όλα αυτά. Τέσσερα χρόνια μετά το γάμο τους εκείνος γίνεται Πρωθυπουργός κι εκείνη η τέλεια «πρώτη κυρία».

Στις 17 Απριλίου του 1961 το ζεύγος Καραμανλή φτάνει στην Ουάσινγκτον. Η επίσκεψη γίνεται την ημέρα που αντίπαλοι του Κάστρο εισβάλουν στην Κούβα με ορμητήριο το Μαϊάμι και φυσικά με αμερικανική υποστήριξη και ενορχήστρωση, κάτι που δεν παραδέχτηκε ποτέ ο Κένεντι.

Παρά το χαμό που γίνεται, ο Κέννεντι, ο οποίος έχει αναλάβει την προεδρεία μόλις πριν από τρεις μήνες, βρίσκει χρόνο για να υποδεχθεί τον Καραμανλή. Ήταν εξάλλου ο πρώτος ξένος ηγέτης που συνάντησε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος.

Ο Κένεντυ και η Τζάκι καλωσόρισαν στο Λευκό Οίκο το πρωθυπουργικό ζεύγος της Ελλάδας και μέχρι σήμερα η Αμαλία μνημονεύεται για την κομψότητά της, η οποία «επισκίασε» τη Τζάκι σε εκείνη την επίσκεψη.

Τη Τζάκι δύσκολο να την επισκιάσει κάποια άλλη πρώτη κυρία βέβαια, αλλά σε κάθε περίπτωση μέχρι σήμερα η επίσκεψη του ζεύγους Καραμανλή στην Ουάσινγκτον μνημονεύεται, ειδικότερα όταν πρέπει να γίνει κάποια σύγκριση εις βάρος άλλων «λιγότερο υπέρκομψων» Ελληνίδων πρώτων κυριών.

Η επίσκεψη σε πολιτικό επίπεδο χαρακτηρίστηκε επιτυχημένη, αν και ήταν πιο πολύ εθιμοτυπικού χαρακτήρα και η Αμαλία είπε όταν ρωτήθηκε για τον Κένεντι από τον εκεί Τύπο: «Αν ήμουν Αμερικάνα, θα τον ψήφιζα». κανείς δεν ξέρει αν έλεγε αλήθεια, ή αν η απάντηση ήταν μέρος της πάντα ήρεμης και ήπιας τακτικής της.

Για τον Καραμανλή, είπε: «Δεν ασχολούμαι με τη δουλειά του άντρα μου, γιατί την κάνει πολύ καλά». Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ποτέ δεν ασχολήθηκε με την πολιτική, όχι επειδή είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο σύζυγό της, αλλά επειδή η ίδια την απεχθανόταν.

Οι δύο τους έμεναν σε ένα διαμέρισμα στην οδό Καρνεάδου στο Κολωνάκι, χωρίς ιδιαίτερες πολυτέλειες. Ο γάμος τους δεν ήταν πολύ ήρεμος: Ο Καραμανλής είχε συχνές εκρήξεις οργής, στο στόχαστρο των οποίων βρισκόταν συχνά η Αμαλία.

Η πιο διάσημη έκρηξή του είναι η στιγμή που της φώναξε «Σκάσε Αμαλία!» τη στιγμή που ετοιμαζόταν να ξεκινήσει μια ομιλία του. Ήταν άτυχος, γιατί μίλησε πολύ κοντά στο -ανοιχτό- μικρόφωνο και η φωνή του ακούστηκε παντού. Εκείνη δεν αντέδρασε, όπως δεν αντιδρούσε και ποτέ.

Για πολλούς, το συμβάν συμβολίζει τη διαφορά στην καλλιέργεια και το κοινωνικό στάτους των συζύγων. Και ίσως δεν έχουν πολύ άδικο.

Ένας χωρισμός που δεν επέτρεψε να γίνει σκάνδαλο

Η Αμαλία ακολούθησε τον Καραμανλή στο Παρίσι το 1963, όταν εκείνος αυτοεξορίστηκε μετά τη σύγκρουσή του με το παλάτι. Έμειναν μαζί μέχρι και το 1970, όταν ανακοινώθηκε στις εφημερίδες ότι είχε κάνει αίτηση διαζυγίου.

Αρχικά, η είδηση δεν πήρε διαστάσεις. Όμως, τα Χριστούγεννα του 1970, το διαζύγιο εμφανίστηκε στο πρωτοσέλιδο του περιοδικού ποικίλης ύλης «Οικογενειακός Θησαυρός». Το ρεπορτάζ έγραφε ότι η Αμαλία είχε ζητήσει διαζύγιο πολλές φορές στο παρελθόν εξαιτίας της σχέσης που είχε συνάψει ο Καραμανλής με μία Γαλλίδα δημοσιογράφο.

Στην αίτηση διαζυγίου, πάντως, η οποία κατατέθηκε στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών ανέφερε ότι ζητά: «…χωρισμόν από κοίτης και τραπέζης διότι ορισμένοι λόγοι έκαναν αδύνατη τη συμβίωση του ζεύγους».

Η ίδια δεν μίλησε, φυσικά, ποτέ για τους λόγους που την έκαναν να θέλει να χωρίσει. Επέστρεψε στην Ελλάδα, παντρεύτηκε τον μαιευτήρα Επαμεινώνδα Μεγαπάνο και άφησε το δικό της στίγμα ως συγγραφέας με το όνομα Αμαλία Μεγαπάνου.

Ανυποχώρητα αρνητική σε οποιαδήποτε πρόταση της έγινε για τα απομνημονεύματά της -και της έγιναν πολλές, η Αμαλία Μεγαπάνου άφησε πίσω της σπουδαίο συγγραφικό έργο.

Σπουδαία αφηγήτρια, κατέγραψε τις αναμνήσεις της για ανθρώπους που είχε γνωρίσει προσωπικά και τους είχε συναναστραφεί, από τον Αντρέ Μαλρό και τον Κόνραντ Αντενάουερ, τη Μαρία Κάλλας και τον Τίτο ως τη Ζαφειρία, μία γυναίκα που τους είχε φιλοξενήσει σε μια από τις πρώτες εξορμήσεις τους με τον Καραμανλή στην επαρχία στις αρχές της δεκαετίας του ’50.

Η ίδια έλεγε ότι το μόνο για το οποίο θα ήθελε να τη θυμούνται οι φίλοι της είναι «πως ήξερε να αγαπάει σωστά».

Σαν σήμερα: H 9η Δεκεμβρίου στην Iστορία

1935, Ανόβερο. Ο Χέρμαν Γκέρινγκ έχει προσκαλέσει μερικούς φίλους για κυνήγι αγριόχοιρου, κοντά στο Ανόβερο. Η παρέα του περιλαμβάνει διάφορους αξιωματούχους της κυβέρνησης αλλά και τον Πολωνό πρέσβη, Αλεξάντερ Λίπσκι.

1939, Ελσίνκι. Άνθρωποι τρέχουν ανάμεσα στα ερείπια, στους δρόμους του Ελσίνκι, μετά από έναν σοβιετικό βομβαρδισμό. Πολλές γυναίκες και παιδιά έχουν μεταφερθεί στην εξοχή και στην πόλη έχουν δημιουργηθεί καταφύγια, κατά τη διάρκεια του «χειμερινού πολέμου».

1939, Καλιφόρνια. Ο Όρσον Ουέλς, στο σπίτι του, στο Μπρέντγουντ της Καλιφόρνια. Ο Ουέλς έχει εντυπωσιάσει τους πάντες στη βιομηχανία του κινηματογράφου με την τελευταία του ταινία «Heart of Darkness», καθώς σε αυτήν, πέρα από τη σκηνοθεσία, έχει αναλάβει το κάστινγκ, τα κοστούμια, τα σκηνικά και το σενάριο, ενώ παίζει και δύο από τους ρόλους.

1940, Κόβεντρι. Ότι απέμεινε από τον Καθεδρικό ναό της πόλης του Κόβεντρι, στην Αγγλία, μετά το γερμανικό βομβαρδισμό. Το κτήριο, ηλικίας 500 ετών, καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς, καθώς μόνο οι εξωτερικοί τοίχοι μένουν όρθιοι.

1942, Νέα Γουινέα. Αμερικανοί στρατιώτες, φορτωμένοι με τα σακίδιά τους και ακολουθούμενοι από ντόπιους βαστάζους, διασχίζουν ένα ποτάμι στη Νέα Γουινέα, πλησιάζοντας στις ιαπωνικές γραμμές στο νησί.

1945, Γενεύη. Ένα ορφανό παιδί περνάει ιατρική εξέταση στη Γενεύη της Ελβετίας, στα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Περισσότερα από 60.000 ορφανά του πολέμου απ' όλα τα μέρη της Ευρώπης περνούν μια περίοδο 90 ημερών κατά τις οποίες εξετάζονται για δερματικές και άλλες παθήσεις, πριν δοθούν σε οικογένειες της Ελβετίας.

1947, Βηθλεέμ. Επισκέπτες μπαίνουν στο Ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ από την κοντή και στενή είσοδο που ονομάζεται «μάτι της βελόνας». Η είσοδος έχει φτιαχτεί έτσι, προκειμένου να μην μπορούν να μπαίνουν στο Ναό άπιστοι με άλογα ή καμήλες.

1969, Λονδίνο. Η ηθοποιός Λουίζα Ματιόλι και ο σύζυγός της, Ρότζερ Μουρ, ντυμένοι με χριστουγεννιάτικες στολές, σε φιλανθρωπικό γεύμα στο ξενοδοχείο Savoy στο Λονδίνο.

1980, Νέα Υόρκη. Μια γυναίκα αφήνει ένα λουλούδι στην είσοδο του σπιτιού του Τζον Λένον, όπου ο τραγουδιστής δολοφονήθηκε το προηγούμενο βράδυ.

1986, Ουάσινγκτον. Ο Συνταγματάρχης Όλιβερ Νορθ, στην Επιτροπή Διεθνών Ζητημάτων στο Καπιτώλιο, ακούει τις ερωτήσεις για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο πώλησης όπλων στο Ιράν. Ο ίδιος επικαλέστηκε την 5η τροπολογία του Συντάγματος και αρνήθηκε να απαντήσει.

1987. Ξεσπά η πρώτη εξέγερση των Παλαιστινίων κατά του κράτους του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη, γνωστή και ως πρώτη Ιντιφάντα.

1992, Λονδίνο. Η πριγκίπισσα Νταϊάνα επιστρέφει στο ανάκτορο του Κένσινγκτον από μια επίσημη επίσκεψή της στη βόρεια Αγγλία. Ο Πρωθυπουργός της χώρας, Τζον Μέιτζορ, ανακοίνωσε νωρίτερα ότι η Νταϊάνα και ο διάδοχος του βρετανικού θρόνου, Κάρολος, αποφάσισαν να χωρίσουν, χωρίς όμως ακόμα να έχουν στα σχέδιά τους το διαζύγιο.

1992, Μογκαντίσου. Ένας Αμερικανός πεζοναύτης περιπολεί στους δρόμους του Μογκαντίσου, κατά τη διάρκεια της αμερικανικής εισβολής στη Σομαλία.

2008. Κηδεύεται στο Νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου ο 16χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, που δολοφονήθηκε από σφαίρα ειδικού φρουρού στα Εξάρχεια. Στο σημείο, άνθρωποι κάθε ηλικίας, αφήνουν λουλούδια και διάφορα αντικείμενα, τιμώντας τη μνήμη του.