Σαν σήμερα: Η 18η Σεπτεμβρίου στην Iστορία - Γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον Παύλο

Ο Παύλος Φύσσας, γνωστός και ως Killah P, ήταν αντιφασίστας καλλιτέχνης της ραπ. Δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι, από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

Η δολοφονία, παρά την αρχική προσπάθεια αποπροσανατολισμού, αποδόθηκε τελικά σε πολιτικά κίνητρα, οι ανακρίσεις ενέπλεξαν και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής και ήταν η αφορμή για περαιτέρω έρευνες για ποινικά αδικήματα και τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης στην οποία εμπλέκονται μέλη και ηγετικά στελέχη του κόμματος.

Στην εξέλιξη των ερευνών, μεταξύ των προφυλακισμένων συμπεριλήφθηκαν και σχεδόν όλοι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, αλλά και ο αρχηγός της, Νίκος Μιχαλολιάκος.

Στις 7 Οκτωβρίου 2020, μετά από 5,5 χρόνια ακροαματικής διαδικασίας και επτά χρόνια μετά τη δολοφονία του Φύσσα, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε ένοχο για το φόνο τον Ρουπακιά και τη Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση.

Για συνεργεία στη δολοφονία του Φύσσα ένοχοι κρίθηκαν 15 από τους 17 κατηγορούμενους: οι Αναστάσιος-Μάριος Αναδιώτης, Γεώργιος Δήμου, Ελπιδοφόρος Καλαρίτης, Ιωάννης Βασίλειος Κομιανός, Κωνσταντίνος Κορκοβίλης, Αναστάσιος Μιχάλαρος, Γεώργιος Πατέλης γραμματέας της ΤΟ Νίκαιας- πυρηνάρχης της οργάνωσης, Γεώργιος Σκάλκος, Γέωργιος Σταμπέλος, Λέων Τσαλίκης, Αθανάσιος Τσόρβας, Νικόλαος Τσόρβας και Αριστοτέλης Χρυσαφίτης.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι με την επιμονή του μετώπου που αντιτάχθηκε στο φασισμό, αλλά και της μητέρας του Παύλου, της Μάγδας Φύσσα, η Χρυσή Αυγή βγήκε από το πολιτικό κάδρο της χώρας.

Ήταν απλώς θέμα χρόνου

Μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η βία που ασκούσε η Χρυσή Αυγή στρεφόταν κυρίως κατά μεταναστών και προσφύγων.

Στις εκλογές του 2015 η ΧΑ είχε πάρει 6,99% και ήταν το τρίτο κόμμα στη Βουλή, ενώ στις Ευρωεκλογές του 2014 είχε φτάσει σχεδόν το 10%. Είχε, δε, διατηρήσει τα ποσοστά της σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Παρά τα όσα γίνονταν γνωστά για την εγκλήματική της δράση κανείς από τους ψηφοφόρους της (ή πάντως όχι όλοι) δεν φανταζόταν ότι κάποια στιγμή η βία που στήριζαν θα στρεφόταν και κατά Ελλήνων.

Αυτό, προφανώς ήταν απλώς θέμα χρόνου μέχρι να συμβεί. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής παρουσίαζαν τα τελευταία χρόνια μια αύξουσα αποθράσυνση, ανάλογη της υποστήριξης του εκλογικού σώματος αλλά και μιας μορφής ατιμωρησίας που απολάμβαναν. Δρούσαν πλέον κυριολεκτικά σαν αυτό που ήταν: Τάγματα Ασφαλείας, που αψηφούσαν τους νόμους.

Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η πολιτική εξέλιξη της ΧΑ εάν δεν είχε δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας και δεν είχαν ξεκινήσει οι διαδικασίες για να τεθεί εκτός νόμου.

Κανείς επίσης δεν ξέρει με βεβαιότητα πόσοι από τους ανθρώπους που την ψήφισαν κατάλαβαν στην πορεία της δίκης και μετά από αυτήν τι είχαν ψηφίσει στην πραγματικότητα. Κανείς δεν ξέρει πόσοι από αυτούς μετάνοιωσαν πραγματικά.

Κάποιοι από αυτούς, εξάλλου, μάλλον ήξεραν και από πριν και ακριβώς γι αυτό την ψήφισαν.

Ποτέ ξανά

Πέρα από τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες -που πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν- ο δημοκρατικός κόσμος συσπειρώθηκε θεαματικά εναντίον της Χρυσής Αυγής και της ύπαρξης των νεοναζί μέσα στο ίδιο το Κοινοβούλιο. Η απαίτηση για καταδίκη ήταν παλλαϊκή και εκκωφαντική.

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα δοκιμάστηκε με τη Χρυσή Αυγή και δεν δοκιμάστηκε επειδή κινδύνευσε να ανατραπεί· δοκιμάστηκε επειδή η ίδια επέτρεψε στο χειρότερο εχθρό της, τον ακροδεξιό φασισμό να νομιμοποιηθεί.

Αυτός είναι πάντα ένας υπαρκτός κίνδυνος και όχι απαραίτητα τόσο ορατός όσο ήταν στην περίπτωση της ΧΑ. Η υπόθεση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα ήλθε απλώς ως υπενθύμιση ότι κανείς ποτέ δεν πρέπει να εφησυχάζει.

Ο ίδιος δεν σταμάτησε ποτέ να διαμαρτύρεται και γι αυτό μπήκε στο στόχαστρο. Ο Παύλος Φύσσας με την άνανδρη δολοφονία του δεν λειτούργησε μόνο ως αφύπνηση για το ποιά ήταν η Χρυσή Αυγή, ούτε μόνο ως αφορμή για να ενεργοποιηθεί η Δημοκρατία και να προστατεύσει τον εαυτό της.

Κυρίως λειτούργησε και πρέπει να συνεχίζει να λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η αντίσταση και η αντίδραση στο φασισμό οφείλει να μην σταματά ποτέ. Ούτε με τις απειλές, ούτε με τη βία, ούτε με τίποτα.

Μέχρι σήμερα, υπάρχουν κάποιες θλιβερές φωνές που προσπαθούν -ακόμη και μετά τα όσα συνέβησαν- να απαξιώσουν τον Παύλο Φύσσα, ως ταραχοποιό, ως αντιδραστικό, ως προκλητικό. Υπάρχουν άνθρωποι που βρίζουν χυδαία τη Μάγδα Φύσσα για το παιδί που μεγάλωσε. Από το σχεδόν 7% των ανθρώπων που στήριξαν εκλογικά τους εγκληματίες της ΧΑ, είπαμε ότι κάποιοι (ίσως και αρκετοί) το έκαναν από πεποίθηση. Αυτοι πάντα θα υπάρχουν.

Υπάρχει και το υπόλοιπο 93%, όμως. Και μέσα σ' αυτό υπάρχουν αρκετοί Παύλοι, που δεν θα υποκύψουν.

Οι υπόλοιποι καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε. Διότι η Δημοκρατία έχει κι έναν ακόμη εχθρό, πιο ύπουλο από τον φασισμό:

Τη λήθη.

Η 18η Σεπτεμβρίου στην Iστορία

1851, Νέα Υόρκη. Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «New York Times».

1938, Πράγα. Ένας μικρός Τσέχος κοιμάται στο στάδιο Μαζάρικ της Πράγας, με την κούκλα του δίπλα του. Το αγόρι είναι πρόσφυγας και έφυγε από τη Σουδητία -την οποία προσάρτησαν οι Ναζί- με την οικογένειά του, λίγες μέρες πριν τραβηχτεί η φωτογραφία.

1949, Πεκίνο. Ο Μάο Τσε Τουνγκ, με άλλους κομμουνιστές ηγέτες, στο Πεκίνο, την πόλη που επιλέχθηκε ως πρωτεύουσα της Κομμουνιστικής Κίνας.

1959, Νέα Υόρκη. Ο Σοβιετικός ηγέτης, Νικίτα Χρουστσόφ ακούει τον προηγούμενο ομιλητή και ετοιμάζεται να ανέβει στο βήμα για να απευθυνθεί στην ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών.

1975, Σαν Φρανσίσκο. Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας San Francisco Examiner, μετά τη σύλληψη της Πάτι Χιρστ από το FBI. Ο πατέρας της, Ράντολφ Χιρστ, είναι Πρόεδρος της εφημερίδας.

1983, Χόλιγουντ. Η Τζόαν Κόλινς και η Λίντα Έβανς αποχωρουν από επίδειξη, στην οποία κλήθηκαν να φορέσουν ρουχα από την τηλεοπτική σειρά που τις έκανε διάσημες, τη "Δυναστεία".

1990, Σαν Φρανσίσκο. Ο Στίβεν Π. Τζομπς, πρόεδρος και CEO της εταιρείας NeXT Computer Inc., δείχνει το νέο υπολογιστή της εταιρείας, τον NeXTstation.

1996, Μόσχα. Ο Αμερικανός ποπ σταρ Μάικλ Τζάκσον χαιρετά τους θαυμαστές του στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας. Την ίδια ώρα, στην Καλιφόρνια ξεκινά η δίκη του Τζάκσον μετά από μήνυση που υπέβαλαν εναντίον του τρία άτομα από το προσωπικό του. Τα άτομα αυτά λένε ότι ο Τζάκσον τους απέλυσε όταν διαπίστωσε ότι θα κατέθεταν στην έρευνα που διεξάγεται για τις καταγγελίες εις βάρος του για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων.

1996, Πορτ-Ο-Πρενς. Ένας άντρας ζητάει βοήθεια, πεσμένος στο δρόμο στο Πορτ-Ο-Πρενς, την πρωτεύουσα της Αϊτης. Έχει πυροβοληθεί από μέλη της συμμορίας Cite Soleil. Η πόλη βρίσκεται κυριολεκτικά στο έλεος των συμμοριών και των κακοποιών, οι οποίοι δρουν ανεξέλεγκτοι.

1996, Μανίλα. Δύο αγόρια παίζουν μποξ σε έναν δρόμο της βόρειας Μανίλα ο οποίος είναι πλημμυρισμένος από τις πρόσφατες βροχές. Το μποξ γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στις Φιλιππίνες, μετά το ασημένιο μετάλλιο που κέρδισε ένας Φιλιππινέζος αθλητής στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα.

1996, Χονγκ Κονγκ. Περισσότεροι από 5.000 διαδηλωτές είναι συγκεντρωμένοι, παρά τη δυνατή βροχή, για να διαμαρτυρηθούν για τη διεκδίκηση της Ιαπωνίας επί μιας συστάδας νησιών στην ανατολική θάλασσα της Κίνας.

2013, Αμφιάλη. Στήνεται ενέδρα θανάτου για τον 34χρονο ράπερ Παύλο Φύσσα (Killah P.). Δράστης ο 45χρονος χρυσαυγίτης Γιώργος Ρουπακιάς, ο οποίος τον μαχαιρώνει στην καρδιά. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα έγινε η αφορμή, ώστε να ξεκινήσει η δίκη έναντιον της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης.