Κάρολος Γ': Ο βασιλιάς που δεν ανέβηκε ποτέ στο θρόνο του

Όπως οι πάπες, έτσι και οι βασιλείς πρέπει να έχουν ένα «μοναδικό» όνομα. Δεν έχει σημασία πώς λέγεσαι, αρκεί να μην υπήρξε άλλος πριν από σένα. Κι αν υπήρξε, παίρνεις αύξοντα αριθμό.

Για παράδειγμα, Ριχάρδος ο Α', ο Β', ο Γ' (αυτός που έγινε η ωραιότερη τραγωδία από καταβολής λογοτεχνίας) και πάει λέγοντας.

Έτσι, ο μέχρι πρότινος πρίγκιπας Κάρολος, από όλα τα βαφτιστικά του -Κάρολος, Φίλιππος, Αρθούρος, Γεώργιος- επέλεξε το Κάρολος, αυτό με το οποίο ήταν ήδη γνωστός και με το οποίο θα κυβερνήσει τη Βρετανία ως ο Τρίτος.

Συνεπώς, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι οι Κάρολοι στην ιστορία σταμάτησαν στους δύο.

Κάτι που δεν ισχύει όμως.

Ο βασιλιάς που δεν έγινε ποτέ

Αν ο τωρινός Κάρολος Γ' έχει τέσσερα βαφτιστικά, ο προηγούμενος είχε οκτώ. Ο Κάρολος Εδουάρδος Λουδοβίκος Ιωάννης Καζιμίρ Σίλβεστρος Σεβερίνος Μαρία Στιούαρτ γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1720 στο Παλάτσο Μούτι, στη Ρώμη της Ιταλίας.

Ήταν γιος του Ιακώβου Φραγκίσκου Εδουάρδου Στιούαρτ, γιου του εξόριστου Ιακώβου Β΄ της δυναστείας των Στιούαρτ, και της Μαρίας Κλημεντίνης Σομπιέσκα, εγγονής του Πολωνού Αυτοκράτορα Ιωάννη Γ΄ Σομπιέσκι, διάσημου για τη νίκη του στη Μάχη της Βιέννης (1683) κατά των Οθωμανών Τούρκων.

Ο Κάρολος Εδουάρδος και τα λοιπά, μεγάλωσε με την πεποίθηση ότι είναι ο νόμιμος βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας, ως απόγονος του πολύπαθου οίκου των Στιούαρτ και ως τέτοιος τον διεκδίκησε, παίρνοντας το όνομα Κάρολος Γ' από το 1766 και μετά.

Ο Κάρολος Στιούαρτ ήταν γνωστός στην εποχή του ως Ο Νέος Διεκδικητής και Ο Νέος Ιππότης. Οι περισσότεροι όμως τον αποκαλούσαν «Ο Ωραίος Πρίγκηπας Τσάρλι», παρότι μόνο ωραίος δεν ήταν, αλλά ήταν πολύ γυναικάς.

Ο παππούς του, Ιάκωβος Β΄ Στιούαρτ της Αγγλίας και Ιρλανδίας και Ζ΄ της Σκωτίας, κυβέρνησε από το 1685 έως το 1688. Καθαιρέθηκε όταν η Βουλή κάλεσε τον Ολλανδό Προτεστάντη Γουλιέλμο Γ΄ της Οράγγης και τη σύζυγό του, Μαρία Στιούαρτ, μεγαλύτερη κόρη του Ιακώβου, να τον αντικαταστήσουν το 1688. Οι Προτεστάντες ανησυχούσαν μήπως ο Ιάκωβος είχε στόχο να επαναφέρει το Καθολικό δόγμα στην Αγγλία.

Οι οπαδοί του ονομάστηκαν Ιακωβίτες και έταξαν τη ζωή τους στην επαναφορά του οίκου των Στιούαρτ στο θρόνο της Αγγλίας και της Σκωτίας.

Ο πατέρας του κατάφερε να αποκτήσει την υποστήριξη της γαλλικής κυβέρνησης το 1744, χάρη στην οποία ο Κάρολος ταξίδεψε στη Γαλλία με στόχο να διοικήσει ένα γαλλικό στρατό με τον οποίο θα εισέβαλε στην Αγγλία. Η εισβολή δεν υλοποιήθηκε ποτέ επειδή ο στόλος διασκορπίστηκε εξαιτίας μια καταιγίδας.

Απτόητος ο Κάρολος ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την αποστολή του για την αποκατάσταση των Στιούαρτ.

Το μαύρο '45 και η καταστροφή της Σκωτίας

Το Δεκέμβριο του 1743 ο πατέρας του Καρόλου τον ονόμασε Πρίγκηπα Αντιβασιλέα, δίνοντάς του την εξουσία να ενεργεί εν ονόματί του. Ηγήθηκε μιας εξέγερσης με γαλλική υποστήριξη 18 μήνες αργότερα σκοπεύοντας να τοποθετήσει τον πατέρα του στους θρόνους της Αγγλίας και της Σκωτίας. Συγκέντρωσε κεφάλαιο για να εξοπλίσει δύο πολεμικά πλοία με τα οποία πήγε στη Σκωτία, όπου και βρίσκονταν οι περισσότεροι υποστηρικτές του, στις 23 Ιουλίου 1745. Ήλπιζε σε ενίσχυση με γαλλικό στόλο, αλλά τελικά έμεινε μόνος του να πρέπει να συγκεντρώσει στρατό στη Σκωτία.

Πολλά σκωτσέζικα κλαν (φατρίες) στήριζαν τον Κάρολο και τους Ιακωβίτες, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον και μεγαλύτερη αυτονομία. Οι Σκωτσέζοι πλήρωσαν αυτήν τους την επιλογή σχεδόν με την ίδια τους την ύπαρξη.

Έτσι, ο ωραίος πρίγκιπας ύψωσε το λάβαρο του πατέρα του στο Γκλενφίνναν και συγκέντρωσε δύναμη αρκετά μεγάλη για να βαδίσει προς το Εδιμβούργο. Η πόλη του παραδόθηκε αμέσως.

Κι εκεί που φαινόταν ότι είχε πολλές ελπίδες να επιτύχει το σκοπό του και είχε αρχίσει την πορεία του προς το νότο, ξαφνικά οι στρατηγοί του τον έπεισαν να υποχωρήσει. Οι Ιακωβίτες βάδισαν βόρεια, κερδίζοντας τη Μάχη του Φώλκερκ Μιούιρ, όμως αργότερα βρέθηκαν στο στόχαστρο του Γουλιέλμου, Δούκα του Κάμπερλαντ, γιου του βασιλιά Γεωργίου Β΄, ο οποίος τους οδήγησε στην περίφημη Μάχη του Καλλόντεν στις 16 Απριλίου 1746.

Ο Κάρολος έκανε μια σειρά από τραγικά στρατηγικά λάθη και εξέθεσε τους άνδρες του στο βρετανικό πυροβολικό. Βλέποντας το λάθος του, διέταξε γρήγορα επίθεση, όμως ο αγγελιαφόρος του σκοτώθηκε προτού παραδώσει τη διαταγή. Η επίθεση των Ιακωβιτών ήταν ασυντόνιστη και απέτυχε οικτρά.

Ο Κάρολος νόμισε όμως ότι προδόθηκε και αποφάσισε να δραπετεύσει. Κρύφτηκε στους σκωτσέζικους βάλτους. Πολλοί Σκωτσέζοι τον βοήθησαν και κανείς δεν τον πρόδωσε για να λάβει την αμοιβή των 30.000 λιρών με την οποία ήταν επικηρυγμένος. Τελικά κατάφερε να αποφύγει την αιχμαλωσία και απέδρασε από τη χώρα και πήγε στη Γαλλία. Ο Κάρολος πέρασε την υπόλοιπη ζωή του στο εξωτερικό, εκτός από μια μυστική επίσκεψη στο Λονδίνο.

Οι Άγγλοι ξέσπασαν την οργή τους πάνω στους Σκωτσέζους των Χάιλαντς και η μάχη του Καλλόντεν ήταν και το οριστικό τέλος της όποιας αυτονομίας είχαν.

Το 1748 ο Κάρολος εξορίστηκε από τη Γαλλία σύμφωνα με τους όρους που υπέβαλε η Συνθήκη του Αιξ-λα-Σαπέλ (γνωστή και ως Συνθήκη του Άαχεν), η οποία τερμάτισε τον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής. Πήγε στην Ιταλία, όπου είχε μεγαλώσει.

Η αδυναμία του να αποδεχτεί την αποτυχία του Ιακωβιτικού αγώνα τον οδήγησε σε εθισμό στο αλκοόλ.

Μετά την ήττα του, δήλωσε στους εναπομείναντες ακόλουθούς του ότιαποδέστηκε το γεγονός ότι ήταν απίθανο να αναρριχηθεί στον αγγλικό και σκωτσέζικο θρόνο ως Ρωμαιοκαθολικός και ήταν πρόθυμος να βασιλεύσει ως Προτεστάντης. Επισκέφθηκε το Λονδίνο μυστικά το 1750 και ασπάστηκε το προτεσταντικό δόγμα.

Πέθανε το 1788 στη Ρώμη. Μαζί του πέθανε και ο οίκος των Στιούαρτ.

Διακόσια σαράντα χρόνια αργότερα, ένας Προτεστάντης πρίγκιπας, του οίκου των Ουίνδσορ, θα ανέβει στο θρόνο με το όνομά του.

Οι μόνοι που ίσως, στη διάρκεια της δικής του βασιλείας, δικαιωθούν, είναι οι Σκωτσέζοι.