Σαν σήμερα: Η 25η Αυγούστου στην Ιστορία - Τι θα καταλάβει ο εξωγήινος όταν ανοίξει το Voyager;

Στις 25 Αυγούστου 1918 γεννήθηκε ο σπουδαίος συνθέτης Λέοναρντ Μπερνστάιν, τον οποίο θα μάθετε όλοι σε λίγο καιρό, επειδή θα τον παίξει ο Μπράντλεϊ Κούπερ.

Το 1930 γεννήθηκε ο Σον Κόνερι, που ήταν πολύ παραπάνω από ένας ακόμη τζέιμς Μποντ και το 1947 ο Πάουλο Κοέλιο, πιο διάσημος πλέον ως meme παρά ως συγγραφέας και μάλλον δικαίως.

Το 1819 πέθανε ο Τζέιμς Βατ, Σκωτσέζος εφευρέτης και μηχανικός, από τον οποίο πήρε το όνομά της η κιλοβατώρα, αυτή που θα πληρώσετε χρυσή μόλις γυρίσετε από διακοπές.

Το 1900 πέθανε ίσως ο μεγαλύτερος φιλόσοφος όλων των εποχών (με την εξαίρεση του Καντ, δεν το έχω λύσει ακόμη) ο Φρίντριχ Νίτσε· Γερμανοί και οι δύο και όχι, δεν ήταν τυχαίο.

Στις 25 Αυγούστου του 2012, έγινε κάτι εκπληκτικό: Το αρχαίο για τα σημερινά δεδομένα Voyager 1 βγήκε από το ηλιακό μας σύστημα και έγινε το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που μπήκε (ή βγήκε, όπως το δει κανείς) στο διαστρικό χώρο.

Και, πες, βρίσκει ο εξωγήινος το «Χρυσό Δίσκο». Τι θα καταλάβει για μας;

Πάνω στο Voyager, υπάρχει ο περίφημος Χρυσός Δίσκος, τον είπαμε έτσι επειδή είναι όντως φτιαγμένος από ατόφιο χρυσάφι, όμως είναι πετυχημένο το όνομα επειδή περιέχει και αυτά που θεωρούσαμε χιτ της ανθρωπότητας όταν τον φτιάξαμε.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τον φτιάξαμε το 1977. Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τον έφτιαξαν οι Αμερικάνοι. Το τρίτο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο δίσκος θα ζήσει ακόμη και όταν θα έχουμε πεθάνει όλοι· η διάρκεια ζωής του είχε αρχικά υπολογιστεί στο 1 ΔΙΣεκατομμύριο χρόνια, αλλά τελικά μάλλον είναι προς τα τρία, ποιος νοιάζεται έτσι κι αλλιώς;

Το μόνο ευχάριστο σε όλην αυτήν την υπόθεση είναι ότι όταν τον βρουν οι εξωγήινοι, εμείς δεν θα υπάρχουμε πλέον ως είδος και έτσι θα γλιτώσουμε την ντροπή. Πώς να μην ντραπείς όταν το πρώτο που θα δουν από τον ανθρώπινο πολιτισμό οι εξωγήινοι είναι ένα μεγάλο αυτόγραφο του Τζίμι Κάρτερ;

Το περιεχόμενο του δίσκου επελέγη από μια επιτροπή που δημιούργησε η NASA και πρόεδρός της ήταν ο αστροφυσικός Καρλ Σαγκάν. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του συνέλλεξαν 115 εικόνες, μια επιλογή από φυσικούς ήχους, όπως άνεμος, θάλασσα και κεραυνός, αλλά και ήχους από φάλαινες και πουλιά και άλλα είδη που στο μεταξύ καταστρέφουμε συστηματικά.

Μετά, μιλάμε στους εξωγήινους σε 55 πάρα πολύ χρήσιμες γλώσσες, όπως τα σουμεριακά και τα χιττικά, ας πούμε, και τους λέμε κάτι ακατάληπτα που δεν είναι καν ίδια μεταξύ τους, όπως ήταν η στήλη της Ροζέτας, για παράδειγμα, να μπορέσουν να τα αποκωδικοποιήσουν.

Το μεγάλο ψέμα: we come in peace

Στο μεταξύ, τους φλομώνουμε στο ψέμα τους εξωγήινους: «Οἵτινές ποτ᾿ ἔστε χαίρετε! Εἰρηνικῶς πρὸς φίλους ἐληλύθαμεν φίλοι».

Αυτό είναι το ελληνικό μήνυμα, το περίφημο «We come in peace»· εμείς που ως είδος δεν πάμε ειρηνικά ούτε μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα.

Οι καλύτεροι, να πω, είναι οι Τούρκοι, ο χαιρετισμός των οποίων απευθύνεται αποκλειστικά σε τουρκόφωνους εξωγήινους: «Sayın Türkçe bilen arkadaşlarımız, sabah şerifleriniz hayrolsun» («Καλημέρα φίλοι που μιλάτε τουρκικα, κ.λπ.», οι άλλοι ούτε γεια).

Δηλαδή πας στο υπερπέραν και θες να μιλάει ο άλλος τη γλώσσα σου, αλλά κατά τα άλλα «έρχεσαι εν ειρήνη». Θα νομίζουν ότι είμαστε εντελώς βλαμμένοι και δεν θα έχουν και άδικο.

Κάτι άλλοι τους ρωτάνε αν φάγανε σήμερα, αν είναι καλά στην υγεία τους, ενώ οι πιο τολμηροί τους προσκαλούν για επίσκεψη, ο Στίβεν Χόκινγκ να θυμίσω είχε πει ότι αυτό είναι μια πάρα πάρα πολύ κακή ιδέα· κανείς δεν πάει στην άλλη άκρη του σύμπαντος για περίπατο.

Τέλος πάντων, αφού τους λέμε καθένας τα δικά του, μετά τους παίζουμε μουσική. Αυτό κι αν είναι υπέροχο.

Πόσο κουλτουριάρηδες είναι πια αυτοί οι γήινοι;

Αυτό που κατάλαβα -ως εξωγήινος λέμε πάντα- ακούγοντας τις μουσικές σας, είναι ότι ξυπνάτε το πρωί με Μπαχ, μετά ακούτε κάτι παράξενες φλογέρες και ουρλιαχτά, μετά το μεσημέρι πάλι Μπαχ, το απόγευμα κάνετε ένα διάλειμμα με Μπετόβεν και Μότσαρτ, μετά κάτι άλλες φλογέρες και το βράδυ -σωστά μαντέψατε- ΜΠΑΧ.

Πολύς Μπαχ, που εντάξει εκπληκτικός ο Γιόχαν Σεμπάστιαν, αλλά λίγο έλεος κάπου. Επίσης πολύ εκπληκτικό τραγούδι η «κραυγή του πουλιού Μεγάπους» από τα νησιά του Σολομόντα, αλλά κάτι μέσα μου μού λέει ότι αν επιλέγατε τίμια, μάλλον θα άκουγα «Ξημερώματα δίνεις δικαιώματα» και Μπιγιονσέ.

Δεν είστε πολύ τίμιοι, φίλοι γήινοι. Και τα καλύτερα, κάτι Dark Side of the Moon, για παράδειγμα, τα κρατήσατε για τους εαυτούς σας.

Το disclaimer

Μετά είναι οι εικόνες, στις οποίες όλοι οι άνθρωποι είναι στρέιτ, πολύ εργατικοί και υγιείς από κάθε άποψη και μάλιστα επειδή είμαστε και σεμνότυφοι ως είδος, αφαιρέσαμε τη φωτογραφία ενός γυμνού άντρα και μιας γυμνής γυναίκας και βάλαμε το περίγραμμά τους.

Επίσης η Γη είναι ένα υπέροχο μέρος στο οποίο δεν πολεμάμε, δεν καταστρέφουμε και δεν σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον ή ό,τι βρούμε μπροστά μας. Είναι σαν τουριστικές εικόνες από μέρη στα οποία η πρόσοψη είναι τέλεια και από πίσω έχουμε κρύψει όπως όπως τα μπάζα.

Πολύ αυτάρεσκα τους εξηγούμε και κάτι μαθηματικά και φυσικοχημείες, διότι προφανώς αυτοί θα είναι βλάκες, αλλά στο τέλος αυτού του βασανιστηρίου έρχεται το disclaimer και το σώζει:

«Αυτό το διαστημόπλοιο φτιάχτηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Είμαστε μια κοινότητα 240 εκατομμυρίων ανθρώπων, ανάμεσα στα 4 δισεκατομμύρια (σ.σ. ναι, καλά) που κατοικούν τον πλανήτη Γη. Εμείς οι άνθρωποι ακόμη χωριζόμαστε σε κράτη, αλλά ταχύτατα ερχόμαστε σε μια παγκοσμιοποίηση (σ.σ. ξανά: ναι, καλά).

Αυτό είναι το δώρο μας από έναν μακρινό κόσμο, οι ήχοι μας, η επιστήμη μας, οι εικόνες μας, η μουσική μας, οι σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε στο δικό μας χρόνο, ώστε κάποια μέρα να βρεθούμε στο δικό σας. Ελπίζουμε να λύσουμε τα προβλήματά μας ώστε να δημιουργήσουμε κάποτε μια κοινότητα διαγαλαξιακών πολιτισμών. Αυτός ο δίσκος αντιπροσωπεύει την ελπίδα μας, την αποφασιστικότητά μας και την καλή μας θέληση σε ένα απέραντο και υπέροχο σύμπαν». Υπογραφή: Τζίμι Κάρτερ.

Χάρηκα για τη γνωριμία φίλοι γήινοι.

Ποιος είναι αυτός ο Τζίμι Κάρτερ, όμως;

Η 25η Αυγούστου στην Ιστορία

1898, Ηράκλειο. 700 Έλληνες και 17 Άγγλοι σφαγιάζονται στο Ηράκλειο της Κρήτης από τους Τούρκους. Η σημερινή κεντρική «οδός 25ης Αυγούστου» στην πόλη ονομάστηκε έτσι από αυτό το γεγονός.

1939, Παρίσι. Παιδιά περιμένουν το τρένο το οποίο θα τα μεταφέρει μακριά από τα σπίτια τους στο Παρίσι, σε ασφαλέστερες περιοχές της χώρας.

1944. Εναέρια άποψη του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς, στην Πολωνία. Το Άουσβιτς ήταν το κέντρο κράτησης και το διπλανό Μπιρκενάου ήταν το κέντρο εξόντωσης.

1944, Παρίσι. Αμερικανοί στρατιώτες περνούν μπροστά από τον πύργου του Άιφελ, στον οποίο κυμματίζει και πάλι η γαλλική σημαία.

1944. Μια Γαλλίδα δίνει το μωρό της σε έναν Αμερικανό στρατιώτη, την ημέρα της απελευθέρωσης του Παρισιού.

1952, Ρώμη. Η ηθοποιός Όντρεϊ Χέπμπορν και ο αρραβωνιαστικός της, Τζέιμς Χάνσον, στο διαμέρισμα εκείνης, στη Ρώμη. Η Χέπμπορν βρίσκεται στην πόλη για τα γυρίσματα της ταινίας "Roman Holiday".

1955, Βιέννη. Η Σοφία Λόρεν στην κουζίνα του ξενοδοχείου Excelsior, στη Βιέννη.

1975, Νέα Υόρκη. Ο Άντο Γουόρχολ στο ατελιέ του. το The Factory της Νέας Υόρκης.

1983, Φιλιππίνες. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται για την κηδεία του δολοφονημένου πολιτικού Μπενίνο Ακουίνο.

1984. Πεθαίνει ο Αμερικανός συγγραφέας Τρούμαν Καπότε.

1992, Φλόριντα. Η πόλη μετά το πέρασμα του τυφώνα Άντριου.

1992, Σομαλία. Μια γυναίκα οδηγεί τα παιδιά στις εγκαταστάσεις του Ερυθρού Σταυρού, όπου ελπίζουν να βρουν φαγητό και πόσιμο νερό.

2009. Πεθαίνει ο Αμερικανός γερουσιαστής Έντουαρντ Κένεντι.