Σαν σήμερα: Η 22η Αυγούστου στην Iστορία - Μαρκ Ντιτρού, ο παιδοβιαστής που είχε βγει με αναστολή

Στις 22 Αυγούστου 1902 γεννήθηκε η Λένι Ρίφενσταλ, αναμφίβολα ταλαντούχα αλλά και πολύ αμφιιλεγόμενη Γερμανίδα σκηνοθέτης, η οποία βρίσκεται πίσω και από την κινηματογράφιση των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου.

Το 1908, την ίδια ημερομηνία γεννήθηκε ένας σπουδαίος, φωτογράφος, ο Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν, του οποίου τόσο η τεχνική όσο και τα μοναδικά κάδρα παραμένουν κορυφαία στο είδος τους.

Στις 22 Αυγούστου 1996 το Βέλγιο συγκλονίζεται από τις αποκαλύψεις για το «σκάνδαλο Ντιτρού», το μεγαλύτερο κύκλωμα παιδεραστίας στην ιστορία του και από τα μεγαλύτερα στην παγκόσμια ιστορία.

Ο παιδοβιαστής που κυκλοφορούσε ελεύθερος

Ο Μαρκ Ντιτρού είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 13 ετών και έξι μηνών το 1989, για πέντε βιασμούς ανηλίκων. Εξέτισε τα τρία χρόνια και αφέθηκε ελέυθερος λόγω καλής συμπεριφοράς.

Αυτή η απόφαση θα κόστιζε τη ζωή σε τέσσερα κορίτσια. Ο Ντιτρού απήγαγε και βίασε έξι κορίτσια ηλικίας 8 έως 19 ετών το 1995 και το 1996, κατέγραψε σε βίντεο τις πράξεις του, έθαψε ζωντανά δύο από αυτά, ενώ τα άλλα τέσσερα τα φυλάκισε σε ένα υπόγειο κελί, με συνέπεια να πεθάνουν δύο από αυτά από ασιτία ενώ εκείνος εξέτιε τετράμηνη ποινή για κλοπή αυτοκινήτου.

Τα δύο κορίτσια που πέθαναν από ασιτία ήταν ακόμα ζωντανά όταν η Αστυνομία έψαξε για πρώτη φορά το σπίτι του Ντιτρού, το Δεκέμβριο του 1995. Οι αστυνομικοί άκουσαν τότε «κάτι σαν φωνές παιδιών», όμως δεν ερεύνησαν πιο προσεκτικά. Μόνο δύο από τα κορίτσια βρέθηκαν ζωντανά στο υπόγειο κελί, μετά τη σύλληψη του Ντιτρού τον Αύγουστο του 1996.

Τον Οκτώβριο του 1996, περισσότεροι από 300.000 Βέλγοι βγήκαν στους δρόμους ζητώντας τη μεταρρύθμιση του συστήματος αναστολής ποινών, ώστε να μην μπορούν ποτέ να βγουν από τη φυλακή άτομα που έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα όπως αυτά του Ντιτρού.

Αυτό, όμως, δεν ήταν παρά η κορυφή του παγόβουνου, το οποίο όπως αποδείχθηκε ήταν ένα τεράστιο κύκλωμα παιδοβιασμών και παιδικής πορνογραφίας, με τη συμμετοχή πολιτικών, κυβερνητικών αξιωματούχων και αστυνομικών, αλλά και μια σειρά από αβλεψίες και αστοχίες της αστυνομίας, η οποία θα μπορούσε να έχει σώσει έστω κάποια από τα κορίτσια.

Το χρονικό του τρόμου

Η Ζιλί Λεζέν και η Μελίσα Ρούσο, δύο οκτάχρονες φίλες εξαφανίστηκαν στις 24 Ιουνίου 1995 από τη βόλτα τους σε προάστιο της Λιέγης. Είχαν απαχθεί από τον Ντιτρού, άνεργο ηλεκτρολόγο, ο οποίος τις πήρε στο σπίτι του στην πόλη Σαρλερουά και τις φυλάκισε σε υπόγειο κελί που είχε φτιάξει. Τις βίαζε συνεχώς και κατέγραφε τις πράξεις του σε βίντεο.

Δύο μήνες αργότερα, στην παραλία της Οστάνδης ο Ντιτρού και ο συνεργός του, Μισέλ Λελιέβρ, απήγαγαν δύο έφηβες, την Αν Μαρσάλ και την Εφγέ Λαμπρέκς, φίλες που βρίσκονταν σε διακοπές. Ο Ντιτρού τις κράτησε στο ίδιο σπίτι με τη Ζιλί και τη Μελίσα, αλυσοδεμένες σε ένα δωμάτιο, και κατόπιν μαζί με τον συνεργό του Μπερνάρ Ουινστίν τις έθαψαν ζωντανές.

Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, η αστυνομία άρχισε να αναζητά τον Ουινστίν για ένα κλεμμένο φορτηγάκι και ο Ντιτρού αποφάσισε να τον σκοτώσει προκειμένου να μην μπλεχτεί και ο ίδιος. Δεν τα κατάφερε και τον επόμενο μήνα συνελήφθη για την ίδια κλοπή και πέρασε 4 μήνες στη φυλακή.

Στη διάρκεια αυτών των μηνών πέθαναν η Ζιλί και η Μελίσα αφού η τότε σύζυγός του ισχυρίστηκε ότι φοβόταν να κατέβει στο υπόγειο κελί για να τους δώσει τροφή, όπως την είχε διατάξει ο σύζυγός της. Ο Ντιτρού, μετά την αποφυλάκισή του, έθαψε τα πτώματά τους στον κήπο ενός σπιτιού στο χωριό Σαρ-λα-Μπισιέρ.

Τον Μάιο του 1996, ο Ντιτρού και ο Λελιέβρ απήγαγαν τη 12χρονη Σαμπίν Νταρντέν καθώς επέστρεφε με το ποδήλατο από το σχολείο στην πόλη Τουρνέ. Την κράτησε κι εκείνη στο υπόγειο κελί επί τέσσερις μήνες, βιάζοντάς την επανειλημμένα και δίνοντάς της ελάχιστο φαγητό και νερό. Τον Αύγουστο, απήγαγε και τη 14χρονη Λετισιά Ντελέζ, η οποία γυρνούσε στο σπίτι της από την πισίνα στην πόλη Μπερτρίξ.

Τέσσερις ημέρες αργότερα ο Ντιτρού, η Μαρτίν και ο Λελιέβρ συνελήφθησαν. Ενας αυτόπτης μάρτυρας στην απαγωγή της Λετισιά είχε καταγράψει τον αριθμό κυκλοφορίας του βαν του Ντιτρού και τον έδωσε στην Αστυνομία. Δύο ημέρες αργότερα ομολόγησαν και ο Ντιτρού οδήγησε τους αστυνομικούς στο κελί, όπου βρήκαν ζωντανές τη Σαμπίν και τη Λετισιά.

Οι αστυνομικοί ξέθαψαν τις σορούς της Ζιλί, της Μελίσα, της Αν, της Εφγέ και του Ουινστίν.

Λάθη και παραλείψεις

Η κοινή γνώμη στο Βέλγιο οργίστηκε από τα λάθη και τις παραλείψεις της αστυνομίας που βγήκαν στην επιφάνεια.

* Παρότι ο Ντιτρού ήταν καταδικασμένος παιδοβιαστής με αναστολή της ποινής του και άρα ύποπτος για την εξαφάνιση της Ζιλί και της Μελίσα, η Αστυνομία δεν πραγματοποίησε έρευνα στο σπίτι του επί πέντε μήνες μετά την απαγωγή των δύο κοριτσιών.

* Όταν τελικά το έκαναν, οι αστυνομικοί επέλεξαν να μην ερευνήσουν από πού προέρχονταν οι φωνές που άκουγαν.

* Ο Ντιτρού διέφυγε ενώ τον μετέφεραν στο δικαστήριο το 1998. Τον συνέλαβαν πάλι, όμως λόγω των αντιδράσεων των πολιτών ο υπουργός Δικαιοσύνης, ο υπουργός Εσωτερικών και ο αρχηγός της Αστυνομίας αναγκάστηκαν να παραιτηθούν.

* Τον Οκτώβριο του 1996, ο επικεφαλής της προανάκρισης Ζαν-Μαρκ Κονερότ απομακρύνθηκε από την υπόθεση αφού παρευρέθηκε σε εκδήλωση για τη συγκέντρωση χρημάτων για τις οικογένειες των θυμάτων. Ο Κονερότ εθεωρείτο εθνικός ήρωας, αφού συνέλαβε τον Ντιτρού και απελευθέρωσε τα δύο τελευταία θύματά του και η απομάκρυνσή του προκάλεσε τεράστιο θυμό. Μισό εκατομμύριο Βέλγοι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις και απεργίες τις τρεις επόμενες ημέρες.

Οι παράξενοι θάνατοι των μαρτύρων

Οι παραλείψεις και τα ζητήματα που προέκυψαν ήταν κυριολεκτικά ατελείωτα. Το 2009 τα WikiLeaks δημοσίευσαν το «φάκελο Ντιτρού» και οι αρχές στο Βέλγιο έκαναν τα πάντα προκειμένου να τον κατεβάσουν. Ο εισαγγελέας της Λιέγης είπε «υπάρχουν κάποιες αλήθειες, κάποια ψέματα, κάποια λάθη και κάποιες σκόρπιες πληροφορίες στους φακέλους και υπάρχουν τα στοιχεία αθώων ανθρώπων οι οποίοι απλώς αναφέρθηκαν στις έρευνες και δεν πρέπει να εκτεθούν».

Τουλάχιστον 20 μάρτυρες και αρκετοί ακόμη άνθρωποι που σχετίζονταν με κάποιον τρόπο με την υπόθεση πέθαναν κάτω από περίεργες συνθήκες τα επόμενα χρόνια.

Αναφέρθηκε ότι υπήρχαν μάρτυρες που είχαν δει την 8χρονη Μελίσα Ρούσο μετά την απαγωγή της, σε διάφορα νυχτερινά κέντρα. Η Αστυνομία δεν ερεύνησε ποτέ αυτές τις πληροφορίες, καθώς επέμενε στην άποψη ότι ο Ντιτρού ήταν ένας μοναχικός παιδόφιλος και όχι κάποιος που διακινούσε νεαρά κορίτσια σε δίκτυο ανδρών, όπως ο ίδιος κατέθεσε στη δίκη του.

Ο Ντιτρού κατηγόρησε τον συγκατηγορούμενό του, επιχειρηματία Μισέλ Νιουλ, ότι ήταν ο αρχηγός του δικτύου και υποστήριξε ότι το όλο θέμα πάει πολύ πιο βαθιά· έκανε λόγο για ένα τεράστιο δίκτυο που απήγε κορίτσια και τα εξανάγκαζε σε πορνεία. Ο Νιουλ, ο οποίος επίσης καταδικάστηκε, αυτοχαρακτηρίστηκε «το τέρας του Βελγίου» και ανέφερε ότι διαθέτει «πληροφορίες για σημαντικούς ανθρώπους που θα ρίξουν την κυβέρνηση».

Πολλοί Βέλγοι πίστεψαν τον Ντιτρού, ότι δηλαδή ήταν μέλος μιας εγκληματικής οργάνωσης που άρπαζε κορίτσια και τα εκπόρνευε και θεώρησαν ότι η άρνηση να ερευνηθεί το ζήτημα έδειχνε μια προσπάθεια συγκάλυψης ενός ευρύτερου δικτύου παιδόφιλων στο οποίο συμμετείχαν αξιωματικοί της Αστυνομίας και μέλη του πολιτικού κατεστημένου της χώρας.

Το 1999 εκδόθηκε ένα βιβλίο με τις μαρτυρίες ανώνυμων θυμάτων του Ντιτρού, το «X-Files: What Belgium Was Not Supposed to Know About the Dutroux Affair». τα ανώνυμα θύματα πήραν τον κωδικό Χ (Χ1, Χ2, κ.λπ) και οι μαρτυρίες τους ενέπλεκαν όχι απλώς υψηλόβαθμα στελέχη του βελγικού κράτους, αλλά ακόμη και τον Βίλι Κλάες, πρώην γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, τον Ετιέν Νταβινιόν, πρώην αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλους ανάλογους.

Ο Ντιτρού εκτίει ποινή ισοβίων. Δεν πρόκειται να βγει, κάθε αίτησή του για αποφυλάκιση έχει απορριφθεί.

Εκεί, στην απομόνωση όπου κρατείται, έχει για συντροφιά του τα πιο σκοτεινάμυστικά αυτής της υπόθεσης.

Η 22η Αυγούστου στην Iστορία

1864. Δώδεκα κράτη υπογράφουν τη Συνθήκη της Γενεύης, με την οποία ιδρύεται ο Ερυθρός Σταυρός.

1923. Η μεγαλύτερη σε έκταση και μαχητικότητα απεργία που έχει συμβεί στην Ελλάδα. Πανεργατική συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά στο Πασαλιμάνι καταστέλλεται βίαια από στρατό και αστυνομία. Έντεκα νεκροί, δεκάδες τραυματίες. Βασικά αιτήματα, η αύξηση των ημερομισθίων, η μείωση των ωρών εργασίας, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας -ιδιαίτερα για τους ανήλικους εργαζομένους- η επαναπρόσληψη των απολυμένων κ.ά.

1934, Αλκατράζ. Τρία θωρακισμένα βαγόνια τρένου φτάνουν με πλοίο στο νησί Αλκατράζ, στο Σαν Φρανσίσκο, το οποίο έχει μετατραπεί σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Ανάμεσα στους κρατούμενους που μεταφέρονται σήμερα στη φυλακή, είναι και ο Αλ Καπόνε.

1939, Λονδίνο. Ένας Άγγλος εφημεριδοπώλης απλώνει τις εφημερίδες, ώστε το κοινό να μπορεί να διαβάσει τα πρωτοσέλιδα για την αυξανόμενη διεθνή ένταση.

1939, Βερολίνο. Ο Γιόακιμ φον Ρίμπερντροπ, Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ο οποίος πετάει από το Σάλτσμπουργκ στη Μόσχα, για να υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με το Σοβιετικό ομόλογό του, κάνει μια στάση στο αεροδρόμιο Τέμπελχοφ του Βερολίνου για μια τελευταία ενημέρωση από αξιωματούχους του Ράιχ. Ο Ρίμπεντροπ χρησιμοποιεί το καινούργιο ιδιωτικό αεροσκάφος του Χίτλερ.

1940, Μέξικο Σίτι. Μια μεγάλη ουρά ανθρώπων περιμένει για να προσκυνήσει το νεκρό σώμα του Λέοντα Τρότσκι, στο Μέξικο Σίτι. Ο Ρώσος επαναστάτης δέχτηκε επίθεση δύο μέρες νωρίτερα, με έναν παγοκόφτη από δύο άντρες και τραυματίστηκε θανάσιμα.

1941, Λονδίνο. Οι εργασίες στη νέα γέφυρα του Γουότερλου, πάνω από τον ποταμό Τάμεση, πλησιάζουν στο τέλος τους. Οι Βρετανοί μηχανικοί ξεκίνησαν να κατασκευάζουν τη γέφυρα πριν τον πόλεμο και συνέχισαν τα έργα παρά τους διαρκείς γερμανικούς βομβαρδισμούς.

1950, Φόλκστον. Ο Ιάσων Ζηργάνος, από το Βόλο, είναι ένας από τους 25 κολυμβητές απ' όλον τον κόσμο που θα προσπαθήσουν να διασχίσουν κολυμπώντας τη Μάγχη.

1963, Χόλιγουντ. Ο πρώην πρωταθλητής της πυγμαχίας, Ρόκι Μαρτσιάνο, προπονείται σε ένα στούντιο του Χόλιγουντ, ενώ τον παρακολουθεί ο Βικ Μόροου, πρωταγωνιστής της σειράς «Η Μάχη». Ο Μαρτσιάνο θα παίξει ένα μικρό ρόλο σε ένα από τα επεισόδια της περίφημης σειράς.

1968, Κατμαντού. Παιδιά από το Θιβέτ σε κέντρο υποδοχής προσφύγων, στην Κατμαντού του Νεπάλ.

1980, Νέα Υόρκη. Ο Τζον Λένον η σύζυγός του, Γιόκο Όνο, φτάνουν στο στούντιο ηχογράφησης The Hit Factory, στη Νέα Υόρκη.

1985. Σε συντριβή Boeing 737 της «British Airtours» στο αεροδρόμιο του Μάντσεστερ σκοτώνονται 55 άνθρωποι.

1987, Φρανκφούρτη. Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Μαντόνα στη σκηνή, κατά τη διάρκεια συναυλίας της στη Φρανκφούρτη.

2005, Γάζα. Ισραηλινοί αστυνομικοί απομακρύνουν με τη βία έναν Ισραηλινό έποικο από τη Νετζαρίμ, στη Γάζα. Οι τελευταίοι Ισραηλινοί έποικοι απομακρύνονται από τους 21 εναπομείναντες οικισμούς στη Γάζα με τη βία, καθώς οι ίδιοι αρνούνται να επιστρέψουν στο Ισραήλ και να εγκαταλείψουν τα παλαιστινιακά εδάφη.