Χαβιέ Μπαρδέμ: Γιατί τα όπλα των Δυτικών φέρουν αδιανόητο τρόμο
"Οι εικόνες του πολέμου σοκάρουν. Ο Μοχάμεντ Μαζ (Mohammed Maaz), ήταν ο τελευταίος παιδίατρος που έμεινε στο Χαλέπι, της Συρίας. Με επιμέλεια συνέχιζε το έργο του ενώ στο πρόσωπό του υπήρχε μια αφάνταστη πίεση.
Το νοσοκομείο “Al Quds” χτυπήθηκε από αεροπορική επιδρομή. Τουλάχιστον 50 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 60 ακόμη τραυματίστηκαν. Ο Μαζ χάθηκε και αυτός μαζί με τους συναδέλφους και τους ασθενείς του.
Ήταν ο μόνος παιδίατρος που είχε απομείνει στην πόλη του Χαλεπιού. Τα παιδιά της πόλης πλέον είναι πιο ευάλωτα από ποτέ άλλοτε. Δυστυχώς, στη Συρία το 57% των δημόσιων νοσοκομείων και το 51% των κλινικών δημόσιας υγείας, έχουν κλείσει, όπως αναφέρει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Πλέον, στο Χαλέπι έχουν απομείνει 25 γιατροί, από τους 5.000 που ήταν κάποτε.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία, ο Μαζ υπέμεινε τόσο μεγάλο πόνο και φρίκη, που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Ωστόσο, η δουλειά του ήταν να φροντίζει τα τραύματα των παιδιών, να βλέπει παιδιά να πεθαίνουν, και συνέχισε να το κάνει παρ’ όλο που γνώριζε τους κινδύνους της δουλειάς του.
Όλο αυτό το διάστημα, έβλεπε τους συναδέλφους του να χάνονται στη δίνη του πολέμου, καθώς τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα είναι οι κύριοι στόχοι των ένοπλων στρατιωτών. Στη Συρία του σήμερα, η επιθέσεις σε ένα ασθενοφόρο ή ένα νοσοκομείο είναι «ένδειξη δύναμης».
Και αυτό δεν αφορά μόνο τη Συρία. Η συχνότητα των επιθέσεων στα νοσοκομεία είναι κοινό γνώρισμα και στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Νότιο Σουδάν και την Υεμένη. Για αυτό το λόγο, την περασμένη εβδομάδα, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ομόφωνα την απόφαση να προστατεύονται το προσωπικό και οι εγκαταστάσεις των τομέων υγείας, για να μπορούν να δέχονται περίθαλψη οι άρρωστοι και οι τραυματίες.
Οι Γιατροί "Under Fire", μια νέα φιλανθρωπική ομάδα, προσπαθούν να φέρουν σε επαφή τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, τους χορηγούς και τις κυβερνήσεις ώστε να πιέσουν για τη λογοδοσία αυτών των εγκλημάτων. Τονίζουν ότι πρέπει να προστατεύεται το ιατρικό προσωπικό στις επικίνδυνες ζώνες.
Είναι θεμελιώδες δικαίωμα η προστασία αυτών των ανθρώπων, ένα δικαίωμα που έχει αποτύχει η εφαρμογή του. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν φέρει ζωή και ελπίδα στα θύματα του πολέμου, πρέπει να προστατεύονται.
Το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών είναι μόνο η αρχή για να διορθωθεί η κατάσταση. Συγκεκριμένα, καλούνται όλες οι χώρες να λάβουν μέτρα για να αποτρέψουν τις επιθέσεις σε εγκαταστάσεις υγείας και στο προσωπικό τους.
Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί ως δέσμευση και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο καθώς και τους συμμάχους τους, όχι μόνο να αποτραπούν αυτές οι δράσεις, αλλά και οι ένοχοι να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη για τα εγκλήματα πολέμου.
Ο πόλεμος της Συρίας, ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε πόλεμο έχει προϋπάρξει στην ιστορία και έχει μπει σε μια βαθειά, ανησυχητική, νέα τάση την οποία το διεθνές δίκαιο όχι μόνο δεν καταστρατηγεί, αλλά εσκεμμένα αγνοεί.
Μέχρι σήμερα, οι προσπάθειες για την προσαγωγή των δραστών στη Συρία ενώπιον της δικαιοσύνης, δεν έχουν περάσει στον ΟΗΕ. Εάν αυτό το γεγονός συνεχιστεί, τότε πιθανόν θα πρέπει να ασκηθεί βέτο. Πρέπει να βρεθεί ένα συμπληρωματικό, διεθνές ποινικό δίκαιο με ισχυρή, παγκόσμια στήριξη.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει επίσης να δημοσιοποιήσει τις έρευνες και τις αποστολές της ώστε τα σημάδια βίας να αρχειοθετηθούν σαν αποδεικτικά στοιχεία.
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οι παραβιάσεις δεν γίνονται μόνο από τις δυνάμεις των ΗΠΑ στη Συρία και το Ιράκ, αλλά και από δυτικά πολεμικά σκάφη και drones, τα οποία προκαλούν αδιανόητο τρόμο στην Υεμένη, και όχι μόνο.
Ασφαλώς εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Οι ΗΠΑ αρνούνται να γίνουν μέλος του Διεθνούς Εγκληματικού Δικαστηρίου. Αυτό υπονομεύει τον ισχυρισμό τους ως «παγκόσμιο μεσολαβητής της τάξης». Καταστρέφει επίσης την ευρύτερη έννοια της διεθνούς δικαιοσύνης.
Η ικανότητα να εκπληρωθεί η δέσμευση για την προστασία των εργαζομένων στον υγειονομικό τομέα είναι ένα δύσκολο εγχείρημα και σίγουρα δεν στηρίζεται από τους ηγέτες του κόσμου μας. Αλλά πρέπει να συμβεί, διαφορετικά, οι ελπίδες χιλιάδων αθώων ανθρώπων που βρίσκονται σε ζώνες έντονων συγκρούσεων, θα «πεθάνουν», όπως θα «πεθάνουν» και οι δικές μας ελπίδες.
* Ο Χαβιέ Μπαρδέμ είναι ηθοποιός βραβευμένος με Όσκαρ, ο οποίος έχει και ενεργό ρόλο σε μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως οι Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο είναι αποκλειστικά του ίδιου.